Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Aφιλόξενες πόλεις

Παραμονή Χριστουγέννων στην Αθήνα. Ο καιρός θυμίζει άνοιξη, το κέντρο είναι γεμάτο κόσμο. Οικογένειες, παρέες νέων παιδιών, μικροπωλητές με την πραμάτεια τους. Μια πόλη γεμάτη ζωή αλλά και βαβούρα. Ανεβαίνω στο λεωφορείο για την επιστροφή. Πέφτουμε σε μποτιλιάρισμα. Άλλοι να κορνάρουν νευρικά, άλλοι ήρεμοι με το χέρι στο πηγούνι να περιμένουν υπομονετικά. Έτσι είναι η καθημερινότητα εδώ. Ο οδηγός του λεωφορείου ατάραχος, βγάζει ένα μήλο και με έναν σουγιά το καθαρίζει σε χρόνο ρεκόρ, αλλά φαίνεται να το απολαμβάνει. Εκμεταλλεύτηκε τον χαμένο χρόνο στο τιμόνι τρώγοντας το δεκατιανό του. Η πόλη αυτή προσφέρει πολλά για να παρατηρήσεις. Μετά από λίγο συναντιέμαι με την οικογένεια μου. «Είμαστε οι μόνοι που κυκλοφορούμε με μωρό και καροτσάκι» μου λέει. Συνειδητοποιώ ότι όσες ώρες κυκλοφορούσα στο κέντρο δεν είχα δει όντως κανένα μωρό. Λες και δεν υπήρχαν σε αυτήν την πόλη. Για τις επόμενες δύο ώρες συνεχίζουμε να κυκλοφορούμε στους δρόμους. Δεν εντοπίσαμε κανένα καροτσάκι. Συναντήσαμε στο διάβα μας χιλιάδες ανθρώπους, αλλά ούτε ένα μωρό. Παράξενο ε; όχι τόσο αν δεν δεις την κατάσταση από κοντά. Ελάχιστες ράμπες και όσες υπήρχαν συνήθως καλυπτόταν από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Στενά πεζοδρόμια σε πολλά σημεία, σκαλιά σε άλλα. Η κίνηση με καροτσάκι ήταν πραγματικά δύσκολη. Μετά μπήκα σε ένα μεγάλο supermarket. Διέθετε ράμπες στην είσοδο, όμως δεν διέθετε ασανσέρ για τον όροφο. Με χίλια ζόρια διαχειρίστηκα την κατάσταση. Τι θα έκανε όμως κάποιος συνάνθρωπός μας καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι; Απλά δεν μπορεί να κυκλοφορήσει σε κάποιες περιοχές. Αν όμως ζει σε κάποιαν από αυτές, η βοήθεια από κάποιον άλλο φίλο ή συγγενή του είναι μονόδρομος. Φυσικά για τους ανθρώπους αυτούς δεν υπάρχει η ικανοποίηση της αυτοσυντήρησης. Η πόλη τους θυμίζει συνεχώς με τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της ότι είναι ανάπηροι και δυστυχώς λόγω της αναπηρίας τους και πολίτες με μειωμένα δικαιώματα.
Όλα αυτά τα κακώς κείμενα βεβαίως δεν είναι χαρακτηριστικά της Αθήνας. Συμβάντα ανάλογα, με απαγορευτική πρόσβαση σε καροτσάκια αναπηρικά και μη σε καταστήματα και δημόσιες υπηρεσίες μπορούμε να τα συναντήσουμε σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας. Δεν πρέπει όμως να αντιδρούμε μόνο όταν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα, αλλά με κάθε μας κίνηση ως οδηγοί ή ως καταστηματάρχες να σεβαστούμε τους συνανθρώπους μας που προσπαθούν να κυκλοφορήσουν με καροτσάκια αναπηρικά και μη. Είναι ελάχιστες πράξεις ανθρωπιάς, χωρίς κόστος.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Υποτροφίες από την Transbalkan (εταιρία κατασκευής πετρελαιαγωγού). Πόσο αθώα είναι η κίνηση;

Όπως έχω και παλιότερα είμαι αντίθετος με την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, όχι όμως φανατικά. Έχω σοβαρές επιφυλάξεις, φοβάμαι και εγώ μήπως δεν τηρηθούν οι περιβαλλοντικοί όροι, φοβάμαι το λάθος εκείνο που θα καταστρέψει περιβαλλοντικά τον τόπο μας. Όλα αυτά πηγάζουν όμως κυρίως από την ανεπάρκεια και την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών σε αυτήν την χώρα, φαινόμενο που από μόνο του αρκεί να ενισχύσει την δυσπιστία κατά πόσο το όλο εγχείρημα θα λειτουργήσει σύμφωνα με αυστηρά περιβαλλοντικά πρωτόκολλα.
Πριν λίγες ημέρες άκουσα στο ραδιόφωνο μια ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η εταιρία που συστάθηκε για την κατασκευή του αγωγού προσφέρει υποτροφίες σε φοιτητές από τον Έβρου που σπουδάζουν σε σχολές που έχουν σχέση με το περιβάλλον. Έψαξα περισσότερες πληροφορίες και βρήκα ότι η εταιρία προσφέρει 15 υποτροφίες των 2500 ευρώ σε πρωτοετείς φοιτητές που φοιτούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με γνωστικό αντικείμενο σχετικό με το περιβάλλον. Οι πρωτοετείς φοιτητές από τον Έβρο σε τέτοιες σχολές δεν ξεπερνάν τους 15 άρα καταλαβαίνετε ότι αφορά στην ουσία το σύνολο των φοιτητών στα τμήματα αυτά. Οι υποτροφίες από εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε διάφορες περιοχές δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο, όταν όμως αφορούν το σύνολο των φοιτητών κάποιας ειδικότητας τότε μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων. Προπληρώνονται άνθρωποι που λόγω επαγγελματικής ιδιότητας η γνώμη τους για τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις του έργου θα έχει βαρύνουσα σημασία.. Ίσως να κάνω και λάθος και η εκτίμησή μου να είναι εσφαλμένη, αλλά η χορήγηση αυτών των υποτροφιών δεν μου μοιάζει αθώα και από μόνη της ενισχύει την δυσπιστία που έχω για την κατασκευή του έργου αυτού. Μακάρι να πρόκειται για μια κίνηση καλής θέλησης και η καχυποψία μου να είναι αβάσιμη....

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Αυτοτελής φορολόγηση και περικοπή επιδομάτων

Ένα δεύτερο σχόλιο σχετικά με τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός αφορά την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης και την περικοπή (υψηλών;) επιδομάτων κατά 10%.
Με όλη αυτήν την κουβέντα μάθαμε ότι κάποιο επαγγελματική κλάδοι και κάποια επιδόματα φορολογούνται αυτοτελώς, δηλαδή με μικρότερους συντελεστές απ’ότι οι υπόλοιποι. Φυσικά αυτή η τακτική δεν ήταν δίκαιη για την πλειοψηφία των περιπτώσεων. Μέρος εισοδημάτων γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών, επιδομάτων εκτός έδρας, αμοιβές τραγουδιστών, αθλητών φορολογούνται με μικρότερους συντελεστές απ’ότι οι υπόλοιποι. Υποτίθεται ότι καθώς αυξάνεται το εισόδημα ενός πολίτη αυξάνεται και ο συντελεστής φορολόγησης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί για κάποιες περιπτώσεις ένα επιπλέον εισόδημα να φορολογείται με μικρότερους συντελεστές. Η κατάργηση λοιπόν της αυτοτελούς φορολόγησης είναι στην σωστή κατεύθυνση, αρκεί να μην υπάρξει πλήρης ισοπέδωση. Αυτό το λέω γιατί στην αυτοτελή φορολόγηση εντάσσονται και κοινωνικά επιδόματα σε αναπήρους και πολυτέκνους. Αυτά δεν θα πρέπει να θιγούν κατά την γνώμη μου. Ούτως ή άλλως το όφελος θα είναι περίπου 2 δις ευρώ, ποσό ιδιαίτερα σημαντικό και σε μόνιμη βάση. Κλείνοντας το θέμα αυτό να πω ότι η ιδέα δεν είναι φρέσκια, αλλά συζητείται από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το δεύτερο θέμα είναι η μείωση των επιδομάτων κατά 10%. Εδώ χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις. Αν το μέτρο αφορά όλα τα επιδόματα τότε μιλάμε για έμμεση μείωση των μισθών όλων των δημοσίων υπαλλήλων μιας και όλοι έχουν επιδόματα που αυξάνουν τους μισθούς τους. Στην περίπτωση αυτή η όποια αύξηση θα δοθεί το 2010 στην καλύτερη περίπτωση θα ισοσκελίσει την μείωση που θα προέλθει από την μείωση των επιδομάτων. Βέβαια έχει διαρρεύσει ότι η μείωση θα αφορά υψηλά επιδόματα κάτι που εν μέρει είναι σωστό μιας και υπάρχουν κατηγορίες υπαλλήλων
που με τα επιδόματα φτάνουν τις 3000 ευρώ ή και παραπάνω. Από την άλλη πρέπει να καθοριστεί με σαφήνεια (κάτι που θα το δούμε στο μέλλον) ποια επιδόματα θεωρούνται υψηλά. Αυτά των 300 των 500 ή των 1000 ευρώ; Και η περικοπή θα αφορά μεμονωμένα υψηλά επιδόματα ή θα αφορά ένα υψηλό σύνολο επιδομάτων; Αλλιώς θα αντιμετωπίζονται 5 επιδόματα των 200 ευρώ από 1 επίδομα των 1000 ευρώ. Τα ερωτήματα είναι πολλά και δεν ξέρω αν ο σύντομος χρόνος που διαθέτει η κυβέρνηση επαρκεί για να δοθούν απαντήσεις…

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ένα πρώτο σχόλιο για την ομιλία του πρωθυπουργού

Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας ανακοίνωσε κάποια μέτρα, άλλα γενικά και άλλα πιο συγκεκριμένα, που αποτελούν το σχέδιο εξόδου από την κρίση, σχέδιο για την ανάταση ελληνικής οικονομίας. Κάποια από αυτά ακούγονται μεν ωραία, αλλά η πράξη θα δείξει αν είναι χειροπιαστά, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, η μείωση των δαπανών στα υπουργία και στα ασφαλιστικά ταμεία κατά 10%, η απλούστευση της φορολογικής νομοθεσίας. Κάποια άλλα σίγουρα θα μειώσουν το κόστος στο κράτος, όπως η περικοπή των (υψηλών) μισθών διοικητών και μελών ΔΣ ΔΕΚΟ και οργανισμών, κατάργηση μπόνους υψηλόβαθμων στελεχών που σε πολλές περιπτώσεις ήταν προκλητικά, όπως τα μπόνους σε στελέχη του ζημιογόνου ΟΣΕ. Εδώ ακούστηκε το πρώτο για εμένα χάϊδεμα του πρωθυπουργού. Επειδή λέει δεν μπορούν να απαγορευτούν τα μπόνους στα στελέχη των ιδιωτικών τραπεζών, αυτά θα φορολογηθούν με τον εξωφρενικό συντελεστή 90%. Καλή η υψηλή φορολόγηση των μπόνους, αλλά όχι τόσο μεγάλη. Το χειρότερο όμως στοιχείο στην εξαγγελία αυτή ήταν η έλλειψη αναφοράς σε αυτούς που δίνουν τα μπόνους. Στις τράπεζες. Χτυπάς δηλαδή τα στελέχη των τραπεζών που είναι οι αποδέκτες ενός μικρού μέρους των τεράστιων κερδών των τραπεζών, αλλά δεν προβλέπεις μέτρα για αυτούς που πραγματικά καρπώνονται τα τεράστια κέρδη αυτών των οργανισμών. Μπορεί να υπάρξει κάποια ανακοίνωση στο μέλλον, αλλά εχθές δεν ακούσαμε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή.
Ένα άλλο στοιχείο που δεν είναι και καινούργιο είναι το πάγωμα των μισθών για αποδοχές άνω των 2000 ευρώ. Όχι για βασικό μισθό, αλλά για αποδοχές 2000 ευρώ. Τι από τα δύο θα ισχύσει θα το δούμε, αλλά εδώ υπάρχει μία ακόμα ένσταση. Είναι οικονομικό ρετιρέ η τετραμελής οικογένεια ενός μονόμισθου δημοσίου υπαλλήλου με μηνιαίες αποδοχές 2050 ευρώ και δεν είναι η τετραμελής οικογένεια δύο δημοσίων υπαλλήλων με μηνιαίο μισθό 1900 ευρώ έκαστος; Με άλλα λόγια μήπως θα πρέπει να κοιτάξει η κυβέρνηση με κάποιον τρόπο το πορτοφόλι της οικογένειας και όχι του κάθε δημοσίου υπαλλήλου ξεχωριστά; Προσωπικά ψηφίζω το πρώτο.
Ένα τελευταίο σχόλιο επί του παρόντος έχει να κάνει με το πάγωμα των προσλήψεων, για το 2010 και την τήρηση μιας αναλογίας 1/5 μεταξύ των νεοδιοριζόμενων και των υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται μετά το 2011. Καταρχήν να πω ότι είμαι κατά των γενικεύσεων. Ναι ο δημόσιος τομέας έχει πολλούς δημοσίους υπαλλήλους, αλλά υπάρχουν τομείς πέραν της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας που χρειάζονται επειγόντως προσωπικό, όπως τα ΕΛΤΑ (για τα οποία θα ασχοληθούμε εκτενώς σύντομα). Όπως υπάρχουν και υπηρεσίες στην υγεία, στην παιδεία και στην ασφάλεια που είναι στελεχωμένες με πλεονάζων προσωπικό. Υπάρχουν κέντρα υγείας με ένα ασθενοφόρο και δέκα οδηγούς, σχολεία με καθηγητές ειδικοτήτων που κάθονται, αστυνομικά τμήματα, πυροσβεστικοί και λιμενικά σταθμοί ειδικά στην περιφέρεια με προκλητικά πλεονάζων προσωπικό. Το μυστικό εδώ είναι να υπάρξει καταγραφή μιας προς μια των θέσεων που είναι καλυμμένες στον δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ. Όπου υπάρξει πλεονάζων προσωπικό να υπάρξει μετάταξη του και άμεση κάλυψη άλλων κενών οργανικών θέσεων που είναι ανάγκη να καλυφθούν. Να υπάρξει επιτέλους σωστή διαχείριση του προσωπικού και να δοθεί ένα τέλος στα ρουσφετάκια κομματαρχών που επί δεκαετίες έκαναν παράνομες «μετατάξεις». Σωστά;

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Το πρότυπο Ιρλανδικό μοντέλο....

Δεν έχουν περάσει ούτε 4 χρόνια από τότε που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρισκόταν σε αντιπαράθεση για το καλύτερο οικονομικό μοντέλο. Το ΠΑΣΟΚ υπεράσπιζε το Σουηδικό μοντέλο, ενώ η ΝΔ με μπροστάρη τον τότε τσάρο της οικονομίας κ.Αλογοσκούφη υποστήριζε το ιρλανδικό μοντέλο. Ένα μοντέλο που έφερε την χώρα (την Ιρλανδία) σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη μόλις σε μια εικοσαετία. Όχι μόνο δεν υπήρχε έλλειμμα, αλλά πλεόνασμα, η ανεργία ήταν τόσο χαμηλή που η Ιρλανδία έγινε πόλος έλξης νέων μεταναστών, οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν τεράστιοι, η απορροφητικότητα του Γ’ κοινοτικού πλαισίου άγγιξε ταβάνι και έφερε ζεστό χρήμα στην χώρα.
Δυστυχώς για εκείνους αλλά και για εμάς το ιρλανδικό θαύμα, αποδείχθηκε μια μεγάλη φούσκα και οι ιρλανδοί τρέχουν και δεν φτάνουν. H ανεργία αυξάνεται, το έλλειμμα είναι όσο και το δικό μας και η μόνη λύση ήταν και παραμένει η μείωση των μισθών. Μάλιστα η αντιπρόταση των συνδικάτων για 12 ημέρες άδειας άνευ αποδοχών, που είναι μια έμμεση μείωση των μισθών, έπεσε στο κενό.
Δυστυχώς για εμάς υπέρμαχος του ιρλανδικού μοντέλου ήταν ο κ.Αλογοσκούφης και να που φτάσαμε. Θα μου πείτε τώρα αν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και ακολουθούσε ο κ.Παπακωνσταντίνου το Σουηδικό μοντέλο, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά μιας και η ερώτηση είναι υποθετική. Επιπλέον κανένα μοντέλο στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί να αφομοιωθεί πλήρως. Πολλές φορές ούτε κατ’ελάχιστο μπορεί να εφαρμοστεί μιας και εμείς την όποια αντιγραφή την κάνουμε με τα δικά μας πρότυπα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Σουηδικό μοντέλο δεν έχει βουλιάξει και οι Σουηδοί ζουν απολαμβάνοντας υψηλούς μισθούς και κοινωνικές παροχές…

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

100.000.000 ευρώ το χρόνο κοστίζουν τα κρατικά κινητά τηλέφωνα

To νούμερο φαντάζει απίθανο και όμως είναι αληθινό. 100.000.000 ευρώ ετησίως για κρατικά κινητά. Κινητά που προφανώς δεν δίνονται μόνο σε βουλευτές, υπουργούς, γενικούς γραμματείς, διοικητές οργανισμών, νομάρχες, ίσως δημάρχους αλλά και σε πολλούς άλλους. Αν φανταστούμε ότι ένας επιχειρηματίας που είναι όλη μέρα στο τηλέφωνο δεν πληρώνει παραπάνω από τα 5.000 ετησίως, κάνοντας έναν απλό λογαριασμό προκύπτουν 20.000 τέτοια 5χίλιαρα. Που βρέθηκαν τόσοι πολλοί; Πέραν των παραπάνω που δεν ξεπερνούν τους 2000 υπάρχουν και πολλοί παρατρεχάμενοι. Ειδικοί σύμβουλοι και συνεργάτες, οδηγοί, γραμματείς και φαρισαίοι. Χιλιάδες κόσμου που λυμαίνονται το άφθονο χρήμα του ελληνικού δημοσίου. Φυσικά όλοι αυτοί δεν μιλάνε για υπηρεσιακά θέματα πάντα. Σίγουρα μιλάνε και με φίλους, με τα παιδιά τους και με άλλους συγγενείς. Αλλιώς δεν μαζεύεται το ποσό. Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε αφενός μεν σαφή περιορισμός των «δικαιούχων», αφετέρου σκληρός έλεγχος των τηλεφωνημάτων που γίνονται από αυτούς τους αριθμούς. Γιατί αν ήξερε ο σύμβουλος ή ο βουλευτής ότι πραγματικά θα ελεγχθεί και θα πληρώσει από την τσέπη του τις κλήσεις που κάνει για να μιλήσει π.χ. με το παιδί του που σπουδάζει, σίγουρα θα περιόριζε την χρήση του. Αλλά να ξέρει ότι πραγματικά θα ελεγχθεί και όχι τυπικά. Η ακόμη χειρότερα για αυτούς. Φανταστείτε να χρειαζόταν να κάνουν δαπάνες και να αναφέρουν αναλυτικά τις κλήσεις που έγιναν για υπηρεσιακούς λόγους προσκομίζοντας λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας ως παραστατικά. 10 υπάλληλοι θα ήταν αρκετοί, ασχολούμενοι με το ζήτημα αυτό αποκλειστικά, ώστε να υπήρχε μια δραματική μείωση των δαπανών για τα λεγόμενα κρατικά κινητά. Ίσως και να πετύχαιναν μια εξοικονόμηση της τάξης των 80 ή 90 εκατομμυρίων ευρώ γιατί ακόμη και τα 20 ή τα 10 εκατομμύρια ευρώ φαντάζουν αρκετά. Και φυσικά το θέμα των υπέρογκων δαπανών για τα κρατικά κινητά είναι ένα από τα πολλά που αποδεικνύει ότι το δημόσιο χρήμα το σπαταλάνε πολλοί Έλληνες αλόγιστα, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Το έχουμε πει και θα το πούμε και άλλες φορές. Χρήματα υπάρχουν αλλά πάνε χαμένα. Χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις και άνθρωποι που θα συγκεντρώσουν όλες αυτές τις μικρές περιπτώσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος που ως μονάδες φαίνονται ασήμαντες αλλά δίνουν ένα υπολογίσιμο σύνολο.

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Λέτε να είχε δίκιο ο Καραμανλής για τον χρόνο προκήρυξης των ελλογών;

To ερώτημα αυτό άρχισε να με προβληματίζει εντονότερα μόλις άρχισαν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Είχε υπάρξει ολόκληρη φιλολογία για το θέμα πριν τις εκλογές. Κάποιο εισηγήθηκαν εκλογές και κάποιοι άλλοι ήταν αντίθετοι. Μάλιστα ο ξάδερφος του τέως πρωθυπουργού, ο κ.Λιάπης παραιτήθηκε από την διεκδίκηση έδρας διατυπώνοντας με τον πλέον ηχηρό τρόπο την διαφωνία του. Διαφώνησε και ο κ.Σαμαράς, ήπια όμως και με τρόπο γιατί είχε στο μυαλό του την επόμενη μέρα.
Στην πολιτική, αλλά και στην ζωή γενικότερα λένε ότι τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έτσι η εκλογική συντριβή της Νέας δημοκρατίας δεν άφησε περιθώρια για συζητήσεις επί της απόφασης του τέως πρωθυπουργού για προσφυγή στις κάλπες. Η απόφαση του χαρακτηριστικέ άμεσα λανθασμένη ειδικά από τους Νεοδημοκράτες και το θέμα έκλεισε εκεί.
Η γνώμη μου είναι διαφορετική. Όπως αποδεικνύεται η επόμενη μέρα είναι δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εκ των πραγμάτων, αναγκαζόμενο να διαχειριστεί την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, θα αναγκαστεί να πάρει μέτρα με πολιτικό κόστος. Η φθορά του λοιπόν είναι θα είναι δεδομένη. Αυτό το ήξερε ο Καραμανλής. Ήξερε για το διψήφιο έλλειμμα, όπως ήξερε ότι όποτε και να γινόταν οι εκλογές θα έχανε. Αν άφηνε τον χρόνο να περάσει μέχρι τον Μάρτιο όπου θα είχαμε ούτως ή άλλως εκλογές με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, αφενός η φθορά της κυβέρνηση του θα ήταν μεγαλύτερη, αφετέρου δεν θα υπήρχε δεύτερη ευκαιρία. Το ΠΑΣΟΚ θα κέρδιζε και θα κυβερνούσε τουλάχιστον μέχρι το 2014. Στις εκλογές του Οκτωβρίου έπαιζε το τελευταίο του χαρτί. Αν έχανε με μικρή διαφορά, έως και 5 μονάδες φαντάζομαι, θα εξέθετε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για ένα 4μηνο, θα φαινόταν ότι δεν τηρεί σε πολλά ζητήματα τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και θα προκαλούσε στην συνέχεια εκλογές με αφορμή την Προεδρική εκλογή όπου απέναντι του δεν θα είχε πλέον μια δύναμη ελπίδας, αλλά ένα αφερέγγυο ΠΑΣΟΚ. Πήρε το ρίσκο και έχασε. Αμφιβάλλει όμως κανείς ότι αν περίμενε μέχρι τον Μάρτιο τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και θα είχε ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση;

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Αχ καϋμένη Ντόρα

Ήμουνα νιος και γέρασα. Μετά ουσιαστικά το σύντομο πέρασμα του Μιλτιάδη Έβερτ από την προεδρία της ΝΔ, η κ.Μπακογιάννη, η Ντόρα ήταν ένα από τα ονόματα που έπαιζαν για την προεδρία της ΝΔ κάποια στιγμή. Θα διαδέχονταν τον κ.Σουφλιά στην προεδρία του κόμματος. Τους τα χάλασε τότε η ξαφνική υποψηφιότητα Καραμανλή και το βαρύ του όνομα. Η κοπέλα έκανε υπομονή. Θα κερδίσει σου λέει ο Καραμανλής το 2000, άντε και το 2004, και επειδή στην Ελλάδα σπάνια ευδοκιμεί κυβέρνηση για πάνω από 2 τετραετίες, βασιζόταν ότι το 2008 και μετά από δύο θητείες του πρώην πρωθυπουργού, θα γινόταν αρχηγός της ΝΔ. Άντε να περίμενε και άλλες δυο το πολύ, κάπου στα 65 χρόνια θα γινόταν πρωθυπουργός. Αρχικά της τα χάλασε ο Σημίτης. Για λίγες χιλιάδες ψήφους κέρδισε τις εκλογές του 2000, χωρίς να κλονιστεί ο Καραμανλής. Έκανε όμως υπομονή, ήταν νέα. Νομίζω ότι όταν άρχισε η αντίστροφή μέτρηση της προηγούμενης κυβέρνησης με τα απανωτά σκάνδαλα, όλοι σχεδόν πίστεψαν ότι η επόμενη ημέρα θα ήταν της Ντόρας. Περισσότερο από όλους το πίστεψε η ίδια. Απέναντί της δεν φαινόταν να υπάρχει υπολογίσιμος αντίπαλος. Άρχισε να οργανώνεται, άρχισαν να προετοιμάζονται οι μηχανισμοί. Πριν της εκλογές ακόμη ήταν έτοιμη. Μόνο μια έκπληξη, μια νίκη του Καραμανλή ή έστω μια διαχειρίσιμη ήττα θα της χαλούσε τα σχέδια. Τέτοια έκπληξη δεν υπήρχε και έτσι αμέσως μετά την συντριπτική ήττα της ΝΔ, όλα ήταν πλέον έτοιμα. Η Ντόρα απέναντι στον Σαμαρά, τον Αβραμόπουλο και τον Ψωμιάδη. Πόσο μικροί ήταν όλοι τους μπροστά της. Οι δημοσκοπήσεις την έφεραν πρώτο και μεγάλο φαβορί, πολύ μπροστά από όλους τους υπολοίπους. Και εκεί που δεν το περίμενε, έκανε το λάθος να συναινέσει σε εκλογή του Προέδρου από την βάση, νομίζοντας ότι όπως ήλεγχε τους συνέδρους θα ήλεγχε και την βάση. Ταυτόχρονα η αργοπορία της να συναινέσει έδειξε ότι έχει καβαλήσει και λίγο το καλάμι, τσατίστηκε και ο Αβραμόπουλος και μέσα σε δύο εβδομάδες η κατάσταση ανατράπηκε. Έχασε και μάλιστα πανηγυρικά. Ούτε καν στον δεύτερο γύρο πήγε. Και τώρα; Τι γίνεται; Όσο και αν προσπάθησε να χαμογελάσει και να δείξει ενωτική, είναι έτοιμη να σκάσει και με το δίκιο της. Τόσα χρόνια αναμονής και να την φάει ο Σαμαράς που αφενός είναι μαύρο πανί για το Μητσοτακέϊκο, αφετέρου είναι και αυτός νέος και φρέσκος. Η μόνη της ελπίδα πλέον είναι να τα θαλασσώσει ο Σαμαράς και να παραιτηθεί κακήν κακώς κάποτε. Όμως ο Σαμαράς νέος είναι, αλλά χθεσινός δεν είναι. Κανονικά θα έπρεπε να παρατήσει οριστικά τα σχέδια της, αλλά με το κρητικό της το γινάτι, μάλλον δύσκολα θα τα παρατήσει….

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Λέτε να χρεοκοπήσουμε;

Με αυτά που διαβάζω τελευταία, το ερώτημα αυτό έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου. Είναι σαφές ότι η ελληνική οικονομία είναι στο στόχαστρο όλου του κόσμου. Όποιος έχει λόγο για την παγκόσμια οικονομία κάτι κακό έχει να πει για την δική μας. Οικονομικές εφημερίδες, τραπεζικοί οργανισμοί, Βρυξέλλες και λοιποί μας έχουν στην μπούκα και πολύ επιθετικά μάλιστα. Τα spreads παρουσιάζουν αύξηση 70% τις τελευταίες μόλις 2 εβδομάδες κάτι που από μόνο του αρκεί για να ανατρέψει τον προϋπολογισμό. Οι πιέσεις για μόνιμα μέτρα ασκούνται από παντού και η αλχημεία που επιχειρήθηκε για μια ακόμη φορά δεν φαίνεται να περνάει. Από τα 8,4 δις που θα εξοικονομήσουμε τα μισά είναι από έκτακτα μέτρα (έκτακτες εισφορές κλπ) και άλλα 2 περίπου αφορούν εξοικονόμηση από συσσωρευμένα χρέη προηγουμένων ετών που εμφανίστηκαν το 2009 (χρέη νοσοκομείων). Στην πραγματικότητα λοιπόν θα εξοικονομήσουμε 2 άντε 2,5δις και με αυτόν τον ρυθμό το έλλειμμα θα φτάσει στο πολυπόθητο 3% σε μια δεκαετία στην καλύτερη περίπτωση. Και επειδή μας έχουν καταλάβει μας πιέζουν για μόνιμα μέτρα. Το ΠΑΣΟΚ ζήτησε ουσιαστικά 100 μέρες για να νοικοκυρέψει τα πράγματα στη χώρα. Αυτό το περιθώριο δεν το καταλαβαίνουν οι αγορές και εκεί που δεν το περίμενε η νέα κυβέρνηση, πριν κλείσει μήνα, άρχισε να συμβιβάζεται με το γεγονός ότι θα κληθεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις και σίγουρα όχι φιλολαϊκές. Η συζήτηση για το ασφαλιστικό άνοιξε και σίγουρα ο κ.Λοβέρδος θα πάρει πίσω τις εξαγγελίες του για μη αύξηση των ορίων ηλικίας. Τουλάχιστον εκεί πάει το πράγμα. Η κυβέρνηση βρέθηκε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Ή μήπως δεν ήταν έκπληξη η όλη κατάσταση με τα οικονομικά; Κατά τον κ.Προβόπουλο, ο κ.Παπανδρέου ήταν ενήμερος από τις 8 Σεπτεμβρίου για το ύψος του ελλείμματος. Και επιβεβαιώνεται αν σκεφτούμε ότι επανειλημμένως ο κ.Παπανδρέου ρωτούσε τον κ.Καραμανλή και την προηγούμενη κυβέρνηση πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα. Φαντάζομαι το γνώριζε και ο κ.Παπακωνσταντίνου, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το ήξεραν πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Απ’ότι φαίνεται τα αποτελέσματα του υπέρογκου ελλείμματος έχουν αρχίσει όλοι στην κυβέρνηση να το συνειδητοποιούν, αυτό φαίνεται και από όσα γράφουν καθημερινά οι εφημερίδες που είναι φιλικές προς την κυβέρνηση, οι οποίες μιλούν για τα αναγκαία μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και θα αρχίσουμε να το νιώθουμε και στο πετσί μας σε λίγο καιρό.
Σήμερα έγινε μια προσπάθεια στήριξης της οικονομίας, κάτι που φαίνεται να πιάνει προς το παρόν τόπο. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα; Ότι είναι περισσότερο άσχημα από τότε που μπήκαμε στην ζώνη του ευρώ δεν τίθεται ζήτημα. Είμαστε στην χειρότερη φάση. Υπέρογκο έλλειμμα και χαμένη αξιοπιστία. Το θέμα είναι ότι τα κακά νέα συνήθως έρχονται σε μια νύχτα. Και το ερώτημα είναι, αν θα γίνει κάτι από εμάς, και όχι από τις νταντάδες της Ευρώπης για να μην ξυπνήσουμε μια μέρα φτωχοί.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Αξιοκρατική (;) διαδικασία στελέχωσης υπουργείων από Γενικούς Γραμματείς

Η διαδικασία είναι πρωτόγνωρη για την Ελλάδα. Μέχρι τώρα ο κάθε υπουργός κουβαλούσε μαζί του ένα επιτελείο συνεργατών-συμβούλων, φίλων του, πολιτικών εννοείται, αλλά και προσωπικών, που πολλοί από αυτούς είχαν σαν σημαντικότερο στοιχείο στο βιογραφικό τους την υψηλή θέση στην κομματική ιεραρχία. Ο πιο προβεβλημένος και αυτός με το μεγαλύτερο κύρος ήταν ο Γενικός Γραμματέας. Ένας άνθρωπος έμπιστος του υπουργού, έτσι ώστε να υπάρχει καλή συνεργασία και να κάνει εν λευκώ τη βρώμικη δουλειά που απαιτεί η θέση.
Από την πρώτη ημέρα ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει αξιοκρατία αναφορικά με τη στελέχωση των υπουργείων με Γενικούς Γραμματείς (για τις θέσεις των συμβούλων κανείς δεν είπε τίποτε). Υπήρξε ανοιχτή πρόσκληση προς όλους ώστε να βρεθούν οι άριστοι και όχι οι αρεστοί. Γύρω στους 25.000 κατέθεσαν βιογραφικό. Λογικό ήταν το ξεσκαρτάρισμα μόνο για να επιλεγούν καμιά 200αριά για την τελική αξιολόγηση πήρε κάπου 3 εβδομάδες. Έτσι διέρρεαν τουλάχιστον. Υπήρξε διαδοχικό φιλτράρισμα βιογραφικών ώστε να καταλήξουν σε 10 περίπου βιογραφικά για κάθε θέση. Έτσι διέρρεαν τουλάχιστον επαναλαμβάνω, κάπου ένα μήνα πριν. Ο καιρός περνούσε και αν εξαιρέσουμε τον Γ.Γ του Υπ. Δικαιοσύνης που άμεσα έπιασε δουλειά η ανακοίνωση των υπολοίπων ονομάτων καθυστερούσε. Ίσως η καθυστέρηση να οφειλόταν στην πρόωρη ανακοίνωση του ενός Γενικού. Όπως αποδείχτηκε άμεσα, φίλος του υπουργού ήταν. Στενός! Οπότε σου λέει ας καθυστερήσουμε αφενός για να δείξουμε ότι ασχολούμαστε πραγματικά με βιογραφικά, αφετέρου για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνει καμία παρόμοια γκάφα. Πέρασε λοιπόν πάνω από ένας μήνας και άρχισαν οι ανακοινώσεις. Αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Όχι απλά φίλοι του ή περαστικοί. Στελέχη και με τη βούλα. Μάλιστα ένας από αυτούς (γράφτηκε) δεν είχε καταθέσει καν βιογραφικό, καθώς και ένας άλλος που επίσης δεν είχε καταθέσει βιογραφικό δεν δέχθηκε-ευτυχώς- την πρόταση που του έγινε για την ανάληψη αυτής της θέσης ευθύνης. Υπήρξαν βεβαίως και οι εξαιρέσεις. Οικολόγος η κυρία στο Υπουργείο περιβάλλοντος, αλλά στο Υπουργείο αυτό πολύ επικοινωνία βλέπω. Προφανώς είναι και 3-4 άλλοι. Θα μου πείτε από εκεί που όλοι οι Γενικού γραμματείς ήταν καθαρά κομματικές επιλογές, έστω και σε κάποια Υπουργεία υπήρξαν εξαιρέσεις. Σωστό αυτό αρκεί να γίνεται αθόρυβα. Σεμνά και ταπεινά, να μην μετατρέπεται σε show και ένα από τα κορυφαία πολιτικά ζητήματα στην σύντομη ζωή της νέας κυβέρνησης.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Aνακατανομή προσωπικού στον Δημόσιο τομέα

Προσλήψεις τέλος! Εξαιρούνται Υγεία, Παιδεία και Ασφάλεια. Τα υπόλοιπα κενά θα καλυφθούν λέει με εσωτερικές μετατάξεις. Ως ιδέα ακούγεται καλή. Πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε υπηρεσίες όπου βλέπουμε αργόσχολους δημοσίους υπαλλήλους; Ή σε άλλες όπου οι λιγοστοί υπάλληλοί τρέχουν και δεν προλαβαίνουν; Οι πρώτοι που θα μεταταγούν είναι οι εργαζόμενοι στην πρώην ολυμπιακή. 3500 χιλιάδες άτομα. Όπως αναφέρουν τα ΝΕΑ υπάρχουν εκεί 14 δικηγόροι που πληρώνονται χωρίς αντικείμενο πλέον. Αυτούς τους χρειάζεται το ΑΣΕΠ και κάνει κινήσεις για να τους πάρει. Εδώ να αναφέρω ένα περιστατικό που συνέβη πριν 2 χρόνια και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Βρέθηκα στο ΑΣΕΠ για μια προσωπική μου υπόθεση και εκεί συνάντησα έναν δύσμοιρο υπάλληλο με μια στοίβα φακέλων δίπλα του, που όμοια της πάνω σε γραφείο δεν έχω ξαναδεί. Ήταν 20 Αυγούστου η Αθήνα ήταν άδεια, οι ρυθμοί της πολύ χαλαροί, αλλά ο φουκαράς στο τμήμα ελέγχου των ενστάσεων μόλις που ασχολήθηκε μαζί μου για λίγα δευτερόλεπτα και πριν προλάβω να τελειώσω ξαναβυθίστηκε στους φακέλους του. Κάποιος από αυτούς τους 14 δικηγόρους ελπίζω να τον βοηθήσει. Την ίδια ημέρα οι 2 από τους 4 υπαλλήλους σε τμήμα της κεντρικής υπηρεσίας των ΕΛΤΑ επί 3 ώρες δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Ίσως να έτυχε, αν και δεν το νομίζω.
Η μεγάλη πληγή είναι οι δήμοι. Στις διοικητικές υπηρεσίες ειδικά υπάρχουν ηλεκτρολόγοι, εργάτες και λοιποί. Είναι ένα σωρό οι καθαρίστριες που εκτελούν άλλα χρέη. Όλο το κακό το κάνουν οι γνωριμίες. Πολλές φορές γίνονται προσλήψεις ακόμη και μέσω ΑΣΕΠ για να βολευτούν συγγενείς και φίλοι. Και αν κάποιος τρυπώσει στο δημόσιο με ότι ειδικότητα και να μπει την βρίσκει την άκρη και μέσα σε μια νύχτα αλλάζει ειδικότητα. Η υπουργός παιδείας βρήκε αρκετούς δασκάλους να βγάζουν φωτοτυπίες στο υπουργείο της. Αυτοί λείπουν από τα σχολεία τους. Το ίδιο συμβαίνει και στα Νοσοκομεία και στα Αστυνομικά τμήματα. Πολλοί εργαζόμενοι στους χώρους αυτούς με αποσπάσεις και μετατάξεις έχουν ξεφύγει. Και φυσικά πολλοί δεν καλύπτουν ανάγκες στις θέσεις που πηγαίνουν. Απλά λουφάρουν.
Είναι αναγκαία η καταγραφή του προσωπικού που υπάρχει σε όλους τους τομείς του δημοσίου και η ορθολογική εκμετάλλευσή του είτε με οριστικές μετατάξεις είτε με αποσπάσεις. Απολύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν. Είναι ενάντια στο σύνταγμα. Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να κάνει μόλις μια πρόσληψη για κάθε πέντε υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται. Υπάρχει πίεση όμως από την Ευρώπη για ακόμη λιγότερες προσλήψεις (ακούγεται μια αναλογία 1/8 προσλήψεις/συνταξιοδοτήσεις). Η στρόφιγγα που οδηγεί στο δημόσιο θα κλείνει συνεχώς. Πρέπει οι ήδη υπάρχοντες δημόσιοι υπάλληλοι να αξιοποιηθούν σωστά γιατί αλλιώς το κράτος θα παραλύσει. Υπάρχουν και χειρότερα για την λειτουργία του κράτους; Σαφέστατα ναι….

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Οι νέοι ποδηλατόδρομοι στην Αλεξανδρούπολη

Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια για να αναπτύξει ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων Το κάνει όμως πρόχειρα και με άκομψο τρόπο. Που έγκειται η προχειρότητα; Κατ’αρχήν το δίκτυο επί χάρτου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στην άνοδο δημιουργήθηκε ποδηλατόδρομος μόνο από το καπή και πάνω. Στην δε εθνικής αντίστασης ο ποδηλατόδρομος έχει πλάτος 1μ στην καλύτερη περίπτωση και συχνά διακόπτεται από στύλους της ΔΕΗ και από δέντρα!!!! Δεν είναι καν οριοθετημένος.
Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι η διαφήμιση που υπάρχει για το έργο αυτό, λιγότερο από ένα χρόνο πριν τις δημοτικές εκλογές. Στην τηλεοπτική διαφήμιση παρουσιάζονται 3 τμήματα του δικτύου που επαναλαμβάνονται συνεχώς στο πλάνο και δεν έχουν συνολικό μήκος πάνω από 300 μέτρα. Βεβαίως στην λήψη δεν φαίνονται τα δέντρα και οι στύλοι που διακόπτουν τον ποδηλατόδρομο λίγα μέτρα παραπέρα. Επίσης υπήρξαν φάκελοι με διαφημιστικό υλικό που διανεμήθηκαν σε σπίτια για μια ομιλία για το θέμα αυτό. Πολιτική εκμετάλλευση με τα λεφτά του Δήμου νομίζω. Ή κάνω λάθος κ. δήμαρχε; Ποιος πληρώνει για την διαφήμιση αυτή; Η Δημοτική παράταξη, ή ο Δήμος;

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Τί γίνεται στην Ουκρανία;

Όχι δεν αναφέρομαι στον αυριανό ποδοσφαιρικό αγώνα, αλλά στην νέα γρίπη. Οι νεκροί έχουν φτάσει τους 200 και υπάρχει έκδηλη ανησυχία. Σήμερα διάβασα κάτι που μπορεί να αποτελεί εικασία αλλά αν δούμε τα πράγματα συνολικά ίσως να αποδειχθεί και ορθό Η Ουκρανία σύμφωνα με την θεωρία αυτή δεν έχει χτυπηθεί από τη νέα γρίπη αλλά από έναν συνδυασμό ιών, του Η1Ν1 και άλλων, που αποτελούν ένα κοκτέιλ πολύ τοξικό και θανατηφόρο, ή μια μετάλλαξη του ιού της νέας γρίπης, ή ακόμη και κάποιο εργαστηριακό κατασκεύασμα Αν δούμε ότι ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε δραματικά το τελευταίο 15νθήμερο, κάτι που δεν συνέβη αλλού μπορούμε να καταλάβουμε ότι εκεί πράγματι κάτι τρέχει. Αν οι εικασίες αυτές αποδειχθούν αληθινές τότε είμαστε απέναντι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Αναρωτιέμαι μήπως αυτός ήταν και ο κρυφός φόβος των επιστημόνων. Μια μετάλλαξη ή ένας συνδυασμός. Ο χρόνος θα δείξει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί πέρα, αλλά για να είμαι ειλικρινής πάνω που απομυθοποίησα την νέα γρίπη, μου φαίνεται ότι είμαστε στην αρχή ακόμη πιο νέων ιών περισσότερο επιθετικών....

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πλαστα (;) στοιχεία για την νέα γρίπη

Διάβασα προχθές ότι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα της νέας γρίπης στην Ελλάδα είναι κοντά στις 4000 εκ των οποίων μόλις 22 στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Οι αριθμοί βέβαια φαντάζουν μικροί. Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι από τα 5 δείγματα που εξετάζονται ως ύποπτα τα 2 βρίσκονται θετικά στον ιό. Με μια απλή πράξη προκύπτει ότι έχουν εξεταστεί πανελλαδικά 10000 μόλις δείγματα. Όταν όλοι καταλαβαίνουμε φέτος ότι οι απουσίες στα σχολεία και στους χώρους εργασίας είναι μεγάλες, πολύ μεγαλύτερες από άλλες χρονιές και πιο μακρόχρονες, ο αριθμός των 10000 υπόπτων κρουσμάτων είναι πραγματικά μικρός. Γιατί όμως ο αριθμός αυτός απέχει τόσο από την πραγματικότητα; Οι έλεγχοι που γίνονται για την νέα γρίπη είναι δειγματοληπτικοί και γίνονται σε περιστατικά που είτε χρίζουν νοσηλείας είτε έχουν βαριά συμπτώματα. Υπάρχουν δύο λόγοι που οδηγούν στον έλεγχο μικρού αριθμού δειγμάτων. Ο ένας είναι οικονομικός το κόστος της εξέτασης είναι γύρω στα 30 ευρώ. Το κυριότερο όμως είναι ότι τα αποτελέσματα της εξέτασης συνήθως καθυστερούν και καταλαβαίνετε ότι αν ο αριθμός των δειγμάτων ήταν πολλαπλάσιος, θα ήταν πολλαπλάσια και η αντίστοιχη καθυστέρηση. Με λίγα λόγια η ίαση θα προλάβαινε τα αποτελέσματα. Οι ίδιοι οι γιατροί όμως υπολογίζουν ότι τα έχουν φτάσει τις 200000 στην Ελλάδα, συνεκτιμώντας ότι το 1/3 των περιπτώσεων δεν εμφανίζουν καν σοβαρά συμπτώματα, αλλά και τον δειγματοληπτικό χαρακτήρα των ελέγχων. Τώρα γιατί μας εμφανίζουν έναν αριθμό που απέχει 50 φορές από την πραγματικότητα, μπορεί να έχει διάφορες εξηγήσεις. Ίσως ένας αριθμός κατ’εκτίμηση (οι 200000 που ανέφερα) να είναι ριψοκίνδυνος, ίσως να μην θέλουν να πανικοβάλουν τον κόσμο, ίσως κάτι άλλο. Όπως και να έχει, αυτό το χάσμα μεταξύ επίσημων στοιχείων και πραγματικού αριθμού μάλλον μας δείχνει ότι οι πιθανότητες να την περάσουμε σχετικά ελαφριά αν νοσήσουμε είναι πολλές.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Η πληγή της ανεργίας

Ερέθισμα για το άρθρο αυτό μου έδωσε μια διαπίστωση του Εβρίτη δημοσιογράφου κ.Τομαδάκη στο blog του. Είναι δύσκολο να αντικρίσεις και να συζητάς με έναν άνεργο. Τι να του πεις; Οι καθημερινές ανάγκες είναι τόσο πολλές που όλοι αγωνιζόμαστε να τα φέρουμε βόλτα. Όταν κάποιος στερείται το δικαίωμα να παλέψει, χάνοντας την δουλειά του αναγκάζεται να δώσει μία μάχη, την μάχη τις αξιοπρεπούς διαβίωσης, χωρίς όπλα.
H ανεργία πλήττει ολόκληρη την χώρα, ο νομός μας δοκιμάζεται από το φαινόμενο αυτό. Έκλεισαν τα Αλουμίνια, η ΑΝΚΕΡ και η Θράκη στις Φέρες, τα κλωστήρια στην Αλεξανδρούπολη, γίνονται απολύσεις από εργοστάσια στην Ορεστιάδα, γίνεται κουβέντα και για το εργοστάσιο ζάχαρης. Το θέμα επηρεάζει την τοπική κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η ανεργία, τόσο λιγότερα χρήματα μπαίνουν και στα ταμεία των άλλων επιχειρήσεων του τόπου.
Δυστυχώς και στο θέμα αυτό συντεχνίες και πολιτικές πλάτες δίνουν πολλές φορές την λύση. Γιατί οι εργαζόμενοι σε ένα εργοστάσιο τακτοποιούνται με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις (κλωστήρια στην Νάουσα, αλλαντοβιομηχανία ΘΡΑΚΗ κ.α), ενώ άλλοι μένουν περισσότερα χρόνια άνεργοι και κανείς δεν νοιάζεται γι’αυτούς; Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις η τακτοποίηση γίνεται με καλλίτερους όρους ακόμη και από αυτούς στην προηγούμενη εργασία, πράγμα απαράδεκτο και προκλητικό ακόμη και για εργαζόμενους ανθρώπους, πόσο μάλλον για άλλους ανέργους.Για το θέμα της ανεργίας και για την διασφάλιση θέσεων εργασίας πρέπει να φωνάξουμε όλοι, είτε έχουμε μια μόνιμη δουλειά, είτε είμαστε επαγγελματίες, είτε άνεργοι, είτε πρώην άνεργοι και νυν δημόσιοι υπάλληλοι. Να μην κοιτάμε από απόσταση τους 10 «γραφικούς» του ΠΑΜΕ που είναι πάντα κοντά στους απολυμένους. Και επειδή εδώ η ατομική πρωτοβουλία περιορίζεται απλά στην προσθήκη στους 10 «γραφικούς» με τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς κουμουνιστής επειδή ενδιαφέρεσαι για το κοινωνικό σύνολο πράγμα που δεν μ’αρέσει, καλό είναι κ.βουλευτές, νομάρχη, δήμαρχοι να πάρετε πρωτοβουλίες για την πληγή αυτή. Να είσαστε στην πρώτη γραμμή για όλους τους πολίτες. Μαρκάρετε στενά τους βιομήχανους, να μην αυθαιρετούν έναντι των εργαζομένων, δείξτε ότι δεν αστειεύεστε, ξεφύγετε από την τυπική συμπαράσταση, ξεσηκώστε και οργανώστε τον κόσμο. Και επιμένω…σε κάθε περίπτωση και όχι επιλεκτικά


Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Eίμαστε πια πρωταθλητές...(στην φοροδιαφυγή)!!

Δεν είναι δα και καινούργιο το νέο ότι στην Ελλάδα υπάρχει φοροδιαφυγή. Αλλά πλέον και με τη βούλα είμαστε στον τομέα της μη καταβολής ΦΠΑ πρωταθλητές Ευρώπης με 28%!!! Τι σημαίνει το ποσοστό αυτό; Ότι από το αναμενόμενο ποσό ΦΠΑ που έπρεπε να εισπράξει το κράτος, το 28% δεν μπήκε στα ταμεία. Ακολουθούν Σλοβάκοι, Ούγγροι και Ιταλοί με ποσοστά άνω του 20% και από εκεί και έπειτα…το χάος. Οι Σκανδιναβοί είναι μεταξύ 2% και 5%, οι δε Ισπανοί στο 2%.
Ποσοτικά αυτό το 28% σημαίνει ότι δεν μπήκαν στα ταμεία του κράτους περί τα 6,5 δις ευρώ. Για σκεφτείτε το 28% να ήταν 18%. Θα υπήρχαν στα ταμεία του κράτους επιπλέον 2,5 δις ευρώ. Αυτά που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζονται για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα το συνολικό ποσό των φόρων που θα έπρεπε να καταβάλλονται υπολογίζεται στα 35δις ευρώ ετησίως!!! 35 δις…τεράστιο νούμερο, ικανό να διαγράψει τα χρέη της χώρας σε μια δεκαετία.
Πόσο εύκολο είναι όμως να υπάρξει μεγαλύτερη εισροή χρημάτων στα ταμεία από τους ανείσπρακτους φόρους; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη. Η φοροδιαφυγή είναι μέρος της ζωής μας, όλοι συμμετέχουμε σε αυτήν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Σίγουρα μπορούν να υπάρξουν μέτρα που μπορούν να αυξήσουν τα έσοδα. Ένα από αυτά είναι τα τεκμήρια διαβίωσης. Δεν μπορεί δηλαδή ένας επαγγελματίας να έχει εισόδημα επίσημα 10.000ευρώ και να πληρώνει διατροφή τα μισά και ενοίκιο τα άλλα μισά. Πόθεν έσχες σε όλους. Ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων κάνει και δεύτερη δουλειά, για την οποία εννοείται ότι δεν πληρώνει φόρους. Κάτι πρέπει να γίνει για το θέμα αυτό. Να υπάρξουν επιτέλους ελεγκτικοί μηχανισμοί που να φέρουν στα ταμεία μέρος των ανείσπρακτων εσόδων.
Αυτά μπορούν να γίνουν άμεσα και να υπάρξει αύξηση των εσόδων από την επόμενη χρονιά κιόλας. Και σαφώς μπορούν ν γίνουν πολλά ακόμη, ειδικός δεν είμαι. Μακροπρόθεσμα όμως πρέπει να γίνει προσπάθεια αλλαγής κουλτούρας. Να καταλάβουμε ότι δεν είναι σε όφελός μας να συμμετέχουμε στο παιχνίδι της φοροδιαφυγής, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να μας πείσουν οι πολιτικοί ότι τα χρήματα θα πάρει το κράτος θα γυρίσουν πάλι στον πολίτη και ότι δεν θα καταλήξουν σε διάφορες τσέπες ημετέρων. Οι φόροι που θα έπρεπε να εισπράξει το Σουηδικό κράτος από το ΦΠΑ είναι 40% περισσότεροι από τους δικούς μας. Οι φόροι αυτοί εισπράττονται σχεδόν στο σύνολό τους. Έχει γίνει αντιληπτό όμως εδώ και δεκάδες χρόνια ότι οι φόροι αυτοί είναι ανταποδοτικοί. Γυρίζουν στον πολίτη και κάνουν την ζωή του καλλίτερη. Αυτά στην Ελλάδα μοιάζουν ουτοπικά. Δεν εμπιστευόμαστε το κράτος και όχι άδικα. Μέσα σε μια κοινωνία αναρχίας ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει από μόνος του.
Δώστε κ.Κυβερνόντες τωρινοί και μελλοντικοί το καλό παράδειγμα. Δημιουργήστε ένα κλίμα εμπιστοσύνης για το κράτος. Αναπτύξτε την Παιδεία και δώστε στις νέες γενιές το μήνυμα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να υπερτερήσει το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ….

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Τα νέα (χρυσά) τέλη κυκλοφορίας

Ανακοινώθηκαν τα οι νέες τιμές των τελών κυκλοφορίας που θα πληρώσουμε σε λίγες ημέρες. Ακούμε για το θέμα εδώ και καιρό ότι αυτοί που θα ζημιωθούν είναι οι κάτοχοι παλιών και μεγάλων αυτοκινήτων. Σε σχέση με την προηγούμενη ρύθμιση Σουφλιά όντως αυτό συνέβη. Τα νέα τέλη είναι μεγαλύτερα από αυτά που προβλεπόταν για τα παλιά και πολύ μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα άνω των 1929κ.ε.. Η αύξηση σε σχέση με πέρυσι είναι κοντά στο 35%. Μέχρι εδώ όλα καλά. Λίγοι έχουν αυτοκίνητα τόσο μεγάλα και ακόμη λιγότεροι παλιά. Για να έχεις τόσο μεγάλο αυτοκίνητο τα επιπλέον 300 ευρώ ια τους περισσότερους τουλάχιστον θα είναι ένα θέμα, αλλά αντιμετωπίσιμο.
Τί συμβαίνει με τα μικρά αυτοκίνητα όμως; Η αύξηση είναι 70% (75ευρώ) για τα αυτοκίνητα 15ετίας μέχρι 1357 κ.ε και 75% (150ευρώ) για αυτά από 1358 έως 1928κ.ε. Για τα αυτοκίνητα 10ετίας η αντίστοιχη αύξηση είναι 45% (50ευρώ) και 50% (100ευρώ). Παρατηρούνται διαφορές από 25 έως 40 ευρώ και από 50 έως 70ευρώ αντίστοιχα για τις παραπάνω κατηγορίες οχημάτων ακόμη και για μερικές ημέρες διαφορά στην έκδοση της αδείας. Για ένα αυτοκίνητο 1100κ.ε για παράδειγμα με άδεια κυκλοφορίας την 31/12/2004 τα τέλη είναι 43 ευρώ υψηλότερα (45% περίπου) σε σχέση με ένα άλλο με άδεια κυκλοφορίας την 3/1/2005 δηλαδή 4 ημερών πιο καινούργιο!!! Παραθέτω ποσοστά για να γίνει αντιληπτό για τι αυξήσεις μιλάμε. Βέβαια στην μικρή κατηγορία οχημάτων τα νέα τέλη σε σχέση με αυτά που προέβλεπε η ρύθμιση Σουφλιά είναι χαμηλότερα, αλλά αν τα συγκρίνουμε με 2 χρόνια πριν θα δούμε μια μέση ποσοστιαία διαφορά πάνω από 100%.
Να ξεκαθαρίσω ότι και οι δυο ρυθμίσεις (Σουφλιά και Μπιρμπίλη) ήταν σωστές από την άποψη ότι θα έπρεπε να γίνει ένα διαχωρισμός μεταξύ παλαιών και καινούργιων αυτοκινήτων, διότι τα παλιά εκπέμπουν όπως είναι φυσικό περισσότερους ρύπους. Σε γενικές όμως γραμμές. Διότι μην μου πείτε ότι το αυτοκίνητο του Δεκέμβρη του 2004 εκπέμπει τόσους ρύπους παραπάνω από αυτό του Ιανουαρίου του 2005, ώστε να πληρώσει 45% περισσότερα τέλη. Το σκεπτικό να διαμορφώνονται τα τέλη ανάλογα με την παλαιότητα δεν είναι απολύτως σωστό και σίγουρα ο κατάλογος των τελών των 5 γραμμών που εξεδόθη ήταν πρόχειρος.
Θα πρέπει να γίνει μια μελέτη και να βγει λίστα με τέλη κυκλοφορίας που θα χρεώνονται με τους ρύπους κάθε αυτοκινήτου, έναν συντελεστή παλαιότητας και έναν συντελεστή για τον κυβισμό. Θα μπορούσε η εφορία να ζητάει φωτοτυπία της κάρτας ελέγχου καυσαερίων και βάση αυτής, της παλαιότητας και των κυβικών αλλά με περισσότερες κλίμακες να γίνεται ο υπολογισμός των τελών. Το όφελος έτσι θα ήταν τριπλό. Πρώτα απ’όλα το μέτρο περιβαλλοντικά θα ήταν δίκαιο. Δεύτερον τα τέλη θα βάραιναν όπως και τώρα τους κατόχους μεγαλύτερων και παλαιότερων οχημάτων διότι αυτά γενικά έχουν μεγαλύτερο κόστος συντήρησης και κίνησης. Όμως οι περισσότερες κλίμακες θα διασφάλιζαν και την μικρότερη διαφορά από έτος σε έτος, αλλά και κάποια διαφορά που τώρα δεν υπάρχει στον κυβισμό. Για παράδειγμα θα έπρεπε να ήταν διαφορετικά τα τέλη για αυτοκίνητο 1800κ.ε από ένα άλλο 1400κ.ε. Τρίτον με την υποβολή των στοιχείων από την κάρτα ελέγχου καυσαερίων το κράτος θα εισέπραττε υποχρεωτικά από όλους τους κατόχους Ι.Χ το ποσό των 10 ευρώ που αναλογεί ετησίως για την έκδοσή της και που τώρα δεν το εισπράττει μιας και στην επαρχία τουλάχιστον δεν υπάρχει έλεγχος για κάρτα καυσαερίων και πολλοί είναι αυτοί που δεν την έχουν.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ανανανεώσιμες πηγές ενέργειας...

Τα νούμερα που ακολουθούν είναι εντυπωσιακά. Η ΔΕΗ πληρώνει για την καύσιμη ύλη που χρησιμοποιεί για την ηλεκτροδότηση των νησιών, όσα και για τον λιγνίτη που χρησιμοποιείται για την ηλεκτροδότηση όλης της ηπειρωτικής χώρας. Ξοδεύονται για μαζούτ και ντίζελ για να λειτουργήσουν μικροί ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί καλύπτοντας τις ανάγκες του 10% του πληθυσμού, όσα χρήματα ξοδεύονται και για το υπόλοιπο 90%, χωρίς να λάβουμε υπόψη και τις επιπλέον ανάγκες που υπάρχουν στην ηπειρωτική χώρα από μη οικιακούς καταναλωτές. Το κόστος αυτό ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο αν αναπτύσσονταν ευρέως δίκτυα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τη στιγμή που τα νησιά μας είναι ηλιόλουστα τους περισσότερους μήνες του χρόνου και το αιολικό δυναμικό σε πολλά από αυτά είναι υψηλότατο, μόνο η Κρήτη καταφέρνει να καλύπτει το 15% των αναγκών της εκμεταλλευόμενη ήλιο και αέρα. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα υπόλοιπα νησιά είναι από 0% έως 5%.
Αυτά συμβαίνουν όταν στην μουντή Γερμανία το 20% των αναγκών καλύπτονται από ανανεώσιμες πηγές και στην Σκανδιναβία φτάνει στο 40%. Βέβαια εκεί υπάρχουν άλλες συνθήκες, ρηχές θάλλασες με τεράστια υπεράκτια αιολικά πάρκα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι εδώ η νομοθεσία είναι πολύπλοκη και δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η ανάπτυξη μεγάλων αιολικών πάρκων. Για την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου απαιτούνται πάνω από 40 υπογραφές από διαφορετικούς φορείς. Το Υπουργείο μεταφορών θέλει για την ασφάλεια των πτήσεων να υπάρχει κόκκινο χρώμα στους πυλώνες σε κάποιες περιοχές ενώ το το υπουργείο περιβάλλοντος κόβει το σχέδιο για το χρώμα των πυλώνων που δεν ταιριάζει με την αρχιτεκτονική των περιοχών αυτών!!! Παράλληλα για άγνωστο λόγο υπάρχουν αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες για άγνωστο λόγο και εμείς συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε πάντα. Να πληρώνουμε και σαν κράτος και σαν καταναλωτές υψηλό κόστος παραγωγής. Εκτός των άλλων σε λίγα χρόνια το μεγάλο όπλο της Ελλάδας, αυτό μου μας κρατάει ήσυχους, ο λιγνίτης θα αρχίσει λόγω της ρύπανσης που προκαλεί να φέρνει πρόστιμα. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Για το περιβάλλον και για την τσέπη μας…

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Tα αποπαίδια των stage

Το πρώτο δυνατό crash test της νέας κυβέρνησης είναι η υπόθεση stage. Τελικά είναι 30.000 οι εργαζόμενοι μέσω stage στον δημόσιο τομέα, ένα νούμερο που είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που υπολογιζόταν προεκλογικά.
Ένα θέμα σαφώς και είναι αν καλώς έπραξε η παρούσα κυβέρνηση προχωρώντας στην ανακοίνωση ότι οι συμβάσεις δεν πρόκειται να ανανεωθούν. Αν το δούμε αυστηρά το θέμα η απάντηση είναι ότι καλώς έπραξε. Ένας λόγος είναι ότι το πρόγραμμα είναι για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας. Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει κατά την γνώμη μου θα ήταν να υπογράφεται μια σύμβαση ετήσια ή δεκαοκτάμηνη το πολύ. Οι νέοι του προγράμματος αυτού θα βοηθούσαν επικουρικά κυρίως, και ο στόχος θα ήταν να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία πάνω σε ένα αντικείμενο και να μοριοδοτηθούν φυσικά για την εμπειρία αυτή. Στην πράξη βέβαια αυτό δεν λειτούργησε. Ακούω να παραπονιούνται οι εργαζόμενοι με stage ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ότι πολλοί από αυτούς εργάζονται πάνω από 5 χρόνια στα προγράμματα αυτά, ανασφάλιστοι σχεδόν, με πλήρες ωράριο και μισθό μερικής απασχόλησης. Όλα αυτά άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα προεκλογικά, εξυπηρετώντας το ΠΑΣΟΚ προφανώς. Από το 1999 που άρχισαν τα stage και μετά, ούτε λόγος. Ξυπνήσαμε ξαφνικά όλοι μαθαίνοντας τι εστί εργασιακός μεσαίωνας και εκμετάλλευση εργαζομένων. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που πρέπει να σταματήσουν τα stage με την σημερινή μορφή τουλάχιστον. Να πάψει η εκμετάλλευση Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι προσλήψεις μέσω stage γινόταν πάντοτε με αδιαφανή κριτήρια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν από βουλευτικά γραφεία και πράσινα και γαλάζια. Δεν εξετάζω ποίος έκανε τις περισσότερες και μεγαλύτερες εξυπηρετήσεις Η ρεμούλα είναι παράβαση και όταν γίνει έστω και μια από κάποιον δεν έχει δικαίωμα να μιλά για τον άλλο.
Αν επρόκειτο για μια και μόνο ετήσια σύμβαση, αυτή δίνει στον εργαζόμενο 40 μόρια που με την προσαύξηση του 50% φτάνει στα 60 μόρια, μια πριμοδότηση που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περίπου το 5% της συνολικής βαθμολογίας. Όταν μιλάμε όμως για 5ετή σύμβαση τα μόρια με την προσαύξηση γίνονται 630 και εξασφαλίζουν διορισμό σε προκήρυξη μόνιμων θέσεων. Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος που χιλιάδες άνθρωποι δούλευαν για τόσα χρόνια κάτω από τόσο άσχημες συνθήκες. Κάποιος τους υποσχέθηκε κάτι παραπάνω, κάποιος τους είπε για την δυνατότητα της μοριοδότησης. Όλοι αυτοί όμως που έταξαν και εξυπηρέτησαν δεν έχασαν κάτι. Τα μεγάλα θύματα είναι οι συμβασιούχοι των stage. Επένδυσαν κάποια χρόνια σε κάτι αμφίβολο που τους παρουσιάστηκε σαν μεγάλη ευκαιρία αποκατάστασης. Θύματα είναι και αυτοί και μάλιστα τα μεγαλύτερα, τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ’αυτών. Γι’αυτό και δεν πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα. Ναι τα stage πρέπει να καταργηθούν όπως υπάρχουν σήμερα. Σαφώς και δεν δικαιούνται να διεκδικήσουν την μονιμοποίηση τους ως συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Εξάλλου έχω την εντύπωση ότι και νομικά δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Σαφώς και πρέπει για λόγους ισονομίας να καταργηθεί η προσαύξηση του 50% που ισχύει για όλους τους συμβασιούχους του δημοσίου. Όμως αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν πάνω σε κάποιο αντικείμενο και πρέπει αυτή η εργασία τους να μοριοδοτηθεί κάπως. Θα μπορούσε φερειπείν να ισχύσει για αυτούς κάποιο διαφορετικό μέγιστο όριο μηνών βαθμολογούμενης εμπειρίας,18 ή 24, ή να δίδεται κάποιο ποσοστό βαθμολογούμενης εμπειρίας στους συμβασιούχους αυτούς. Και βεβαίως τα stage δεν πρέπει να καταργηθούν. Πρέπει να υπάρχει δυνατότητα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας από τους νέους κυρίως, αλλά αυτή να έχει ημερομηνία λήξης και να υπάρχουν σαφή και αυστηρά κριτήρια για την επιλογή των συμβασιούχων.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

O πατριωτισμός μας....

Στον απόηχο της παρέλασης και της επετείου της 28ης Οκτωβρίου τίθεται το ερώτημα: Είναι ο πατριωτισμός των Ελλήνων μεγάλος; Οι περισσότεροι απαντούν αρνητικά, βλέποντας την νέα γενιά να μην δίνει καμία σημασία, όχι μόνο στα γεγονότα που συνέβησαν κάποιες δεκαετίες πριν και τα έζησαν οι παππούδες μας, αλλά και για θέματα που μας απασχολούν ως έθνος.
Εδώ κατά τη γνώμη μου υπάρχει μία σύγχυση. Ταυτίζουμε τον πατριωτισμό με το εθνικό μας φρόνημα με τα πιστεύω μας στην πατρίδα ως οντότητα, με την βούληση μας να μην παίζει κανείς τούρκος ή Σκοπιανός με την εθνική μας ακεραιότητα. Πολλές φορές μάλιστα ο πατριωτισμός όπως τον έχουν πολλοί στο μυαλό τους παραπέμπει σε ακροδεξιές απόψεις. Όσοι μάλιστα δεν ασπάζονται τις παραπάνω ιδέες κατηγορούνται για έλλειψη πατριωτισμού.
Σαφώς και όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν έναν πατριώτη. Τα σύνορά μας είναι αδιαπραγμάτευτα, αξίζει τιμή σε όλους τους ήρωες, μα σε όλους. Και σε αυτούς που πολέμησαν στην Πίνδο, στους αρματολούς και κλέφτες, αλλά και σε όλους όσους πολέμησαν με τον τρόπο τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Τιμή σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις είτε λέγεται ΕΑΜ,είτε ΕΔΕΣ. Τιμή σε όσους αντιστάθηκαν στην Χούντα, στα παιδιά του πολυτεχνείου. Για την Ελλάδα αγωνίστηκαν όλοι.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τον «πατριωτισμό» που λέει όχι στους ξένους, όταν εμείς ως έλληνες έχουμε ζήσει σαν μετανάστες σε όλες τις γωνιές της γης. Δεν μπορώ να καταλάβω τον «πατριωτισμό» όταν κάποιος υπερασπίζεται με ζήλο οτιδήποτε ελληνικό ακόμη και αν αυτό είναι άσχημο.
Πιστεύω ότι ο πατριωτισμός έχει και μία άλλη διάσταση. Σημαίνει επιπλέον σεβασμό του κράτους, των συνανθρώπων μας, του περιβάλλοντος. Είμαι πατριώτης αν βάζω σημαία στο μπαλκόνι μου, αλλά παράλληλα κλέβω το κράτος και τους συνανθρώπους μου και καταπατώ τους νόμους όταν μπορώ να το κάνω (και δεν αναφέρομαι σε νόμους αστυνόμευσης) ; Όταν ρυπαίνω την πόλη μου, κοιτάζω αδιάφορά τις πυρκαγιές κατηγορώντας το κράτος και μένω απαθής σε άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα; Όταν είμαι ένας αδιάφορος πολίτης που αφήνω τα πράγματα στην μοίρα τους, τι σόι πατριώτης είμαι αν απλά βάλω μια σημαία στο μπαλκόνι μου, συμμετέχω στην παρέλαση και υπερασπίζομαι την πατρίδα μου σε εθνικά θέματα και αξίες που έχουν να κάνουν με την εδαφική μας ακεραιότητα;
Απαντώ και εγώ στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή αρνητικά. Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί όχι μόνο για τα εθνικά μας θέματα και την ιστορία μας, αλλά και για την ποιότητα της ζωής μας. Και το τελευταίο είναι το σημαντικότερο γιατί καθορίζει το μέλλον μας…

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Το Σκανδιναβικό Μοντέλο

Διάβαζα προχθές στον «Ταχυδρόμο» των ΝΕΩΝ τις ιστορίες 4 οικογενειών που ζουν στην Σουηδία, ζευγαριών μικρής ηλικίας για τα δεδομένα της Ελλάδας με παιδιά εκτός γάμου. Σε όλες τις ιστορίες το συμπέρασμα ήταν ότι για τους γονείς δεν υπάρχει άγχος αναφορικά με την φύλαξη των παιδιών τους. Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, πολλοί από αυτούς σε μεγάλα πάρκα για να μπορέσει το παιδί να είναι κοντά στην φύση και να μεγαλώσει με λιγότερο στρες. Ακόμη και οι part-time εργαζόμενοι λαμβάνουν κάποιο επίδομα από το κράτος. Τα επιδόματα για το πρώτο παιδί είναι 101 ευρώ ανά μήνα μέχρι τα 16 χρόνια του και άλλα τόσα μέχρι τα 20 αν είναι μαθητής. Υπερδιπλασιάζεται δε αν το παιδί σπουδάζει. Η γονική άδεια μπορεί και να ξεπεράσει τα δύο χρόνια και οι κανονικές άδειες είναι υποχρεωτικά 60 μέρες
Πέρα από αυτά για έναν φοιτητή τα άτοκα δάνεια (ή στην χειρότερη περίπτωση με συμβολικό επιτόκιο) είναι δεδομένα, οι παροχές υγείας είναι δωρεάν για όλους και σε πολύ υψηλό επίπεδο. Για φακελάκι ούτε λόγος βέβαια. Ο πολίτης για να βρει το δίκιο του σε μια αντιδικία με το κράτος με μια απλή αίτηση μπορεί να το διεκδικήσει, να παραστεί στην συνεδρίαση για την εξέταση της υπόθεσης του και πολλά άλλα που απέχουν έτη φωτός από την μίζερη ελληνική πραγματικότητα.
Ποια είναι αυτή;
Περίπου 9 ευρώ για το πρώτο παιδί στον ιδιωτικό τομέα και 35 μικτά στον δημόσιο. 1000 ευρώ ετήσιο επίδομα σε φοιτητές εννοείται με χαμηλό εισόδημα. Κρατικοί Παιδικοί σταθμοί χωρίς καθόλου αυλή στα μεγάλα αστικά κέντρα και λίγων τετραγωνικών στις περισσότερες περιπτώσεις. Για να μπει ένα παιδάκι σε δημόσιο παιδικό σταθμό θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 2,5 ετών, να έχουν «καθαρίσει» και φυσικά να εργάζονται και οι δύο γονείς σε πρωινό ωράριο. Η άδεια ανατροφής στην καλλίτερη περίπτωση φτάνει στους 9 μήνες στο δημόσιο φυσικά, γιατί στον ιδιωτικό τομέα οι θεσμοθετημένοι 6 μήνες μάλλον μένουν στα χαρτιά. Βλέπετε ο εργοδότης δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα να έχει στην δούλεψη του κάποιον υπάλληλο που θα κάθεται 6 μήνες και ας πληρώνεται από τον ΟΑΕΔ. Σε αρκετές περιπτώσεις μια εγκυμοσύνη σημαίνει και απόλυση. Οι παροχές υγείας για κάποιον που δεν έχει τις κατάλληλες γνωριμίες ή δεν έχει χρήματα για να πληρώσει είναι πολύ κάτω του μετρίου. Γενικά κοινωνικό κράτος υπάρχει μόνο στα χαρτιά.
Τι κάνουν οι Σουηδοί (και οι σκανδιναβοί γενικότερα); Επιβάλλουν υψηλότατες φορολογίες στους έχοντες με συντελεστές της τάξης του 60%. Κάνουν αναδιανομή πλούτου. Οι πλούσιοι δεν διαμαρτύρονται. Ούτως ή άλλως με αυτά που τους μένουν πάλι πλούσια ζουν. Το μυστικό βέβαια είναι ότι η παιδεία και η κουλτούρα τους είναι διαφορετική, το σύστημα αυτό εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα και το αστείο είναι εφαρμόζεται και από δεξιές κυβερνήσεις.
Υπέρμαχος του Σουηδικού μοντέλου είναι ο Πρωθυπουργός. Έζησε εκεί, το βίωσε στο πετσί του. Μπορεί όμως να εφαρμοστεί στην Ελλάδα; Σε μια χώρα όπου η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να πάρει με την μορφή έκτακτης εισφοράς από τους έχοντες και άμεσα οι μισοί προσέφυγαν στα δικαστήρια; Σε μια χώρα που πολλοί βιομήχανοι και βιοτέχνες, αφού πρώτα γεύθηκαν τις παροχές του κράτους μέσω επιδοτήσεων κρατικών και κοινοτικών με το παραμικρό φεύγουν στις γειτονικές χώρες όπου τα εργατικά χέρια είναι φθηνότερα; Στην χώρα της παράγκας όπου ο καθένας κοιτάει τον εαυτούλη του, μπορεί να εφαρμοστεί το Σουηδικό μοντέλο; Για την ώρα είναι αδύνατο και είναι το πιο βέβαιο πράγμα στον κόσμο. Αλλά και για τις επόμενες δεκαετίες απίθανο φαντάζει, τουλάχιστον για την σημερινή μας ελληνική πραγματικότητα….

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Αλχημείες με τα δις...

Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2004. Η τότε κυβέρνηση έθεσε σαν πρώτη προτεραιότητα την περίφημη απογραφή που έδειξε ότι το έλλειμμα ήταν αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που παρουσίαζε η κυβέρνηση Σημίτη. Βέβαια γίναμε περίγελος στην Ευρώπη αλλά επικοινωνιακά η κυβέρνηση Καραμανλή βγήκε κερδισμένη. Έδειξε την ανεπάρκεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και πάτησε στο θέμα αυτό κερδίζοντας με τεράστια διαφορά τις ευρωεκλογές 2 μήνες μετά και τις επόμενες εθνικές εκλογές. Το κόλπο της αποδόμησης του ΠΑΣΟΚ το ομολόγησε σήμερα ο κ.Παπαθανασίου ο οποίος δεν ξέρω αν κατάλαβε τι είπε, προσπαθώντας να υπεραμυνθεί της πολιτικής του. Είπε λοιπόν ότι το ΠΑΣΟΚ τώρα ακολουθεί την γνωστή τακτική να φορτώνει το φουσκωμένο έλλειμμα στους προηγούμενους και επιπλέον θα εμφανίσει (πλασματικά πάντα) μια καλλίτερη εικόνα της οικονομίας το 2010 για να μας πείσει ότι λειτούργησε η πολιτική ΠΑΣΟΚ. Ότι δηλαδή έκανε και η ΝΔ το 2004!!!
Δεν λέω ότι δίκιο έχει το ΠΑΣΟΚ και άδικο η ΝΔ. Η παροιμία λέει από την μία ότι όλα εδώ πληρώνονται (για την ΝΔ αυτό), αλλά από την άλλη να επαναλαμβάνεις το κακό που έκανε ο αντίπαλος σου πριν από 4 χρόνια (για το ΠΑΣΟΚ αυτό), μοιάζει με κακή ρεβάνς. Βέβαια ο κ.Παπακωνσταντίνου λέει ότι το ανεβασμένο έλλειμμα πρωτοδόθηκε από την τράπεζα της Ελλάδας και όχι από το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα αν είχε δίκιο η ΝΔ τότε, αν τώρα έχει το ΠΑΣΟΚ και που βρίσκεται η αλήθεια μάλλον με όλες αυτές τις αλχημείες δεν θα το μάθουμε ποτέ ως συνήθως.
Για όλο αυτό το παιχνίδι των αριθμών είχα από το 2004 την εξής απορία και την επαναλαμβάνω και τώρα. Είναι δυνατόν μια σοβαρή αντιπολίτευση που όλα δείχνουν ότι θα γίνει κυβέρνηση (για την ΝΔ το 2004 και για το ΠΑΣΟΚ πρόσφατα) να μην έχει εικόνα για την οικονομία της χώρας; Ζούμε σε δημοκρατική χώρα. Δεν έχει η αντιπολίτευση πρόσβαση στα στοιχεία της οικονομίας; Στα υπουργεία, στην στατιστική υπηρεσία, στην Τράπεζα της Ελλάδας; Και αυτός ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας πριν γίνουμε διεθνώς ρεζίλι δεν πιάνει τον Υπουργό Οικονομικών και τον Πρωθυπουργό να τους πει δυο λογάκια του στυλ κύριοι θα εκτεθούμε είστε βαθιά νυχτωμένοι. Όπως και να το κάνεις το 6% με το 12,5% έχουν μια τεράστια διαφορά. Διότι ο κ.Προβόπουλος δεν έλεγε τίποτε πριν από τις εκλογές και δεν μιλάω για την προεκλογική περίοδο, μιλάω για ακόμη πιο μπροστά. Όταν ο κ. Παπαθανασίου ονειρευόταν 4 % έλλειμμα, δεν βγήκε να πει δημόσια αυτός τι εκτιμά. Ή έστω κατ’ιδίαν να τον προειδοποιήσει, να το συζητήσουν το θέμα βρε αδερφέ. Έτσι φτάσαμε στην τεράστια διαφορά για την εκτίμηση του ελλείμματος. Αν οι δαπάνες για την υγεία έπρεπε ή δεν έπρεπε να υπολογιστούν είναι ένα άλλο θέμα, ψιλά γράμματα για εμένα και θέμα μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Το ζήτημα είναι ότι με αυτά και με αυτά τον ξανατρελάναμε τον φουκαρά τον Αλμούνια, τσατίσαμε τον Γιούννγκερ και αφήσαμε αποσβολωμένο τον Τρισέ να παρακολουθεί. Η εξυπνάδα και η ανωτερότητα που αισθανόμαστε ως Έλληνες ξαναφάνηκε στην Ευρώπη. Ως πότε όμως θα μας ανέχονται και θα τα προσπερνάνε; Όπως τους είδα προχθές μάλλον όχι για πολύ. Το ποτήρι ξεχειλίζει…..

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

To παιχνίδι με τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων

Λίγο πριν από τις εκλογές, η στατιστική υπηρεσία ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των ανέργων που παραμένουν χωρίς δουλειά για πάνω από 12 μήνες είναι λίγο πάνω από 190.000. Είναι όμως αυτός ο αριθμός ο πραγματικός;
Πολλοί θα μιλήσουν για χιλιάδες ανθρώπους που δουλεύουν ανασφάλιστοι και ως εκ τούτου ο εμφανίζονται ως άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ. Δυστυχώς αυτοί οι εργαζόμενοι χωρίς πρόσωπο και ασφάλεια θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Ο λόγος είναι ότι από την μία η απληστία των εργοδοτών, και από την άλλη το υψηλό ποσοστό των εισφορών επί του μισθού (44%), στέκονται εμπόδιο για την νόμιμη είσοδο των ανθρώπων αυτών στην αγορά εργασίας. Ο εργοδότης είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να καταβάλει 300 ευρώ τον μήνα επιπλέον για να ασφαλίσει έναν νέο της γενιάς των 700 ευρώ. Έτσι ο νέος συμβιβάζεται με μια δουλειά, ακόμη και αν αυτή είναι ανασφάλιστη. Πόσοι όμως από αυτούς είναι γραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ;
Κάθε εκτίμηση του αριθμού αυτού θα είναι σαφώς παρακινδυνευμένη. Μπορεί λοιπόν να υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που επισήμως εντάσσονται σε αυτόν τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων.
Ο παραπάνω αριθμός των 190.000 ανθρώπων που είναι άνεργοι για περισσότερο από 12 μήνες όμως είναι σίγουρα πλασματικός και για έναν άλλο λόγο που αποτελεί ένα τρυκ της κυβέρνησης. Μιλάω για την απαράδεκτη στάση του ΟΑΕΔ να μην προχωρά σε ανανέωση κάρτας ανεργίας, αν παρέλθει η συγκεκριμένη ημέρα του μήνα για την ανανέωση της κάρτας ανεργίας.
Αν για παράδειγμα κάποιος συνάνθρωπός μας βγάλει κάρτα ανεργίας στις 10 Σεπτεμβρίου για παράδειγμα, υποχρεούται να ανανεώσει την κάρτα του την 10η κάθε μήνα. Αν δεν το κάνει την 10η, αλλά προσέλθει στον ΟΑΕΔ την 11η ή την 12η του μήνα, ακυρώνεται η κάρτα ανεργίας, βγαίνει καινούργια και ο χρόνος ανεργίας μετράει πάλι από την αρχή. Αν λοιπόν ο άνθρωπος του παραδείγματος μας είναι γυναίκα που γέννησε από 10 έως 15 του μήνα προφανώς ατύχησε και βγαίνει από την λίστα των μακροχρόνια ανέργων. Το ίδιο αν αρρώστησε, αν έτυχε κάτι δυσάρεστο σε κάποιον συγγενή ή φίλο, αν έλλειψε σε ταξίδι κλπ.. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις παύει να είναι μακροχρόνια άνεργος. Είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι τουλάχιστον στους 190.000 συνανθρώπους μας δεν έτυχε κάτι από τα παραπάνω την προηγούμενη χρονιά. Είναι μια παρηγοριά και αυτή….
Βέβαια ο αντίλογος λέει ότι μπορεί ο άνθρωπος του παραδείγματος μας να εργάστηκε για 2 μέρες από τις 10 έως τις 12 του μήνα, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να ληφθεί υπ’όψην σοβαρά ένα τέτοιο επιχείρημα, χώρια ότι θα μπορούσε να ελεγχθεί.Όπως επίσης θα μπορούσαν να δεχτούν ένα δικαιολογητικό από Νοσοκομείο ή κάποιον άλλο φορέα που να δικαιολογεί την απουσία τους από τα γκισέ του ΟΑΕΔ την συγκεκριμένη ημέρα, αλλά ο ΟΑΕΔ εδώ είναι αμείλικτος. Κανένα ελαφρυντικό, καμία δικαιολογία. Αν υπήρχαν αυτά ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων θα δινόταν από την στατιστική υπηρεσία σίγουρα μεγαλύτερος. Κάτι που δεν συμφέρει….

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Η ψαραγορά της Αλεξανδρούπολης

Πριν λίγες μέρες το δημοτικό συμβούλιο Αλεξανδρούπολης πήρε την απόφαση να κατεδαφίσει το κτίριο που φιλοξενούσε την ψαραγορά της Αλεξανδρούπολης. Ένα κτίριο παραλιακό όπου συγκεντρώνονταν σχεδόν το σύνολο των ιχθυοπωλείον της πόλης και που αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους Αλεξανδρουπολίτες επί δεκαετίες. Κατά την γνώμη τη δική μου αλλά και της αντιπολίτευσης στον Δήμο το κτίριο αυτό είτε δεν έπρεπε να κατεδαφιστεί είτε θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο΄που θα στεγάσει όλα τα ιχθυοπωλεία της πόλης μας. Εκείνο όμως που μου έκανε τη χείριστη εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο Δήμος γνωρίζει τι πρέπει να κάνει μέχρι και την κατεδάφιση αλλά από εκεί και πέρα δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Το χειρότερο απ'όλα δε είναι ότι θα αναθέσει σε ιδιωτική εταιρία την οικονομοτεχνική μελέτη για να πει σε όλους μας τι θα γίνει με το οικόπεδο και πως πρέπει να αξιοποιηθεί. Δεν μπορεί ο Δήμος και οι υπηρεσίες του να αποφασίσουν για την τύχη του χώρου; Πρέπει ο ιδιώτης να μας το πει; Θα πληρώσουμε σε περίοδο σκληρής λιτότητας μια εταιρία για οικονομοτεχνική μελέτη για έναν χώρο για τον οποίο γνώμη θα έπρεπε να έχουν οι Αλεξανδρουπολίτες μέσω των αιρετών εκπροσώπων τους. Έλεος...

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

100.000.000 συνταγογραφήσεις τον χρόνο!!!!

Το νούμερο είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Κάθε χρόνο γιατροί όλων των ταμείων συνταγογραφούν 100.000.000 συνταγές κάτι που κοστίζει 17,5 δισ. ευρώ τον χρόνο στο ελληνικό δημόσιο για αμοιβές ιατρών και φάρμακα(όπως αποκάλυψε το "ΒΗΜΑ" σε χθεσινό πρωτοσέλιδό του). Μια μείωση του ποσού αυτού κατά 10% θα σήμαινε εξοικονόμηση 1,75 δισ. ευρώ ποσό διόλου ευκαταφρόνητο
Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η μείωση; Θα πάψουμε να αρρωσταίνουμε; Προφανώς όχι.
Ας σκεφτούμε όμως κάποια πραγματάκια. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χρόνια προβλήματα υγείας και χρειάζονται σε καθημερινή βάση τα φάρμακά τους. Πόσοι όμως από εμάς για μια απλή συνταγογράφηση καταφεύγουμε σε δημόσια Νοσοκομεία, ή τις αρμόδιες υπηρεσίες που διαθέτουν γιατρό μόνο και μόνο για τον σκοπό αυτό. Πολλοί σίγουρα δεν θα γνωρίζουν ότι υπάρχει γιατρός του δημοσίου που ασχολείται μόνο με αυτό (στην Αλεξανδρούπολη βρίσκεται στο παλιό Νοσοκομείο, στον χώρο των εξωτερικών ιατρείων). Έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι τουλάχιστον πηγαίνουν εύκολα στον ιδιώτη γιατρό κόβει ένα ή δυο χαρτάκια μόνο για συνταγογράφηση και χρεώνουν ελαφρά τη καρδία το δημόσιο με 20 ευρώ. Αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία και συνείδηση για την σωστή διαχείριση του δημόσιου χρήματος από όλους μας σίγουρα θα εξοικονομούσαμε μόνο από αυτή μας την κίνηση ένα ποσό δεκάδων αν όχι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης το φάρμακο στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ακριβό και πολλές φορές συνταγογραφούνται ακριβά φάρμακα γιατί οι φαρμακοβιομηχανίες τα προωθούν στους γιατρούς με το αζημίωτο (π.χ παροχές διαμονής σε συνέδρια). Επίσης πολλές δαπανηρές εξετάσεις γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα κυρίως λόγω της απαξίωσης και της ελλιπούς λειτουργίας του δημόσιου Νοσοκομείου. Αν αλλάξουμε κουλτούρα βάζοντας και εμείς με τις πράξεις μας ένα λιθαράκι στην εξοικονόμηση χρημάτων που τα ταμεία ξοδεύουν για παροχές υγείας, αν τώρα δοθούν επιτέλους κονδύλια για την πραγματική αναβάθμιση του ΕΣΥ με την πρόσληψη ειδικών γιατρών και την αγορά σύγχρονων μηχανημάτων και αν λειτουργήσουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα κόψουν πολλές συνταγογραφήσεις που δεν χρειάζονται (υπάρχουν και αυτές και σε μερικές περιπτώσεις είναι πάρα πολλές), τότες σίγουρα σε λίγα χρόνια το ποσό των 17,5 δις θα μειωθεί δραστικά. Στην χώρα αυτή υπάρχει πλούτος αλλά χάνεται δεξιά και αριστερά...

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Ενισχυτική διδασκαλία-Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη. Το Παραθυράκι για την μονιμοποίηση

Χθες η νέα υπουργός παιδείας κ. Διαμαντοπούλου εξήγγειλε πως το πρόγραμμα πρόσθετης διδακτικής στήριξης (στα Λύκεια) και ενισχυτικής διδασκαλίας στα Γυμνάσια θα λειτουργήσει και ότι θα τεθούν αξιοκρατικά κριτήρια για την επιλογή των καθηγητών που θα διδάσκουν σε αυτά. Επιτέλους!!!!
Η ενισχυτική διδασκαλία σαν θεσμός ξεκίνησε δειλά-δειλά στις αρχές της δεκαετίας του 90 και άρχισε να μπαίνει δυναμικά στα σχολεία στα τέλη της ίδιας δεκαετίας με την μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη. Και τότε υπήρχε κριτήριο αξιοκρατικής επιλογής των υποψηφίων εκπαιδευτικών. Ο διευθυντής του κάθε σχολείου είχε μια λίστα με τους υποψηφίους ανά ειδικότητα καθηγητή και θεωρητικά έπρεπε να τους καλεί με βάση τον χρόνο λήψης πτυχίου. Στην πράξη όμως δεν υπήρχε εφαρμογή και αυτό γιατί οι πίνακες δεν ανακοινώνονταν αφενός και αφετέρου η διαχείριση δεν γινόταν από την κεντρική υπηρεσία, όπως είναι αυτή του πίνακα αναπληρωτών και ωρομισθίων. Έτσι καθώς περνούσαν τα χρόνια και επί ΠΑΣΟΚ οι καθηγητές έκαναν στην αρχή της χρονιάς τις καθιερωμένες επισκέψεις από τα γραφεία των διευθυντών των σχολείων και των προϊσταμένων των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και το ρουσφέτι καλά κρατούσε και ο Έλληνας είναι να μην βρει παράθυρο και έτσι χρόνο με τον χρόνο οι αδιαφανείς προσλήψεις γινόταν ακόμη περισσότερες, ελλείψει και ενός νομοθετικού πλαισίου που να προβλέπει τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθούνται στις περιπτώσεις αυτές.
Να τονίσουμε εδώ ότι το σημαντικό της πρόσθετης διδακτικής στήριξης δεν ήταν τόσο τα χρήματα όσο η προϋπηρεσία που έπαιρνε κάποιος που συμμετείχε στο πρόγραμμα. Ενδεικτικά να πούμε ότι αν κάποιος καθηγητής έπαιρνε δίδασκε για 11 ώρες την εβδομάδα στο πρόγραμμα (τον μέγιστο αριθμό ωρών δηλαδή θα έπαιρνε αναλογικά για την σχολική χρονιά περίπου 4 μόρια. 24 μόρια με την ισχύουσα νομοθεσία και η βαθμολόγηση του καθηγητή πάνω από την βάση στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, ή 30 μόρια και καμία επιτυχή συμμετοχή σε εξετάσεις του ΑΣΕΠ είναι το κλειδί για να μονιμοποιηθεί κάποιος καθηγητής. Σε 7 χρόνια λοιπόν και χωρίς να έχει ασχοληθεί καθόλου κάποιος με εξετάσεις ΑΣΕΠ θα διοριζόταν και αυτό είναι ένα ακραίο σενάριο. Στις περισσότερες περιπτώσεις και 3 χρόνια βοήθειας (ή 12 μόρια) ήταν αρκετά ώστε ο καθηγητής να μπει σε μια καλή σειρά και να έχει πολλές πιθανότητες να προσληφθεί αξιοκρατικά πλέον από τους πανελλαδικούς πίνακες αναπληρωτών και ωρομισθίων και έτσι να μπορέσει σιγα-σιγά να πιάσει το όριο των 24 η 30 μορίων. Τα φαινόμενα που περιέγραψα παραπάνω δεν ήταν σπάνια και είχαν παρατηρηθεί σε όλη την Ελλάδα.
Έπρεπε να μπει ένα φρένο και ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα μπει. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι καθηγητές που θα συμμετέχουν στα προγράμματα είναι ωρομίσθιοι. Γιατί λοιπόν να μην προσλαμβάνονται από τον πίνακα των ωρομισθίων καθηγητών που ισχύει για κάθε περιφέρεια και είναι αξιοκρατικός; Μια εγκύκλιος 5 γραμμών αρκεί να φέρει την αξιοκρατία στο θέμα αυτό (μακάρι να γίνει πράξη) και να σταματήσει τα τρωκτικά που στην προκειμένη περίπτωση ήταν και πράσινα και μπλε...

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Ένας πτέραρχος στην πολιτική...

…όπου ο πτέραρχος του αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο στο σημερινό άρθρο είναι ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος (απλή συνονημία με τον Άρη).
Εχθές λοιπόν ο άνθρωπος αυτός δημοσιοποίησε την επιστολή παραίτησής του, που είχε υποβάλλει στον τότε πρωθυπουργό τον Ιούνιο του 2007. Η δημοσιοποίηση της επιστολής αυτής γέννησε ερωτηματικά. Λες και ήρθε να δώσει μια ακόμη γροθιά στο σύστημα της ΝΔ; Μήπως ήταν οι καλές σχέσεις που έχει με τον Μητσοτάκη, οπότε ενόψει συνεδρίου είπε να κάνει την εμφάνισή του βοηθώντας εμμέσως την Ντόρα; Ακούστηκε ακόμα ότι η επιστολή δεν είναι καν του ιδίου, δεν εστάλη τότε στον Πρωθυπουργό, και ότι δεν εκφράζει τον ίδιο. Μπορεί και να συμβαίνει αυτό, αλλά θα το είχε διαψεύσει νομίζω. Η δική μου άποψη είναι διαφορετική, έχοντας και κάποια επαφή με κύκλους που πρόσκεινται σε αυτόν. Αυτά που φέρεται ότι έγραψε τα πίστευε. Ας δούμε όμως κάποια από αυτά που γράφει στον κ. Καραμανλή:
«…..διέφυγε οριστικά η μεγάλη και μοναδική ευκαιρία της πλήρους κάθαρσης, ώστε να απελευθερωθούν επιτέλους οι υγιείς και παραγωγικές μας δυνάμεις, από τα δεσμά ενός από πολλού χρόνου φθαρμένου και εν πολλοίς διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας. Ποιοι και γιατί συμβιβάστηκαν, ποιοι και γιατί υποχώρησαν, ποιοι και γιατί ενέδωσαν και με ποια ανταλλάγματα, το μέλλον θα το δείξει. Έτσι λοιπόν, δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμα και σήμερα, η πλειοψηφία των άξιων, των ικανών και των έντιμων πολιτών και πολιτικών, εξακολουθεί να καταδυναστεύεται από την μειοψηφία των κάθε λογής επιτηδείων, οι οποίοι, ελισσόμενοι και συναλλασσόμενοι καταλλήλως στους διαδρόμους αυτού του συστήματος εξουσίας, καταφέρνουν και πάλι να παρακάμπτουν ατιμωρητί τούς αδύναμους θεσμικούς του φραγμούς και τις χαλαρές άμυνές του.»
Κατηγορεί λοιπόν το διεφθαρμένο σύστημα, αυτό που 4 χρόνια μετά οδήγησε στην πιο οδυνηρή ήττα της ΝΔ. Τα είπε τότε στον Πρωθυπουργό χτυπώντας το καμπανάκι και η κουβέντα έμεινε εκεί μεταξύ τους. Θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τότε την επιστολή και να βγάλει και την προσωπική του πικρία. Όμως αυτήν την εξέφρασε στον πρωθυπουργό μόνο. Δεν βγήκε σε κανάλια, σε συγκεντρώσεις στην εκλογική του περιφέρεια (όπως έκαναν οι κ Τσιτουρίδης και Παυλίδης που απ’ότι φάνηκε μόνο το αξίωμα τους ενδιέφερε). Έφυγε αθόρυβα. Έφυγε ενώ θα μπορούσε να παραμείνει βουλευτής Αχαΐας. Εξάλλου εκλεγόταν πάντα άνετα. Έφυγε χωρίς να βάλει λεφτά στην τσέπη και ως στρατιωτικός και πειθαρχημένος άνθρωπος ανέλαβε τις ευθύνες του, είπε αυτά που όφειλε να πει, εκεί που όφειλε να τα πει και πήγε σπίτι του. Και αφού επαληθεύτηκαν οι φόβοι και οι εκτιμήσεις του μετά την συντριπτική ήττα της ΝΔ βγήκε και καλά έκανε και δημοσιοποίησε την επιστολή του. Φέρθηκε αντρίκια και υπεύθυνα τότε και τώρα που ακόμη δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι έφταιξε εκεί στην Ρηγίλλης, δημοσιοποιώντας την επιστολή του τους ξαναλέει τι έφταιξε. Η διαφθορά κύριοι, τα τρωκτικά που λέγαμε. Μπορεί να έχω άδικο και να συμβαίνει κάτι από αυτά που κυκλοφορούν γύρω από την επιστολή, αλλά κύριοι…ο άνθρωπος είναι στρατιωτικός πρωτίστως και έπειτα πολιτικός. Έναν πόντο στον Πτέραρχο κ. Σπηλιωτόπουλο από εμάς….

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Ποντικοί της κάλπης

Την επομένη των εκλογών υπήρχε μια είδηση που δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστη. Σε εκλογικό τμήμα της Θεσσαλονίκης έγιναν αντιληπτοί από την Δικαστική Αντιπρόσωπο οι εκλογικοί αντιπρόσωποι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ενώ έβαζαν σταυρούς σε συγκεκριμένους υποψηφίους στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους. Μπράβο στην γυναίκα καταρχήν. Κατά δεύτερον είχαμε ακούσει στο παρελθόν αντίστοιχες περιπτώσεις, αλλά να συνεργάζονται εκπρόσωποι κομμάτων στο συγκεκριμένο θέμα προκαλεί εντύπωση τουλάχιστον. Πήραν και από 3 χρονάκια από το αυτόφωρο και χαίρεται!!.
Πρέπει να μας προβληματίσει όμως το γεγονός ότι 2 επεισόδια (το άλλο με τον υιό του κ. Καρύδη του ΠΑΣΟΚ) βγήκαν στην δημοσιότητα. Κάποια άλλα όμως δεν βγήκαν, όπως και σίγουρα πολύ περισσότερα δεν έγιναν αντιληπτά. Πολλοί εκλογικοί αντιπρόσωποι περιμένουν μια στιγμή αδράνειας του δικαστικού αντιπροσώπου για να βάλλουν κανένα σταυρουδάκι στους υποψήφιους της αρεσκείας τους.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως ενώ γίνεται καταμέτρηση από το πρωτοδικείο στην επανακαταμέτρηση το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Άκουσα για την περιοχή μας σε τοπικό σταθμό ότι η διαφορά της Κ. Τσιαούση και του κ. Ζαπάρτα ήταν 42 σταυροί και στην επανακαταμέτρηση βρέθηκε στους 21 σταυρούς η διαφορά. Ο κ. Ζαπάρτας μπορεί να προσφύγει στον Άρειο Πάγο. Πως μπορεί εκεί να αλλάξει η διαφορά; Ίσως κάποια ψηφοδέλτια ακυρώνονται γιατί αν το πρόβλημα είναι στην αριθμητική....

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Συνήγορος του Πολίτη

Ακούσαμε σήμερα στις ειδήσεις ότι ο νέος πρωθυπουργός κάλεσε τον Συνήγορο του Πολίτη στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο για να ενημερώσει τους Υπουργούς για τα προβλήματα των πολιτών που τους οδηγούν σε επικοινωνία με τον Συνήγορο. Τα συνήθη προβλήματα έχουν να κάνουν με νόμους αναχρονιστικούς, συνήθως παλιούς και στους οποίους δεν υπάρχει μέριμνα για την αντιμετώπιση καταστάσεων που προκύπτουν στην πορεία. Έτσι ο Συνήγορος δίνει μια ερμηνεία για τον Νόμο. Σε πολλές περιπτώσεις που διοικητικοί υπάλληλοι δίνουν μια ερμηνεία σε έναν νόμο ο Συνήγορος του πολίτη παίζει διαμεσολαβητικό ρόλο ώστε να αποκατασταθεί η όποια αδικία υπάρχει. Αλληλογραφεί με τα αρμόδια υπουργία ή φορείς και μιλάει με τις νομικές υπηρεσίες τους.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου ο Συνήγορος του Πολίτη δεν μπορεί να παρέμβει. Άλλες είναι προφανείς (π.χ διαφορές μεταξύ ιδιωτών, ζητήματα εθνικής ασφάλειας, υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον δικαστηρίων), άλλες όμως όχι. Ο Συνήγορος του πολίτη δεν μπορεί να παρέμβει σε περίπτωση που κάποιος πολίτης θεωρήσει ότι θίγεται από το ΑΣΕΠ που είναι ανεξάρτητη αρχή. Μάλιστα το ΑΣΕΠ δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε από τον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών όπου υπάγεται. Εκκρεμούν χιλιάδες προσφυγές πολιτών στα Διοικητικά Δικαστήρια εναντίον του ΑΣΕΠ και ούτε ο Συνήγορος ούτε κανένας άλλος μπορούν να κάνουν κάτι γι' αυτό παρά μόνο το τμήμα κοινοβουλευτικού ελέγχου της βουλής. Για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και για την λειτουργία του ΑΣΕΠ έχουμε να πούμε πολλά στο μέλλον....

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Πολιτικό Φακέλωμα

Αληθεύει ότι πολιτικά γραφεία καταχωρούν τα στοιχεία των επισκεπτών τους; Οι μεν πολιτικοί γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τους πιστούς ψηφοφόρους, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία τους για να τους καλούν σε ομιλίες ή να τους στέλνουν ευχητήριες κάρτες (ω τι παρακμή!!) οι δε ψηφοφόροι με την παρουσία τους στο αρχείο μπορούν να ζητήσουν το κατιτίς τους. Το μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη γιατί με τα μάτια μου δεν είδα κάτι μιας και αποφεύγω τα πολιτικά γραφεία, αλλά μου ακούγεται λογικό. Σε μια εποχή που υποτίθεται ότι η θεσμική δύναμη των πολιτικών έχει μειωθεί (λόγω ΑΣΕΠ κυρίως), το ρουσφέτι και στο μυαλό μας αλλά και στην πράξη ζει και βασιλεύει. Το καλλιεργούν οι πολιτικοί για να νιώθουν σημαντικοί, αλλά και πολίτες. Όμως αυτό πρέπει να σταματήσει. Αξιοκρατία και διαφάνεια είπαμε...Σωστά;

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Τρωκτικά...

Και τι δεν ακούσαμε. Νωρίς το απόγευμα έφταιγαν τα ΜΜΕ (κατά τον κ. Καράογλου της ΝΔ). Έπειτα άκουσα ότι δεν κατάφεραν να μας πείσουν για την δύσκολη συγκυρία και για τις δύσκολες μέρες που μας έρχονται και άρα ο λαός πείστηκε από τα ευχάριστα λόγια του κ.Παπανδρέου, αλλά σύντομα θα καταλάβουμε το λάθος μας.
Χαίρω πολύ κ.Παπαθανασίου ότι οι μέρες που μας περιμένουν είναι δύσκολες. Άλλα όπως είπα και πριν λίγες μέρες ελπίδα ζητά ο πολίτης, ο ένας του δίνει παράταση ζωής και ο άλλος τίποτα. Και καθώς οι ώρες περνούσαν και πάνω κάτω αυτά που έλεγαν και πριν τις εκλογές οι κύριοι της ΝΔ επαναλαμβανόταν να και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος έριξε στην οικονομική κρίση την ήττα, γιατί αυτή λέει τον ανάγκασε να πάρει επώδυνα μέτρα, να πει την πικρή αλήθεια. Και ακολουθούν όλοι οι δελφίνοι κατηφείς αλλά έτοιμοι να κατασπαράξουν. Αλλά στον τομέα αυτό το πάθημα του Βενιζέλου έγινε μάθημα. Και κάτι παραπάνω. Όχι μόνο δεν ανακοίνωσαν πρόθεση για διαδοχή, αλλά εξύμνησαν και το μεγαλείο (;)του ηγέτη (ο κ. Σαμαράς χρησιμοποίησε τους χαρακτηρισμούς εμβέλεια, μεγαλείο,εκτόπισμα για την πολιτική οντότητα του κ. Καραμανλή), που πήρε την απόφαση να παραιτηθεί. Μα υπήρχε περίπτωση να μην παραιτηθεί μετά από μια τέτοια ήττα;. Ο άνθρωπος έκανε το αυτονόητο.
Το μεγαλείο του ηγέτη όμως είναι να κάνει την αυτοκριτική του. Να μην ψάχνει αλλού τις αιτίες και να κοιτάξει τα του οίκου του.
Καταρχήν δεν μπορεί να φταίει η οικονομική κρίση, αλλά η λανθασμένη διαχείριση της. Θυμίζω ότι μόλις πριν λίγες μέρες η Μέρκελ στην Γερμανία (δεξιά και αυτή) κέρδισε άνετα. Τι μαγικό έκανε; Έδωσε μερικές δεκάδες δις στις τράπεζες; Όχι. Στήριξε την βαριά βιομηχανία αποτρέποντας απολύσεις, ελαστικοποιώντας το ωράριο όχι όμως εμφανέστατα εις βάρος τον εργαζομένων και μόλις είδε φως στο τούνελ επέστρεψε στην πρότερη κατάσταση.
Κύριοι της ΝΔ (αλλά και του ΠΑΣΟΚ) το πρόβλημα ήταν (και θα είναι) τα τρωκτικά της πολιτικής. Αυτοί που μόλις δούνε εξουσία μασάνε ακατάπαυστα. Η ΝΔ όχι μόνο δεν μπόρεσε να τα περιορίσει αλλά, αυτά φτάσανε μέχρι το Μαξίμου. Αν λοιπόν κ.Καραμανλή αντί να λέτε γενικώς και αορίστως ότι στείλατε υποθέσεις στην δικαιοσύνη δημιουργούσατε μια πτέρυγα τρωκτικών στον Κορυδαλλό και κλείνατε μέσα τους Ρουσόπουλους, τους Παυλίδιδες και τους κουμπάρους, και αν την περίοδο της κρίσης στηρίζατε τον λαό ώστε να μην υπάρχουν απολύσεις και πάγωμα μισθών, και περιορίζατε την μάσα όλων αυτών των τρωκτικών, μπορεί και σήμερα να ήσασταν νικητής. Ο λαός υπέφερε, έσφιγγε και άλλο το ζωνάρι και έβλεπε παράλληλα τα τρωκτικά να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Γι’αυτό υποστείκατε την συντριβή και για κανέναν άλλο λόγο.
Και για να είμαι σαφής υπάρχουν και πράσινα τρωκτικά. Και μην πάμε μακριά. «Πράσινοι» δήμοι υπάρχουν και κάποιοι πράσινοι ποντικοί καλοπερνούσαν και επί ΝΔ. Αν φτάσουν στο Μαξίμου, νύχτα θα φύγει και ο νυν, να μου το θυμηθείτε. Το μεγάλο στοίχημα είναι όλους αυτούς που είναι έτοιμοι να φάνε (που ράβουν κουστούμια διαφορετικά) να καταλάβει ο νέος κάτοικος του Μαξίμου ότι πρέπει να τους καθαρίσει άμεσα και σκληρά. Ο λαός τιμωρεί την κοροϊδία. Αυτό έπραξε εχθές, αυτό θα πράξει και αύριο αν τον ξαναπροκαλέσουν…

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Η προεκλογική περίοδος τελείωσε....

Παρασκευή βράδυ και παρακολουθώ τις τηλεμαχίες της τελευταίας στιγμής. Η ομιλία του πρωθυπουργού στην Αθήνα είχε τελειώσει και ως είθισται μετά από αυτήν ( και τις τηλεμαχίες) τελειώνει και η προεκλογική περίοδος. Κοιμάμαι λοιπόν ανακουφισμένος περιμένοντας η επόμενη ημέρα να είναι άδεια από συνθήματα και εκλογικό υλικό. Μάταια όμως. Στις 10 το πρωί μου έρχεται ένα μήνυμα που δεν ήταν πρόταση ούτε για πρωινό καφεδάκι, ούτε για βραδινό κρασάκι. Ήταν μήνυμα από υποψήφιο. Οι δε εφημερίδες όλο και κάποια ολοσέλιδη καταχώρηση έκρυβαν μέσα τους. Αλλά στην χώρα της παράτασης όλα αυτά είναι φυσιολογικά...

Όλοι μας θυμήθηκαν για ακόμη μια φορά....

Για μια ακόμη φορά σε προεκλογική περίοδο ένιωσα σημαντικός. Φυλλάδια έφταναν στο σπίτι μου παρουσιάζοντας το προφίλ των υποψηφίων, με τα απαραίτητα σταυρωμένα ψηφοδέλτια μέσα (τι πράγμα και αυτό..). Τυπικές χειραψίες έδιναν και έπαιρναν (αρκεί να καθόσουν για έναν καφέ στο κέντρο της πόλης). Στο σταθερό τηλέφωνο με ενημέρωναν για την δράση υποψηφίων. Ο κ. Τάδε μιλάει στο Χ ξενοδοχείο, ο κ. Δείνα έχει συνάντηση με τους "φίλους του" στο Ψ μαγαζί και όλοι βέβαια εύχονταν να είμαι εκεί, μαζί τους. Στο κινητό τηλέφωνο έφταναν αντίστοιχα μηνύματα και μάλιστα από διάφορες περιοχές της χώρας.
Σαν πολίτης νιώθεις σημαντικός και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί έχεις την δύναμη για μια ημέρα. Μπορείς να στείλεις κάποιον στη βουλή και κάποιον...στο σπίτι του. Αυτήν την ευκαιρία δεν πρέπει να την αφήνουμε να πηγαίνει χαμένη, διότι μετά τις εκλογές...μην είδατε τον Παναή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Αυτό ο πολίτης το έχει πάρει χαμπάρι. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν βλέπεις πλέον ενθουσιώδεις ανθρώπους. Οι περισσότεροι διαλέγουν κυβέρνηση και βουλευτή με βαριά καρδιά, το μη χείρον βέλτιστο που λένε. Ξέρουν ότι μετά από εκείνη την ημέρα θα είναι πάλι ασήμαντοι για τους μεγάλους. Τι ζητά ο πολίτης; Ειλικρίνεια, όχι ψέμα. Να σου τηλεφωνήσει για να σε ενημερώσει για την δράση του και μετά τις εκλογές, να ζητήσει την γνώμη σου, να σου πει μια ζεστή καλημέρα. Και άντε εγώ είμαι ένας αστός, ένας νέος άνθρωπος που μπορώ να ενημερωθώ και να διεκδικήσω ίσως (πολλές βλέψεις έχω τρομάρα μου). Ο παππούς όμως στο Τρίγωνο; Στο Ορμένιο, στην Αισύμη, στο Δέρειο; Που περνάτε από το καφενεδάκι του και του λέτε πόσο σημαντικός είναι και του τάζετε τα χίλια μύρια τι ζητάει από εσάς; Να ξαναπεράσετε μετά τις εκλογές και να τον ρωτήσετε πως πάει. Στο μικρό καφενεδάκι του χωριού, χωρίς παρατρεχάμενους Και εγώ και ο παππούς καλή του ώρα θα σας ξαναψηφίσουμε με τα χίλια. Αυτό είναι συνέπεια. Και όχι να σας βλέπουμε κάθε εκλογική αναμέτρηση άντε και σε κανένα μεγάλο πανηγύρι πρώτο τραπέζι πίστα. Εύχομαι κάποιοι από εσάς κύριοι υποψήφιοι να το λάβετε το μήνυμα. Συνέπεια Κυρίες και Κύριοι. Σεμνά και ταπεινά στην υπηρεσία του Πολίτη. Γιατί ξέρετε όσο εύκολα ανεβαίνεις στην κορυφή, τόσα σιωπηλά σε τρώει το μαύρο το σκοτάδι...

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Προεκλογικές Δαπάνες-Εκλογικό επίδομα και δωρεάν εισιτήρια

Όσα ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο από οικονομικής άποψης αποτελούν παρανυχίδα μπροστά στις άλλες σπατάλες που γίνονται για τις εκλογές.
Κατ'αρχήν το εκλογικό επίδομα...Δίνεται σε όλους τους υπαλλήλους των σωμάτων ασφαλείας (συνοριοφύλακες, πυροσβέστες αστυνομικούς και εσχάτως σε λιμενικούς), σε πολλούς υπαλλήλους των Νομαρχιών, σε υπαλλήλους του Υπουργείου εσωτερικών και άλλων φορέων του (π.χ. Γ.Γ Ισότητας..ορίστε;). Κυμαίνεται από 950 ευρώ, έως 2.600 ευρώ. Τόσα πήρε ο οδηγός π.χ του Υφυπουργού εσωτερικών στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Να δοθεί μαι υπερωριακή αποζημίωση σε αυτούς που αποδεδειγμένα εργάστηκαν για να γίνουν ομαλά οι εκλογές..ναι το καταλαβαίνω. Αλλά σε όλους ανεξαιρέτως; Σε αυτά είπαμε είμαστε χουβαρντάδες. Πόσο κοστίζει το εκλογικό επίδομα; 140 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε επίδομα θέρμανσης στους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας και περισσεύει κάτι τις. Τα κόμματα επίσης παρέχουν δωρεάν εισιτήρια για τους ετεροδημότες σε ΚΤΕΛ, ΟΣΕ και καράβια και μετ' επιστροφής αεροπορικά εισιτήρια με ένα συμβολικό αντίτιμο. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μαζεύονται ακόμη. Θα μπορούσε το κράτος να βοηθήσει (και το κάνει), παρέχοντας εισιτήρια σε μειωμένες τιμές σε όλα τα μέσα συγκοινωνίας Αλλά ο Έλληνας χαζός δεν είναι. Θα πάει τζάμπα ακόμη και αν είναι να ταξιδέψει με τα εισιτήρια του κομματικού αντιπάλου του. Μια σούμα μας κάνει κάπου 200 εκατομμύρια ευρώ τα μισά εκ των οποίων άνετα θα μπορούσε το κράτος να γλιτώσει και να τα δώσει όπως είπα παραπάνω σε ομάδες που πραγματικά έχουν ανάγκη. Ας λέει λοιπόν ο καθένας ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, αλλά ποιος θα τα διαχειριστεί και πως;
Ποίος πολιτικός έχει το θάρρος να πει κομμένο το εκλογικό επίδομα στο 90% που το παίρνουν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, μειωμένες οι δαπάνες στα κόμματα κατά το ήμισυ Ποιος; Θα ξεσηκωθεί η ΑΔΕΔΥ, τα συνδικάτα, το θέμα θα παίξει πολύ στα ΜΜΕ, οπότε όχι μόνο δεν θα υπάρξει περιστολή των δαπανών, αλλά και αύξηση τους στις επόμενες εκλογές...

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Προεκλογικές δαπάνες-"χρυσά" ψηφοδέλτια

Οι εκλογές πλησιάζουν και οι υποψήφιοι έχουν επιδωθεί στην συνιθισμένη προεκλογική επιδρομή. Από χωριό σε χωριό, από καφενειό σε καφενείο, επισκέψεις σε καμία υπηρεσία, άπειρες χειραψείες και χαμόγελα, συζητήσεις στην τηλεόραση και στο ραδιώφωνο και συνεντεύξεις. Εδώ υπάρχει ένα θέμα. Με ποιό κριτήριο επιλέγεται ένας υποψήφιος να μιλήσει στα τοπικά ΜΜΕ μόνος του; Με ποιο κριτήριο η εφημερίδες γράφουν για την δράση ενός Χ υποψηφίου, εμφανίζουν συνεντεύξεις του ολοσέλιδες πολλές φορές, όμως δεν αναφέρουν τίποτε για τον Ψ; Έχω την αίσθηση ότι πολλοί δημοσιογράφοι, καναλάρχες και εκδότες τρίβουν τα χέρια τους με όλη αυτή τη δραστηριότητα. Αυτό είναι το ένα σκέλος, το όποίο απλά το σχολιάζω και ως πολίτη άμεσα δεν με αφορά
Οι πόλεις γεμίζουν με προεκλογικό υλικό. Χιλιάδες αφίσες και φυλλάδια με κωδικοποιημένες τις θέσεις κάθε κόμματος φτάνουν στα χέρια μας. Ποιος τα πληρώνει όλα αυτά; Εμείς φυσικά. Θα πείτε τώρα, δεν χρειάζεται ο πολίτης να ενημερωθεί; να αξιολογήσει τα προγράμματ και να ψηφίσει; Σαφώς και ναι απαντώ. Όμως για κάποιον που είναι ενταγμένος σε ένα κόμμα και δεν το αλλάζει με τίποτε όπως λέει η διαφήμηση η απόστολή κομματικών φυλλαδίων που χρηματοδοτείται από τον κράτος είναι μάταιος κόπος. Για αυτούς που πραγματικά θέλουν να μετρήσουν τα προγράμματα των κομμάτων, μια επίσκεψη στα περίπτερα των κομμάτων είναι αρκετή προς ενημέρωση. Γνώμη μου είναι λοιπόν ότι υπάρχει αφενώς μια μεγάλη οικονομική σπατάλη για την εκτύπωση και διανομή τέτοιων φυλλαδίων από σπίτι σε σπίτι ή στους χώρους εργασίας, αφετέρου δίνεται και ένα αντιοικολογικό μήνυμα, αντίθετο με την πράσινη αναπτυξη και την οικολογική συνείδηση που όλοι ξαφνικά έγιναν τιμητές της.
Τα παραπάνω σε οικονομικό επίπεδο αφορούν τις προεκλογικές δαπάνες που προέρχονται από κρατικές επιχωρηγήσεις. Οι δαπάνες των υποψηφίων είναι ένα άλλο ζήτημα. Αυτοί μπορούν να ξοδε'υουν για την προβολή τους όσα θέλουν. Πρόβλημα δικό τους, όχι δικό μου.
Βέβαια και αυτοί κάτι παίρνουν από το κράτος. Σε δυο φιλικές επιστολές που έχω λάβει στο γραμματοκιβώτιο μου τις τελευταίες μέρες εκτός από το καλαίσθητο φυλλάδιο που παρουσίαζε τον υποψήφιο υπήρχαν μέσα και από 4 ψηφοδέλτια. 8 (σταυρωμένα) ψηφοδέλτι έφτασαν σε εμένα και άλλα δύο που θα χρησιμοποιήσω για να ψηφίσω με την γυναίκα μου, φτάσαμε στα 10. Πόσα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν για την κάλπη; 2 στα 10, δηλαδή 20%. Βέβαια εδώ πρέπει να υπολογίσουμε και τα επιπλέον 40 ψηφοδέλτια που θα πετάξουμε σαν ζευγάρι στο καλάθι των αχρήστων, μπορούμε να πούμε ότι από τα 50 ψηφοδέλτια που έφτασαν στα χέρια μας μόνο 2 θα χρησιμοποιηθούν δηλαδή το 4%. Το παράδειγμά μου στατιστικά δεν στέκει βέβαια στο πρώτο μισό του γιατί το δείγμα των 10 ψηφοδελτίων είναι πολύ μικρό. Όμως μάλλον είναι ρεαλιστικό ότι το 4% καταλήγει στην κάλπη. Τα υπόλοιπα;
Αν σκεφτούμε ότι το ποσό που δίνεται για την εκτύπωση των ψηφοδελτίων είναι 800.000 ευρώ (ποσό που έχει περάσει σε ΦΕΚ, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου), το 4% αντιστοιχεί σε 32.000 ευρώ. Θα μου πείτε δεν πρέπει να τυπωθούν περισσότερα ψηφοδέλτια; Σαφως και ναι, αλλά αν οι υποψήφιοι δεν τα σπαταλούσαν τόσο εύκολα δεν θα γλιτώναμε καμια 50 χιλιάδες; Μάλλον ναι. Τα ψηφοδέλτια που περισσεύουν τί γίνονται; Κάποια από αυτά που παίρνουμε στα εκλογικά κέντρα τα κρατάμε εμείς και στη συνέχεια τα πετάμε στα σκουπίδια. Κάποια άλλα τα πετάμε στην μεγάλη μαύρη σακούλα στα παραβάν. Που πάει αυτή η σακούλα; Πάει για ανακύκλωση;
Αν όλα τα ψηφοδέλτια της μαύρης σακούλας πήγαιναν για ανακύκλωση και υπήρχε και μια επιγραφή του Στυλ " Ρίξτε τα μη χρησιμοποιημένα ψηφοδέλτια στον ειδικό κάδο ανακύκλωσης", τότε το 90% του χαρτίου τουλάχιστον που ξοδεύτηκε ως ψηφοδελτιο θα ανακυκλωνόταν και θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιηθεί με σαφώς μικρότερο κόστος (θα γλιτώναμε άλλα 150 χιλιάρικα περίπου) και θα γινόταν η ημέρα των εκλογών μια πανελλήνια οικολογική γιορτή. Αλλά σε αυτά είμαστε χουβαρντάδες σαν λαός και συνείδηση έχουμε μόνο όταν μας την υποδείξουν...

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

ZHTEITAI ΕΛΠΙΣ

Από τις εκλογές του 2004 και μετά είναι πλέον φανερό. Ζητείται περισσότερο από τους πολίτες ελπίδα. Το 2004 εμφανίστηκε ο νυν πρωθυπουργός με σημαία την διαφάνεια, την πάταξη της διαφθοράς, την εξαγγελία για μείωση των δαπανών στο δημόσιο. Και οι πολίτες που αναζητούσαν εναγωνίως ελπίδα για την ομαλή λειτουργία του κράτους, τον ψήφισαν και του έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Σε ψηφίσαμε για την αλλαγή… Προχώρα.

Τα χρόνια πέρασαν και ελλείψει αξιόπιστης αντιπολίτευσης, τον Σεπτέμβριο του 2007 του δώσαμε μια ακόμη ευκαιρία. Όπως όμως φάνηκε αμέσως και πάλι ο λαός ελπίδα ζητούσε. Απογοητευμένος και από τις επιδόσεις της κυβέρνησης, αλλά κυρίως της αντιπολίτευσης, δημοσκοπικά τουλάχιστον (όπου πολύ ευκολότερα μπορείς να εκφράσεις την αποδοκιμασία σου), άρχισε να δίνει πόντους στον ΣΥΡΙΖΑ, τον ξεκάθαρο νικητή των εκλογών του 2007. Θυμίζω ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν στις βουλευτικές εκλογές παραδοσιακά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έφτασε στο 5%. Κάτι καινούργιο άρχισε να φαίνεται και οι πολίτες έδειχναν δημοσκοπικά τουλάχιστον την συμπάθεια τους. Ποσοστά σαφέστατα πάνω από 15% εμφανιζόταν στις δημοσκοπήσεις για αρκετούς μήνες. Τα ποσοστά αυτά είχαν την εξήγησή τους. Ο πολίτης απεγνωσμένα ζητούσε ελπίδα. Οι μήνες περνούσαν αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο κ. Τσίπρας δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την ξαφνική (δημοσκοπική) άνοδο του κόμματος. Άρχισε η εσωστρέφεια, βγήκαν μαχαίρια, καβάλησαν καλάμι κάποιοι και η πτώση ήρθε όσο γρήγορα ήρθε και η άνοδος.

Στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, ανέτειλε το άστρο των οικολόγων πράσινων. Όλοι είδαμε ότι ξαφνικά εμφάνισαν να έχουν (δημοσκοπικά πάντα), ποσοστά που ξεπερνούσαν το 3% και σιγά-σιγά έφτασαν και στο 10%. Τελικά όταν άρχισαν να καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι οι οικολόγοι παίρνουν σημαντικό μέρος από την πίτα του εκλογικού σώματος, άρχισαν οι επιθέσεις σε βάρος τους από όλους τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα η μπίλια στις ευρωεκλογές να «κάτσει» στο 4%. Πως εξηγήθηκε αυτή η δημοσκοπική έκρηξη των Οικολόγων; Κατά την άποψη μου ήταν πάλι η ελπίδα για κάτι καινούργιο και προπάντων αγνό.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για αξιοκρατία και διαφάνεια, για περιστολή των δημοσίων δαπανών (όπως και η ΝΔ το 2004) και όλα αυτά σε συνδυασμό με φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα. Διεκδικεί την εξουσία δημιουργώντας στους πολίτες ένα αίσθημα ότι κάτι καινούργιο μπορεί να συμβεί, δίνοντας του το δικαίωμα να νιώθει συναισθήματα που κρατούν τους ανθρώπους ζωντανούς. Να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Αυτός είναι και κατά την γνώμη μου και ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει. Έχει απέναντι του μια κυβέρνηση που σου στερεί και το όνειρο και την ελπίδα…