Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Λέτε να χρεοκοπήσουμε;

Με αυτά που διαβάζω τελευταία, το ερώτημα αυτό έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου. Είναι σαφές ότι η ελληνική οικονομία είναι στο στόχαστρο όλου του κόσμου. Όποιος έχει λόγο για την παγκόσμια οικονομία κάτι κακό έχει να πει για την δική μας. Οικονομικές εφημερίδες, τραπεζικοί οργανισμοί, Βρυξέλλες και λοιποί μας έχουν στην μπούκα και πολύ επιθετικά μάλιστα. Τα spreads παρουσιάζουν αύξηση 70% τις τελευταίες μόλις 2 εβδομάδες κάτι που από μόνο του αρκεί για να ανατρέψει τον προϋπολογισμό. Οι πιέσεις για μόνιμα μέτρα ασκούνται από παντού και η αλχημεία που επιχειρήθηκε για μια ακόμη φορά δεν φαίνεται να περνάει. Από τα 8,4 δις που θα εξοικονομήσουμε τα μισά είναι από έκτακτα μέτρα (έκτακτες εισφορές κλπ) και άλλα 2 περίπου αφορούν εξοικονόμηση από συσσωρευμένα χρέη προηγουμένων ετών που εμφανίστηκαν το 2009 (χρέη νοσοκομείων). Στην πραγματικότητα λοιπόν θα εξοικονομήσουμε 2 άντε 2,5δις και με αυτόν τον ρυθμό το έλλειμμα θα φτάσει στο πολυπόθητο 3% σε μια δεκαετία στην καλύτερη περίπτωση. Και επειδή μας έχουν καταλάβει μας πιέζουν για μόνιμα μέτρα. Το ΠΑΣΟΚ ζήτησε ουσιαστικά 100 μέρες για να νοικοκυρέψει τα πράγματα στη χώρα. Αυτό το περιθώριο δεν το καταλαβαίνουν οι αγορές και εκεί που δεν το περίμενε η νέα κυβέρνηση, πριν κλείσει μήνα, άρχισε να συμβιβάζεται με το γεγονός ότι θα κληθεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις και σίγουρα όχι φιλολαϊκές. Η συζήτηση για το ασφαλιστικό άνοιξε και σίγουρα ο κ.Λοβέρδος θα πάρει πίσω τις εξαγγελίες του για μη αύξηση των ορίων ηλικίας. Τουλάχιστον εκεί πάει το πράγμα. Η κυβέρνηση βρέθηκε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Ή μήπως δεν ήταν έκπληξη η όλη κατάσταση με τα οικονομικά; Κατά τον κ.Προβόπουλο, ο κ.Παπανδρέου ήταν ενήμερος από τις 8 Σεπτεμβρίου για το ύψος του ελλείμματος. Και επιβεβαιώνεται αν σκεφτούμε ότι επανειλημμένως ο κ.Παπανδρέου ρωτούσε τον κ.Καραμανλή και την προηγούμενη κυβέρνηση πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα. Φαντάζομαι το γνώριζε και ο κ.Παπακωνσταντίνου, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το ήξεραν πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Απ’ότι φαίνεται τα αποτελέσματα του υπέρογκου ελλείμματος έχουν αρχίσει όλοι στην κυβέρνηση να το συνειδητοποιούν, αυτό φαίνεται και από όσα γράφουν καθημερινά οι εφημερίδες που είναι φιλικές προς την κυβέρνηση, οι οποίες μιλούν για τα αναγκαία μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και θα αρχίσουμε να το νιώθουμε και στο πετσί μας σε λίγο καιρό.
Σήμερα έγινε μια προσπάθεια στήριξης της οικονομίας, κάτι που φαίνεται να πιάνει προς το παρόν τόπο. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα; Ότι είναι περισσότερο άσχημα από τότε που μπήκαμε στην ζώνη του ευρώ δεν τίθεται ζήτημα. Είμαστε στην χειρότερη φάση. Υπέρογκο έλλειμμα και χαμένη αξιοπιστία. Το θέμα είναι ότι τα κακά νέα συνήθως έρχονται σε μια νύχτα. Και το ερώτημα είναι, αν θα γίνει κάτι από εμάς, και όχι από τις νταντάδες της Ευρώπης για να μην ξυπνήσουμε μια μέρα φτωχοί.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Αξιοκρατική (;) διαδικασία στελέχωσης υπουργείων από Γενικούς Γραμματείς

Η διαδικασία είναι πρωτόγνωρη για την Ελλάδα. Μέχρι τώρα ο κάθε υπουργός κουβαλούσε μαζί του ένα επιτελείο συνεργατών-συμβούλων, φίλων του, πολιτικών εννοείται, αλλά και προσωπικών, που πολλοί από αυτούς είχαν σαν σημαντικότερο στοιχείο στο βιογραφικό τους την υψηλή θέση στην κομματική ιεραρχία. Ο πιο προβεβλημένος και αυτός με το μεγαλύτερο κύρος ήταν ο Γενικός Γραμματέας. Ένας άνθρωπος έμπιστος του υπουργού, έτσι ώστε να υπάρχει καλή συνεργασία και να κάνει εν λευκώ τη βρώμικη δουλειά που απαιτεί η θέση.
Από την πρώτη ημέρα ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει αξιοκρατία αναφορικά με τη στελέχωση των υπουργείων με Γενικούς Γραμματείς (για τις θέσεις των συμβούλων κανείς δεν είπε τίποτε). Υπήρξε ανοιχτή πρόσκληση προς όλους ώστε να βρεθούν οι άριστοι και όχι οι αρεστοί. Γύρω στους 25.000 κατέθεσαν βιογραφικό. Λογικό ήταν το ξεσκαρτάρισμα μόνο για να επιλεγούν καμιά 200αριά για την τελική αξιολόγηση πήρε κάπου 3 εβδομάδες. Έτσι διέρρεαν τουλάχιστον. Υπήρξε διαδοχικό φιλτράρισμα βιογραφικών ώστε να καταλήξουν σε 10 περίπου βιογραφικά για κάθε θέση. Έτσι διέρρεαν τουλάχιστον επαναλαμβάνω, κάπου ένα μήνα πριν. Ο καιρός περνούσε και αν εξαιρέσουμε τον Γ.Γ του Υπ. Δικαιοσύνης που άμεσα έπιασε δουλειά η ανακοίνωση των υπολοίπων ονομάτων καθυστερούσε. Ίσως η καθυστέρηση να οφειλόταν στην πρόωρη ανακοίνωση του ενός Γενικού. Όπως αποδείχτηκε άμεσα, φίλος του υπουργού ήταν. Στενός! Οπότε σου λέει ας καθυστερήσουμε αφενός για να δείξουμε ότι ασχολούμαστε πραγματικά με βιογραφικά, αφετέρου για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνει καμία παρόμοια γκάφα. Πέρασε λοιπόν πάνω από ένας μήνας και άρχισαν οι ανακοινώσεις. Αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Όχι απλά φίλοι του ή περαστικοί. Στελέχη και με τη βούλα. Μάλιστα ένας από αυτούς (γράφτηκε) δεν είχε καταθέσει καν βιογραφικό, καθώς και ένας άλλος που επίσης δεν είχε καταθέσει βιογραφικό δεν δέχθηκε-ευτυχώς- την πρόταση που του έγινε για την ανάληψη αυτής της θέσης ευθύνης. Υπήρξαν βεβαίως και οι εξαιρέσεις. Οικολόγος η κυρία στο Υπουργείο περιβάλλοντος, αλλά στο Υπουργείο αυτό πολύ επικοινωνία βλέπω. Προφανώς είναι και 3-4 άλλοι. Θα μου πείτε από εκεί που όλοι οι Γενικού γραμματείς ήταν καθαρά κομματικές επιλογές, έστω και σε κάποια Υπουργεία υπήρξαν εξαιρέσεις. Σωστό αυτό αρκεί να γίνεται αθόρυβα. Σεμνά και ταπεινά, να μην μετατρέπεται σε show και ένα από τα κορυφαία πολιτικά ζητήματα στην σύντομη ζωή της νέας κυβέρνησης.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Aνακατανομή προσωπικού στον Δημόσιο τομέα

Προσλήψεις τέλος! Εξαιρούνται Υγεία, Παιδεία και Ασφάλεια. Τα υπόλοιπα κενά θα καλυφθούν λέει με εσωτερικές μετατάξεις. Ως ιδέα ακούγεται καλή. Πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε υπηρεσίες όπου βλέπουμε αργόσχολους δημοσίους υπαλλήλους; Ή σε άλλες όπου οι λιγοστοί υπάλληλοί τρέχουν και δεν προλαβαίνουν; Οι πρώτοι που θα μεταταγούν είναι οι εργαζόμενοι στην πρώην ολυμπιακή. 3500 χιλιάδες άτομα. Όπως αναφέρουν τα ΝΕΑ υπάρχουν εκεί 14 δικηγόροι που πληρώνονται χωρίς αντικείμενο πλέον. Αυτούς τους χρειάζεται το ΑΣΕΠ και κάνει κινήσεις για να τους πάρει. Εδώ να αναφέρω ένα περιστατικό που συνέβη πριν 2 χρόνια και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Βρέθηκα στο ΑΣΕΠ για μια προσωπική μου υπόθεση και εκεί συνάντησα έναν δύσμοιρο υπάλληλο με μια στοίβα φακέλων δίπλα του, που όμοια της πάνω σε γραφείο δεν έχω ξαναδεί. Ήταν 20 Αυγούστου η Αθήνα ήταν άδεια, οι ρυθμοί της πολύ χαλαροί, αλλά ο φουκαράς στο τμήμα ελέγχου των ενστάσεων μόλις που ασχολήθηκε μαζί μου για λίγα δευτερόλεπτα και πριν προλάβω να τελειώσω ξαναβυθίστηκε στους φακέλους του. Κάποιος από αυτούς τους 14 δικηγόρους ελπίζω να τον βοηθήσει. Την ίδια ημέρα οι 2 από τους 4 υπαλλήλους σε τμήμα της κεντρικής υπηρεσίας των ΕΛΤΑ επί 3 ώρες δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Ίσως να έτυχε, αν και δεν το νομίζω.
Η μεγάλη πληγή είναι οι δήμοι. Στις διοικητικές υπηρεσίες ειδικά υπάρχουν ηλεκτρολόγοι, εργάτες και λοιποί. Είναι ένα σωρό οι καθαρίστριες που εκτελούν άλλα χρέη. Όλο το κακό το κάνουν οι γνωριμίες. Πολλές φορές γίνονται προσλήψεις ακόμη και μέσω ΑΣΕΠ για να βολευτούν συγγενείς και φίλοι. Και αν κάποιος τρυπώσει στο δημόσιο με ότι ειδικότητα και να μπει την βρίσκει την άκρη και μέσα σε μια νύχτα αλλάζει ειδικότητα. Η υπουργός παιδείας βρήκε αρκετούς δασκάλους να βγάζουν φωτοτυπίες στο υπουργείο της. Αυτοί λείπουν από τα σχολεία τους. Το ίδιο συμβαίνει και στα Νοσοκομεία και στα Αστυνομικά τμήματα. Πολλοί εργαζόμενοι στους χώρους αυτούς με αποσπάσεις και μετατάξεις έχουν ξεφύγει. Και φυσικά πολλοί δεν καλύπτουν ανάγκες στις θέσεις που πηγαίνουν. Απλά λουφάρουν.
Είναι αναγκαία η καταγραφή του προσωπικού που υπάρχει σε όλους τους τομείς του δημοσίου και η ορθολογική εκμετάλλευσή του είτε με οριστικές μετατάξεις είτε με αποσπάσεις. Απολύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν. Είναι ενάντια στο σύνταγμα. Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να κάνει μόλις μια πρόσληψη για κάθε πέντε υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται. Υπάρχει πίεση όμως από την Ευρώπη για ακόμη λιγότερες προσλήψεις (ακούγεται μια αναλογία 1/8 προσλήψεις/συνταξιοδοτήσεις). Η στρόφιγγα που οδηγεί στο δημόσιο θα κλείνει συνεχώς. Πρέπει οι ήδη υπάρχοντες δημόσιοι υπάλληλοι να αξιοποιηθούν σωστά γιατί αλλιώς το κράτος θα παραλύσει. Υπάρχουν και χειρότερα για την λειτουργία του κράτους; Σαφέστατα ναι….

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Οι νέοι ποδηλατόδρομοι στην Αλεξανδρούπολη

Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια για να αναπτύξει ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων Το κάνει όμως πρόχειρα και με άκομψο τρόπο. Που έγκειται η προχειρότητα; Κατ’αρχήν το δίκτυο επί χάρτου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στην άνοδο δημιουργήθηκε ποδηλατόδρομος μόνο από το καπή και πάνω. Στην δε εθνικής αντίστασης ο ποδηλατόδρομος έχει πλάτος 1μ στην καλύτερη περίπτωση και συχνά διακόπτεται από στύλους της ΔΕΗ και από δέντρα!!!! Δεν είναι καν οριοθετημένος.
Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι η διαφήμιση που υπάρχει για το έργο αυτό, λιγότερο από ένα χρόνο πριν τις δημοτικές εκλογές. Στην τηλεοπτική διαφήμιση παρουσιάζονται 3 τμήματα του δικτύου που επαναλαμβάνονται συνεχώς στο πλάνο και δεν έχουν συνολικό μήκος πάνω από 300 μέτρα. Βεβαίως στην λήψη δεν φαίνονται τα δέντρα και οι στύλοι που διακόπτουν τον ποδηλατόδρομο λίγα μέτρα παραπέρα. Επίσης υπήρξαν φάκελοι με διαφημιστικό υλικό που διανεμήθηκαν σε σπίτια για μια ομιλία για το θέμα αυτό. Πολιτική εκμετάλλευση με τα λεφτά του Δήμου νομίζω. Ή κάνω λάθος κ. δήμαρχε; Ποιος πληρώνει για την διαφήμιση αυτή; Η Δημοτική παράταξη, ή ο Δήμος;

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Τί γίνεται στην Ουκρανία;

Όχι δεν αναφέρομαι στον αυριανό ποδοσφαιρικό αγώνα, αλλά στην νέα γρίπη. Οι νεκροί έχουν φτάσει τους 200 και υπάρχει έκδηλη ανησυχία. Σήμερα διάβασα κάτι που μπορεί να αποτελεί εικασία αλλά αν δούμε τα πράγματα συνολικά ίσως να αποδειχθεί και ορθό Η Ουκρανία σύμφωνα με την θεωρία αυτή δεν έχει χτυπηθεί από τη νέα γρίπη αλλά από έναν συνδυασμό ιών, του Η1Ν1 και άλλων, που αποτελούν ένα κοκτέιλ πολύ τοξικό και θανατηφόρο, ή μια μετάλλαξη του ιού της νέας γρίπης, ή ακόμη και κάποιο εργαστηριακό κατασκεύασμα Αν δούμε ότι ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε δραματικά το τελευταίο 15νθήμερο, κάτι που δεν συνέβη αλλού μπορούμε να καταλάβουμε ότι εκεί πράγματι κάτι τρέχει. Αν οι εικασίες αυτές αποδειχθούν αληθινές τότε είμαστε απέναντι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Αναρωτιέμαι μήπως αυτός ήταν και ο κρυφός φόβος των επιστημόνων. Μια μετάλλαξη ή ένας συνδυασμός. Ο χρόνος θα δείξει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί πέρα, αλλά για να είμαι ειλικρινής πάνω που απομυθοποίησα την νέα γρίπη, μου φαίνεται ότι είμαστε στην αρχή ακόμη πιο νέων ιών περισσότερο επιθετικών....

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πλαστα (;) στοιχεία για την νέα γρίπη

Διάβασα προχθές ότι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα της νέας γρίπης στην Ελλάδα είναι κοντά στις 4000 εκ των οποίων μόλις 22 στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Οι αριθμοί βέβαια φαντάζουν μικροί. Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι από τα 5 δείγματα που εξετάζονται ως ύποπτα τα 2 βρίσκονται θετικά στον ιό. Με μια απλή πράξη προκύπτει ότι έχουν εξεταστεί πανελλαδικά 10000 μόλις δείγματα. Όταν όλοι καταλαβαίνουμε φέτος ότι οι απουσίες στα σχολεία και στους χώρους εργασίας είναι μεγάλες, πολύ μεγαλύτερες από άλλες χρονιές και πιο μακρόχρονες, ο αριθμός των 10000 υπόπτων κρουσμάτων είναι πραγματικά μικρός. Γιατί όμως ο αριθμός αυτός απέχει τόσο από την πραγματικότητα; Οι έλεγχοι που γίνονται για την νέα γρίπη είναι δειγματοληπτικοί και γίνονται σε περιστατικά που είτε χρίζουν νοσηλείας είτε έχουν βαριά συμπτώματα. Υπάρχουν δύο λόγοι που οδηγούν στον έλεγχο μικρού αριθμού δειγμάτων. Ο ένας είναι οικονομικός το κόστος της εξέτασης είναι γύρω στα 30 ευρώ. Το κυριότερο όμως είναι ότι τα αποτελέσματα της εξέτασης συνήθως καθυστερούν και καταλαβαίνετε ότι αν ο αριθμός των δειγμάτων ήταν πολλαπλάσιος, θα ήταν πολλαπλάσια και η αντίστοιχη καθυστέρηση. Με λίγα λόγια η ίαση θα προλάβαινε τα αποτελέσματα. Οι ίδιοι οι γιατροί όμως υπολογίζουν ότι τα έχουν φτάσει τις 200000 στην Ελλάδα, συνεκτιμώντας ότι το 1/3 των περιπτώσεων δεν εμφανίζουν καν σοβαρά συμπτώματα, αλλά και τον δειγματοληπτικό χαρακτήρα των ελέγχων. Τώρα γιατί μας εμφανίζουν έναν αριθμό που απέχει 50 φορές από την πραγματικότητα, μπορεί να έχει διάφορες εξηγήσεις. Ίσως ένας αριθμός κατ’εκτίμηση (οι 200000 που ανέφερα) να είναι ριψοκίνδυνος, ίσως να μην θέλουν να πανικοβάλουν τον κόσμο, ίσως κάτι άλλο. Όπως και να έχει, αυτό το χάσμα μεταξύ επίσημων στοιχείων και πραγματικού αριθμού μάλλον μας δείχνει ότι οι πιθανότητες να την περάσουμε σχετικά ελαφριά αν νοσήσουμε είναι πολλές.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Η πληγή της ανεργίας

Ερέθισμα για το άρθρο αυτό μου έδωσε μια διαπίστωση του Εβρίτη δημοσιογράφου κ.Τομαδάκη στο blog του. Είναι δύσκολο να αντικρίσεις και να συζητάς με έναν άνεργο. Τι να του πεις; Οι καθημερινές ανάγκες είναι τόσο πολλές που όλοι αγωνιζόμαστε να τα φέρουμε βόλτα. Όταν κάποιος στερείται το δικαίωμα να παλέψει, χάνοντας την δουλειά του αναγκάζεται να δώσει μία μάχη, την μάχη τις αξιοπρεπούς διαβίωσης, χωρίς όπλα.
H ανεργία πλήττει ολόκληρη την χώρα, ο νομός μας δοκιμάζεται από το φαινόμενο αυτό. Έκλεισαν τα Αλουμίνια, η ΑΝΚΕΡ και η Θράκη στις Φέρες, τα κλωστήρια στην Αλεξανδρούπολη, γίνονται απολύσεις από εργοστάσια στην Ορεστιάδα, γίνεται κουβέντα και για το εργοστάσιο ζάχαρης. Το θέμα επηρεάζει την τοπική κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη η ανεργία, τόσο λιγότερα χρήματα μπαίνουν και στα ταμεία των άλλων επιχειρήσεων του τόπου.
Δυστυχώς και στο θέμα αυτό συντεχνίες και πολιτικές πλάτες δίνουν πολλές φορές την λύση. Γιατί οι εργαζόμενοι σε ένα εργοστάσιο τακτοποιούνται με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις (κλωστήρια στην Νάουσα, αλλαντοβιομηχανία ΘΡΑΚΗ κ.α), ενώ άλλοι μένουν περισσότερα χρόνια άνεργοι και κανείς δεν νοιάζεται γι’αυτούς; Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις η τακτοποίηση γίνεται με καλλίτερους όρους ακόμη και από αυτούς στην προηγούμενη εργασία, πράγμα απαράδεκτο και προκλητικό ακόμη και για εργαζόμενους ανθρώπους, πόσο μάλλον για άλλους ανέργους.Για το θέμα της ανεργίας και για την διασφάλιση θέσεων εργασίας πρέπει να φωνάξουμε όλοι, είτε έχουμε μια μόνιμη δουλειά, είτε είμαστε επαγγελματίες, είτε άνεργοι, είτε πρώην άνεργοι και νυν δημόσιοι υπάλληλοι. Να μην κοιτάμε από απόσταση τους 10 «γραφικούς» του ΠΑΜΕ που είναι πάντα κοντά στους απολυμένους. Και επειδή εδώ η ατομική πρωτοβουλία περιορίζεται απλά στην προσθήκη στους 10 «γραφικούς» με τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς κουμουνιστής επειδή ενδιαφέρεσαι για το κοινωνικό σύνολο πράγμα που δεν μ’αρέσει, καλό είναι κ.βουλευτές, νομάρχη, δήμαρχοι να πάρετε πρωτοβουλίες για την πληγή αυτή. Να είσαστε στην πρώτη γραμμή για όλους τους πολίτες. Μαρκάρετε στενά τους βιομήχανους, να μην αυθαιρετούν έναντι των εργαζομένων, δείξτε ότι δεν αστειεύεστε, ξεφύγετε από την τυπική συμπαράσταση, ξεσηκώστε και οργανώστε τον κόσμο. Και επιμένω…σε κάθε περίπτωση και όχι επιλεκτικά


Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Eίμαστε πια πρωταθλητές...(στην φοροδιαφυγή)!!

Δεν είναι δα και καινούργιο το νέο ότι στην Ελλάδα υπάρχει φοροδιαφυγή. Αλλά πλέον και με τη βούλα είμαστε στον τομέα της μη καταβολής ΦΠΑ πρωταθλητές Ευρώπης με 28%!!! Τι σημαίνει το ποσοστό αυτό; Ότι από το αναμενόμενο ποσό ΦΠΑ που έπρεπε να εισπράξει το κράτος, το 28% δεν μπήκε στα ταμεία. Ακολουθούν Σλοβάκοι, Ούγγροι και Ιταλοί με ποσοστά άνω του 20% και από εκεί και έπειτα…το χάος. Οι Σκανδιναβοί είναι μεταξύ 2% και 5%, οι δε Ισπανοί στο 2%.
Ποσοτικά αυτό το 28% σημαίνει ότι δεν μπήκαν στα ταμεία του κράτους περί τα 6,5 δις ευρώ. Για σκεφτείτε το 28% να ήταν 18%. Θα υπήρχαν στα ταμεία του κράτους επιπλέον 2,5 δις ευρώ. Αυτά που λέει ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζονται για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα το συνολικό ποσό των φόρων που θα έπρεπε να καταβάλλονται υπολογίζεται στα 35δις ευρώ ετησίως!!! 35 δις…τεράστιο νούμερο, ικανό να διαγράψει τα χρέη της χώρας σε μια δεκαετία.
Πόσο εύκολο είναι όμως να υπάρξει μεγαλύτερη εισροή χρημάτων στα ταμεία από τους ανείσπρακτους φόρους; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη. Η φοροδιαφυγή είναι μέρος της ζωής μας, όλοι συμμετέχουμε σε αυτήν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Σίγουρα μπορούν να υπάρξουν μέτρα που μπορούν να αυξήσουν τα έσοδα. Ένα από αυτά είναι τα τεκμήρια διαβίωσης. Δεν μπορεί δηλαδή ένας επαγγελματίας να έχει εισόδημα επίσημα 10.000ευρώ και να πληρώνει διατροφή τα μισά και ενοίκιο τα άλλα μισά. Πόθεν έσχες σε όλους. Ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων κάνει και δεύτερη δουλειά, για την οποία εννοείται ότι δεν πληρώνει φόρους. Κάτι πρέπει να γίνει για το θέμα αυτό. Να υπάρξουν επιτέλους ελεγκτικοί μηχανισμοί που να φέρουν στα ταμεία μέρος των ανείσπρακτων εσόδων.
Αυτά μπορούν να γίνουν άμεσα και να υπάρξει αύξηση των εσόδων από την επόμενη χρονιά κιόλας. Και σαφώς μπορούν ν γίνουν πολλά ακόμη, ειδικός δεν είμαι. Μακροπρόθεσμα όμως πρέπει να γίνει προσπάθεια αλλαγής κουλτούρας. Να καταλάβουμε ότι δεν είναι σε όφελός μας να συμμετέχουμε στο παιχνίδι της φοροδιαφυγής, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να μας πείσουν οι πολιτικοί ότι τα χρήματα θα πάρει το κράτος θα γυρίσουν πάλι στον πολίτη και ότι δεν θα καταλήξουν σε διάφορες τσέπες ημετέρων. Οι φόροι που θα έπρεπε να εισπράξει το Σουηδικό κράτος από το ΦΠΑ είναι 40% περισσότεροι από τους δικούς μας. Οι φόροι αυτοί εισπράττονται σχεδόν στο σύνολό τους. Έχει γίνει αντιληπτό όμως εδώ και δεκάδες χρόνια ότι οι φόροι αυτοί είναι ανταποδοτικοί. Γυρίζουν στον πολίτη και κάνουν την ζωή του καλλίτερη. Αυτά στην Ελλάδα μοιάζουν ουτοπικά. Δεν εμπιστευόμαστε το κράτος και όχι άδικα. Μέσα σε μια κοινωνία αναρχίας ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει από μόνος του.
Δώστε κ.Κυβερνόντες τωρινοί και μελλοντικοί το καλό παράδειγμα. Δημιουργήστε ένα κλίμα εμπιστοσύνης για το κράτος. Αναπτύξτε την Παιδεία και δώστε στις νέες γενιές το μήνυμα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να υπερτερήσει το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ….

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Τα νέα (χρυσά) τέλη κυκλοφορίας

Ανακοινώθηκαν τα οι νέες τιμές των τελών κυκλοφορίας που θα πληρώσουμε σε λίγες ημέρες. Ακούμε για το θέμα εδώ και καιρό ότι αυτοί που θα ζημιωθούν είναι οι κάτοχοι παλιών και μεγάλων αυτοκινήτων. Σε σχέση με την προηγούμενη ρύθμιση Σουφλιά όντως αυτό συνέβη. Τα νέα τέλη είναι μεγαλύτερα από αυτά που προβλεπόταν για τα παλιά και πολύ μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα άνω των 1929κ.ε.. Η αύξηση σε σχέση με πέρυσι είναι κοντά στο 35%. Μέχρι εδώ όλα καλά. Λίγοι έχουν αυτοκίνητα τόσο μεγάλα και ακόμη λιγότεροι παλιά. Για να έχεις τόσο μεγάλο αυτοκίνητο τα επιπλέον 300 ευρώ ια τους περισσότερους τουλάχιστον θα είναι ένα θέμα, αλλά αντιμετωπίσιμο.
Τί συμβαίνει με τα μικρά αυτοκίνητα όμως; Η αύξηση είναι 70% (75ευρώ) για τα αυτοκίνητα 15ετίας μέχρι 1357 κ.ε και 75% (150ευρώ) για αυτά από 1358 έως 1928κ.ε. Για τα αυτοκίνητα 10ετίας η αντίστοιχη αύξηση είναι 45% (50ευρώ) και 50% (100ευρώ). Παρατηρούνται διαφορές από 25 έως 40 ευρώ και από 50 έως 70ευρώ αντίστοιχα για τις παραπάνω κατηγορίες οχημάτων ακόμη και για μερικές ημέρες διαφορά στην έκδοση της αδείας. Για ένα αυτοκίνητο 1100κ.ε για παράδειγμα με άδεια κυκλοφορίας την 31/12/2004 τα τέλη είναι 43 ευρώ υψηλότερα (45% περίπου) σε σχέση με ένα άλλο με άδεια κυκλοφορίας την 3/1/2005 δηλαδή 4 ημερών πιο καινούργιο!!! Παραθέτω ποσοστά για να γίνει αντιληπτό για τι αυξήσεις μιλάμε. Βέβαια στην μικρή κατηγορία οχημάτων τα νέα τέλη σε σχέση με αυτά που προέβλεπε η ρύθμιση Σουφλιά είναι χαμηλότερα, αλλά αν τα συγκρίνουμε με 2 χρόνια πριν θα δούμε μια μέση ποσοστιαία διαφορά πάνω από 100%.
Να ξεκαθαρίσω ότι και οι δυο ρυθμίσεις (Σουφλιά και Μπιρμπίλη) ήταν σωστές από την άποψη ότι θα έπρεπε να γίνει ένα διαχωρισμός μεταξύ παλαιών και καινούργιων αυτοκινήτων, διότι τα παλιά εκπέμπουν όπως είναι φυσικό περισσότερους ρύπους. Σε γενικές όμως γραμμές. Διότι μην μου πείτε ότι το αυτοκίνητο του Δεκέμβρη του 2004 εκπέμπει τόσους ρύπους παραπάνω από αυτό του Ιανουαρίου του 2005, ώστε να πληρώσει 45% περισσότερα τέλη. Το σκεπτικό να διαμορφώνονται τα τέλη ανάλογα με την παλαιότητα δεν είναι απολύτως σωστό και σίγουρα ο κατάλογος των τελών των 5 γραμμών που εξεδόθη ήταν πρόχειρος.
Θα πρέπει να γίνει μια μελέτη και να βγει λίστα με τέλη κυκλοφορίας που θα χρεώνονται με τους ρύπους κάθε αυτοκινήτου, έναν συντελεστή παλαιότητας και έναν συντελεστή για τον κυβισμό. Θα μπορούσε η εφορία να ζητάει φωτοτυπία της κάρτας ελέγχου καυσαερίων και βάση αυτής, της παλαιότητας και των κυβικών αλλά με περισσότερες κλίμακες να γίνεται ο υπολογισμός των τελών. Το όφελος έτσι θα ήταν τριπλό. Πρώτα απ’όλα το μέτρο περιβαλλοντικά θα ήταν δίκαιο. Δεύτερον τα τέλη θα βάραιναν όπως και τώρα τους κατόχους μεγαλύτερων και παλαιότερων οχημάτων διότι αυτά γενικά έχουν μεγαλύτερο κόστος συντήρησης και κίνησης. Όμως οι περισσότερες κλίμακες θα διασφάλιζαν και την μικρότερη διαφορά από έτος σε έτος, αλλά και κάποια διαφορά που τώρα δεν υπάρχει στον κυβισμό. Για παράδειγμα θα έπρεπε να ήταν διαφορετικά τα τέλη για αυτοκίνητο 1800κ.ε από ένα άλλο 1400κ.ε. Τρίτον με την υποβολή των στοιχείων από την κάρτα ελέγχου καυσαερίων το κράτος θα εισέπραττε υποχρεωτικά από όλους τους κατόχους Ι.Χ το ποσό των 10 ευρώ που αναλογεί ετησίως για την έκδοσή της και που τώρα δεν το εισπράττει μιας και στην επαρχία τουλάχιστον δεν υπάρχει έλεγχος για κάρτα καυσαερίων και πολλοί είναι αυτοί που δεν την έχουν.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ανανανεώσιμες πηγές ενέργειας...

Τα νούμερα που ακολουθούν είναι εντυπωσιακά. Η ΔΕΗ πληρώνει για την καύσιμη ύλη που χρησιμοποιεί για την ηλεκτροδότηση των νησιών, όσα και για τον λιγνίτη που χρησιμοποιείται για την ηλεκτροδότηση όλης της ηπειρωτικής χώρας. Ξοδεύονται για μαζούτ και ντίζελ για να λειτουργήσουν μικροί ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί καλύπτοντας τις ανάγκες του 10% του πληθυσμού, όσα χρήματα ξοδεύονται και για το υπόλοιπο 90%, χωρίς να λάβουμε υπόψη και τις επιπλέον ανάγκες που υπάρχουν στην ηπειρωτική χώρα από μη οικιακούς καταναλωτές. Το κόστος αυτό ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο αν αναπτύσσονταν ευρέως δίκτυα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τη στιγμή που τα νησιά μας είναι ηλιόλουστα τους περισσότερους μήνες του χρόνου και το αιολικό δυναμικό σε πολλά από αυτά είναι υψηλότατο, μόνο η Κρήτη καταφέρνει να καλύπτει το 15% των αναγκών της εκμεταλλευόμενη ήλιο και αέρα. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα υπόλοιπα νησιά είναι από 0% έως 5%.
Αυτά συμβαίνουν όταν στην μουντή Γερμανία το 20% των αναγκών καλύπτονται από ανανεώσιμες πηγές και στην Σκανδιναβία φτάνει στο 40%. Βέβαια εκεί υπάρχουν άλλες συνθήκες, ρηχές θάλλασες με τεράστια υπεράκτια αιολικά πάρκα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι εδώ η νομοθεσία είναι πολύπλοκη και δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα η ανάπτυξη μεγάλων αιολικών πάρκων. Για την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου απαιτούνται πάνω από 40 υπογραφές από διαφορετικούς φορείς. Το Υπουργείο μεταφορών θέλει για την ασφάλεια των πτήσεων να υπάρχει κόκκινο χρώμα στους πυλώνες σε κάποιες περιοχές ενώ το το υπουργείο περιβάλλοντος κόβει το σχέδιο για το χρώμα των πυλώνων που δεν ταιριάζει με την αρχιτεκτονική των περιοχών αυτών!!! Παράλληλα για άγνωστο λόγο υπάρχουν αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες για άγνωστο λόγο και εμείς συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε πάντα. Να πληρώνουμε και σαν κράτος και σαν καταναλωτές υψηλό κόστος παραγωγής. Εκτός των άλλων σε λίγα χρόνια το μεγάλο όπλο της Ελλάδας, αυτό μου μας κρατάει ήσυχους, ο λιγνίτης θα αρχίσει λόγω της ρύπανσης που προκαλεί να φέρνει πρόστιμα. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Για το περιβάλλον και για την τσέπη μας…

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Tα αποπαίδια των stage

Το πρώτο δυνατό crash test της νέας κυβέρνησης είναι η υπόθεση stage. Τελικά είναι 30.000 οι εργαζόμενοι μέσω stage στον δημόσιο τομέα, ένα νούμερο που είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που υπολογιζόταν προεκλογικά.
Ένα θέμα σαφώς και είναι αν καλώς έπραξε η παρούσα κυβέρνηση προχωρώντας στην ανακοίνωση ότι οι συμβάσεις δεν πρόκειται να ανανεωθούν. Αν το δούμε αυστηρά το θέμα η απάντηση είναι ότι καλώς έπραξε. Ένας λόγος είναι ότι το πρόγραμμα είναι για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας. Αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει κατά την γνώμη μου θα ήταν να υπογράφεται μια σύμβαση ετήσια ή δεκαοκτάμηνη το πολύ. Οι νέοι του προγράμματος αυτού θα βοηθούσαν επικουρικά κυρίως, και ο στόχος θα ήταν να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία πάνω σε ένα αντικείμενο και να μοριοδοτηθούν φυσικά για την εμπειρία αυτή. Στην πράξη βέβαια αυτό δεν λειτούργησε. Ακούω να παραπονιούνται οι εργαζόμενοι με stage ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ότι πολλοί από αυτούς εργάζονται πάνω από 5 χρόνια στα προγράμματα αυτά, ανασφάλιστοι σχεδόν, με πλήρες ωράριο και μισθό μερικής απασχόλησης. Όλα αυτά άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα προεκλογικά, εξυπηρετώντας το ΠΑΣΟΚ προφανώς. Από το 1999 που άρχισαν τα stage και μετά, ούτε λόγος. Ξυπνήσαμε ξαφνικά όλοι μαθαίνοντας τι εστί εργασιακός μεσαίωνας και εκμετάλλευση εργαζομένων. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που πρέπει να σταματήσουν τα stage με την σημερινή μορφή τουλάχιστον. Να πάψει η εκμετάλλευση Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι προσλήψεις μέσω stage γινόταν πάντοτε με αδιαφανή κριτήρια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν από βουλευτικά γραφεία και πράσινα και γαλάζια. Δεν εξετάζω ποίος έκανε τις περισσότερες και μεγαλύτερες εξυπηρετήσεις Η ρεμούλα είναι παράβαση και όταν γίνει έστω και μια από κάποιον δεν έχει δικαίωμα να μιλά για τον άλλο.
Αν επρόκειτο για μια και μόνο ετήσια σύμβαση, αυτή δίνει στον εργαζόμενο 40 μόρια που με την προσαύξηση του 50% φτάνει στα 60 μόρια, μια πριμοδότηση που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι περίπου το 5% της συνολικής βαθμολογίας. Όταν μιλάμε όμως για 5ετή σύμβαση τα μόρια με την προσαύξηση γίνονται 630 και εξασφαλίζουν διορισμό σε προκήρυξη μόνιμων θέσεων. Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος που χιλιάδες άνθρωποι δούλευαν για τόσα χρόνια κάτω από τόσο άσχημες συνθήκες. Κάποιος τους υποσχέθηκε κάτι παραπάνω, κάποιος τους είπε για την δυνατότητα της μοριοδότησης. Όλοι αυτοί όμως που έταξαν και εξυπηρέτησαν δεν έχασαν κάτι. Τα μεγάλα θύματα είναι οι συμβασιούχοι των stage. Επένδυσαν κάποια χρόνια σε κάτι αμφίβολο που τους παρουσιάστηκε σαν μεγάλη ευκαιρία αποκατάστασης. Θύματα είναι και αυτοί και μάλιστα τα μεγαλύτερα, τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ’αυτών. Γι’αυτό και δεν πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα. Ναι τα stage πρέπει να καταργηθούν όπως υπάρχουν σήμερα. Σαφώς και δεν δικαιούνται να διεκδικήσουν την μονιμοποίηση τους ως συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Εξάλλου έχω την εντύπωση ότι και νομικά δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Σαφώς και πρέπει για λόγους ισονομίας να καταργηθεί η προσαύξηση του 50% που ισχύει για όλους τους συμβασιούχους του δημοσίου. Όμως αυτοί οι άνθρωποι εργάστηκαν πάνω σε κάποιο αντικείμενο και πρέπει αυτή η εργασία τους να μοριοδοτηθεί κάπως. Θα μπορούσε φερειπείν να ισχύσει για αυτούς κάποιο διαφορετικό μέγιστο όριο μηνών βαθμολογούμενης εμπειρίας,18 ή 24, ή να δίδεται κάποιο ποσοστό βαθμολογούμενης εμπειρίας στους συμβασιούχους αυτούς. Και βεβαίως τα stage δεν πρέπει να καταργηθούν. Πρέπει να υπάρχει δυνατότητα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας από τους νέους κυρίως, αλλά αυτή να έχει ημερομηνία λήξης και να υπάρχουν σαφή και αυστηρά κριτήρια για την επιλογή των συμβασιούχων.