O πατριωτισμός μας....

Στον απόηχο της παρέλασης και της επετείου της 28ης Οκτωβρίου τίθεται το ερώτημα: Είναι ο πατριωτισμός των Ελλήνων μεγάλος; Οι περισσότεροι απαντούν αρνητικά, βλέποντας την νέα γενιά να μην δίνει καμία σημασία, όχι μόνο στα γεγονότα που συνέβησαν κάποιες δεκαετίες πριν και τα έζησαν οι παππούδες μας, αλλά και για θέματα που μας απασχολούν ως έθνος.
Εδώ κατά τη γνώμη μου υπάρχει μία σύγχυση. Ταυτίζουμε τον πατριωτισμό με το εθνικό μας φρόνημα με τα πιστεύω μας στην πατρίδα ως οντότητα, με την βούληση μας να μην παίζει κανείς τούρκος ή Σκοπιανός με την εθνική μας ακεραιότητα. Πολλές φορές μάλιστα ο πατριωτισμός όπως τον έχουν πολλοί στο μυαλό τους παραπέμπει σε ακροδεξιές απόψεις. Όσοι μάλιστα δεν ασπάζονται τις παραπάνω ιδέες κατηγορούνται για έλλειψη πατριωτισμού.
Σαφώς και όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν έναν πατριώτη. Τα σύνορά μας είναι αδιαπραγμάτευτα, αξίζει τιμή σε όλους τους ήρωες, μα σε όλους. Και σε αυτούς που πολέμησαν στην Πίνδο, στους αρματολούς και κλέφτες, αλλά και σε όλους όσους πολέμησαν με τον τρόπο τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Τιμή σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις είτε λέγεται ΕΑΜ,είτε ΕΔΕΣ. Τιμή σε όσους αντιστάθηκαν στην Χούντα, στα παιδιά του πολυτεχνείου. Για την Ελλάδα αγωνίστηκαν όλοι.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τον «πατριωτισμό» που λέει όχι στους ξένους, όταν εμείς ως έλληνες έχουμε ζήσει σαν μετανάστες σε όλες τις γωνιές της γης. Δεν μπορώ να καταλάβω τον «πατριωτισμό» όταν κάποιος υπερασπίζεται με ζήλο οτιδήποτε ελληνικό ακόμη και αν αυτό είναι άσχημο.
Πιστεύω ότι ο πατριωτισμός έχει και μία άλλη διάσταση. Σημαίνει επιπλέον σεβασμό του κράτους, των συνανθρώπων μας, του περιβάλλοντος. Είμαι πατριώτης αν βάζω σημαία στο μπαλκόνι μου, αλλά παράλληλα κλέβω το κράτος και τους συνανθρώπους μου και καταπατώ τους νόμους όταν μπορώ να το κάνω (και δεν αναφέρομαι σε νόμους αστυνόμευσης) ; Όταν ρυπαίνω την πόλη μου, κοιτάζω αδιάφορά τις πυρκαγιές κατηγορώντας το κράτος και μένω απαθής σε άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα; Όταν είμαι ένας αδιάφορος πολίτης που αφήνω τα πράγματα στην μοίρα τους, τι σόι πατριώτης είμαι αν απλά βάλω μια σημαία στο μπαλκόνι μου, συμμετέχω στην παρέλαση και υπερασπίζομαι την πατρίδα μου σε εθνικά θέματα και αξίες που έχουν να κάνουν με την εδαφική μας ακεραιότητα;
Απαντώ και εγώ στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή αρνητικά. Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί όχι μόνο για τα εθνικά μας θέματα και την ιστορία μας, αλλά και για την ποιότητα της ζωής μας. Και το τελευταίο είναι το σημαντικότερο γιατί καθορίζει το μέλλον μας…

Το Σκανδιναβικό Μοντέλο

Διάβαζα προχθές στον «Ταχυδρόμο» των ΝΕΩΝ τις ιστορίες 4 οικογενειών που ζουν στην Σουηδία, ζευγαριών μικρής ηλικίας για τα δεδομένα της Ελλάδας με παιδιά εκτός γάμου. Σε όλες τις ιστορίες το συμπέρασμα ήταν ότι για τους γονείς δεν υπάρχει άγχος αναφορικά με την φύλαξη των παιδιών τους. Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, πολλοί από αυτούς σε μεγάλα πάρκα για να μπορέσει το παιδί να είναι κοντά στην φύση και να μεγαλώσει με λιγότερο στρες. Ακόμη και οι part-time εργαζόμενοι λαμβάνουν κάποιο επίδομα από το κράτος. Τα επιδόματα για το πρώτο παιδί είναι 101 ευρώ ανά μήνα μέχρι τα 16 χρόνια του και άλλα τόσα μέχρι τα 20 αν είναι μαθητής. Υπερδιπλασιάζεται δε αν το παιδί σπουδάζει. Η γονική άδεια μπορεί και να ξεπεράσει τα δύο χρόνια και οι κανονικές άδειες είναι υποχρεωτικά 60 μέρες
Πέρα από αυτά για έναν φοιτητή τα άτοκα δάνεια (ή στην χειρότερη περίπτωση με συμβολικό επιτόκιο) είναι δεδομένα, οι παροχές υγείας είναι δωρεάν για όλους και σε πολύ υψηλό επίπεδο. Για φακελάκι ούτε λόγος βέβαια. Ο πολίτης για να βρει το δίκιο του σε μια αντιδικία με το κράτος με μια απλή αίτηση μπορεί να το διεκδικήσει, να παραστεί στην συνεδρίαση για την εξέταση της υπόθεσης του και πολλά άλλα που απέχουν έτη φωτός από την μίζερη ελληνική πραγματικότητα.
Ποια είναι αυτή;
Περίπου 9 ευρώ για το πρώτο παιδί στον ιδιωτικό τομέα και 35 μικτά στον δημόσιο. 1000 ευρώ ετήσιο επίδομα σε φοιτητές εννοείται με χαμηλό εισόδημα. Κρατικοί Παιδικοί σταθμοί χωρίς καθόλου αυλή στα μεγάλα αστικά κέντρα και λίγων τετραγωνικών στις περισσότερες περιπτώσεις. Για να μπει ένα παιδάκι σε δημόσιο παιδικό σταθμό θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 2,5 ετών, να έχουν «καθαρίσει» και φυσικά να εργάζονται και οι δύο γονείς σε πρωινό ωράριο. Η άδεια ανατροφής στην καλλίτερη περίπτωση φτάνει στους 9 μήνες στο δημόσιο φυσικά, γιατί στον ιδιωτικό τομέα οι θεσμοθετημένοι 6 μήνες μάλλον μένουν στα χαρτιά. Βλέπετε ο εργοδότης δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα να έχει στην δούλεψη του κάποιον υπάλληλο που θα κάθεται 6 μήνες και ας πληρώνεται από τον ΟΑΕΔ. Σε αρκετές περιπτώσεις μια εγκυμοσύνη σημαίνει και απόλυση. Οι παροχές υγείας για κάποιον που δεν έχει τις κατάλληλες γνωριμίες ή δεν έχει χρήματα για να πληρώσει είναι πολύ κάτω του μετρίου. Γενικά κοινωνικό κράτος υπάρχει μόνο στα χαρτιά.
Τι κάνουν οι Σουηδοί (και οι σκανδιναβοί γενικότερα); Επιβάλλουν υψηλότατες φορολογίες στους έχοντες με συντελεστές της τάξης του 60%. Κάνουν αναδιανομή πλούτου. Οι πλούσιοι δεν διαμαρτύρονται. Ούτως ή άλλως με αυτά που τους μένουν πάλι πλούσια ζουν. Το μυστικό βέβαια είναι ότι η παιδεία και η κουλτούρα τους είναι διαφορετική, το σύστημα αυτό εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα και το αστείο είναι εφαρμόζεται και από δεξιές κυβερνήσεις.
Υπέρμαχος του Σουηδικού μοντέλου είναι ο Πρωθυπουργός. Έζησε εκεί, το βίωσε στο πετσί του. Μπορεί όμως να εφαρμοστεί στην Ελλάδα; Σε μια χώρα όπου η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να πάρει με την μορφή έκτακτης εισφοράς από τους έχοντες και άμεσα οι μισοί προσέφυγαν στα δικαστήρια; Σε μια χώρα που πολλοί βιομήχανοι και βιοτέχνες, αφού πρώτα γεύθηκαν τις παροχές του κράτους μέσω επιδοτήσεων κρατικών και κοινοτικών με το παραμικρό φεύγουν στις γειτονικές χώρες όπου τα εργατικά χέρια είναι φθηνότερα; Στην χώρα της παράγκας όπου ο καθένας κοιτάει τον εαυτούλη του, μπορεί να εφαρμοστεί το Σουηδικό μοντέλο; Για την ώρα είναι αδύνατο και είναι το πιο βέβαιο πράγμα στον κόσμο. Αλλά και για τις επόμενες δεκαετίες απίθανο φαντάζει, τουλάχιστον για την σημερινή μας ελληνική πραγματικότητα….

Αλχημείες με τα δις...

Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2004. Η τότε κυβέρνηση έθεσε σαν πρώτη προτεραιότητα την περίφημη απογραφή που έδειξε ότι το έλλειμμα ήταν αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που παρουσίαζε η κυβέρνηση Σημίτη. Βέβαια γίναμε περίγελος στην Ευρώπη αλλά επικοινωνιακά η κυβέρνηση Καραμανλή βγήκε κερδισμένη. Έδειξε την ανεπάρκεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και πάτησε στο θέμα αυτό κερδίζοντας με τεράστια διαφορά τις ευρωεκλογές 2 μήνες μετά και τις επόμενες εθνικές εκλογές. Το κόλπο της αποδόμησης του ΠΑΣΟΚ το ομολόγησε σήμερα ο κ.Παπαθανασίου ο οποίος δεν ξέρω αν κατάλαβε τι είπε, προσπαθώντας να υπεραμυνθεί της πολιτικής του. Είπε λοιπόν ότι το ΠΑΣΟΚ τώρα ακολουθεί την γνωστή τακτική να φορτώνει το φουσκωμένο έλλειμμα στους προηγούμενους και επιπλέον θα εμφανίσει (πλασματικά πάντα) μια καλλίτερη εικόνα της οικονομίας το 2010 για να μας πείσει ότι λειτούργησε η πολιτική ΠΑΣΟΚ. Ότι δηλαδή έκανε και η ΝΔ το 2004!!!
Δεν λέω ότι δίκιο έχει το ΠΑΣΟΚ και άδικο η ΝΔ. Η παροιμία λέει από την μία ότι όλα εδώ πληρώνονται (για την ΝΔ αυτό), αλλά από την άλλη να επαναλαμβάνεις το κακό που έκανε ο αντίπαλος σου πριν από 4 χρόνια (για το ΠΑΣΟΚ αυτό), μοιάζει με κακή ρεβάνς. Βέβαια ο κ.Παπακωνσταντίνου λέει ότι το ανεβασμένο έλλειμμα πρωτοδόθηκε από την τράπεζα της Ελλάδας και όχι από το ΠΑΣΟΚ.
Τώρα αν είχε δίκιο η ΝΔ τότε, αν τώρα έχει το ΠΑΣΟΚ και που βρίσκεται η αλήθεια μάλλον με όλες αυτές τις αλχημείες δεν θα το μάθουμε ποτέ ως συνήθως.
Για όλο αυτό το παιχνίδι των αριθμών είχα από το 2004 την εξής απορία και την επαναλαμβάνω και τώρα. Είναι δυνατόν μια σοβαρή αντιπολίτευση που όλα δείχνουν ότι θα γίνει κυβέρνηση (για την ΝΔ το 2004 και για το ΠΑΣΟΚ πρόσφατα) να μην έχει εικόνα για την οικονομία της χώρας; Ζούμε σε δημοκρατική χώρα. Δεν έχει η αντιπολίτευση πρόσβαση στα στοιχεία της οικονομίας; Στα υπουργεία, στην στατιστική υπηρεσία, στην Τράπεζα της Ελλάδας; Και αυτός ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας πριν γίνουμε διεθνώς ρεζίλι δεν πιάνει τον Υπουργό Οικονομικών και τον Πρωθυπουργό να τους πει δυο λογάκια του στυλ κύριοι θα εκτεθούμε είστε βαθιά νυχτωμένοι. Όπως και να το κάνεις το 6% με το 12,5% έχουν μια τεράστια διαφορά. Διότι ο κ.Προβόπουλος δεν έλεγε τίποτε πριν από τις εκλογές και δεν μιλάω για την προεκλογική περίοδο, μιλάω για ακόμη πιο μπροστά. Όταν ο κ. Παπαθανασίου ονειρευόταν 4 % έλλειμμα, δεν βγήκε να πει δημόσια αυτός τι εκτιμά. Ή έστω κατ’ιδίαν να τον προειδοποιήσει, να το συζητήσουν το θέμα βρε αδερφέ. Έτσι φτάσαμε στην τεράστια διαφορά για την εκτίμηση του ελλείμματος. Αν οι δαπάνες για την υγεία έπρεπε ή δεν έπρεπε να υπολογιστούν είναι ένα άλλο θέμα, ψιλά γράμματα για εμένα και θέμα μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Το ζήτημα είναι ότι με αυτά και με αυτά τον ξανατρελάναμε τον φουκαρά τον Αλμούνια, τσατίσαμε τον Γιούννγκερ και αφήσαμε αποσβολωμένο τον Τρισέ να παρακολουθεί. Η εξυπνάδα και η ανωτερότητα που αισθανόμαστε ως Έλληνες ξαναφάνηκε στην Ευρώπη. Ως πότε όμως θα μας ανέχονται και θα τα προσπερνάνε; Όπως τους είδα προχθές μάλλον όχι για πολύ. Το ποτήρι ξεχειλίζει…..

To παιχνίδι με τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων

Λίγο πριν από τις εκλογές, η στατιστική υπηρεσία ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των ανέργων που παραμένουν χωρίς δουλειά για πάνω από 12 μήνες είναι λίγο πάνω από 190.000. Είναι όμως αυτός ο αριθμός ο πραγματικός;
Πολλοί θα μιλήσουν για χιλιάδες ανθρώπους που δουλεύουν ανασφάλιστοι και ως εκ τούτου ο εμφανίζονται ως άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ. Δυστυχώς αυτοί οι εργαζόμενοι χωρίς πρόσωπο και ασφάλεια θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Ο λόγος είναι ότι από την μία η απληστία των εργοδοτών, και από την άλλη το υψηλό ποσοστό των εισφορών επί του μισθού (44%), στέκονται εμπόδιο για την νόμιμη είσοδο των ανθρώπων αυτών στην αγορά εργασίας. Ο εργοδότης είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να καταβάλει 300 ευρώ τον μήνα επιπλέον για να ασφαλίσει έναν νέο της γενιάς των 700 ευρώ. Έτσι ο νέος συμβιβάζεται με μια δουλειά, ακόμη και αν αυτή είναι ανασφάλιστη. Πόσοι όμως από αυτούς είναι γραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ;
Κάθε εκτίμηση του αριθμού αυτού θα είναι σαφώς παρακινδυνευμένη. Μπορεί λοιπόν να υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός που επισήμως εντάσσονται σε αυτόν τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων.
Ο παραπάνω αριθμός των 190.000 ανθρώπων που είναι άνεργοι για περισσότερο από 12 μήνες όμως είναι σίγουρα πλασματικός και για έναν άλλο λόγο που αποτελεί ένα τρυκ της κυβέρνησης. Μιλάω για την απαράδεκτη στάση του ΟΑΕΔ να μην προχωρά σε ανανέωση κάρτας ανεργίας, αν παρέλθει η συγκεκριμένη ημέρα του μήνα για την ανανέωση της κάρτας ανεργίας.
Αν για παράδειγμα κάποιος συνάνθρωπός μας βγάλει κάρτα ανεργίας στις 10 Σεπτεμβρίου για παράδειγμα, υποχρεούται να ανανεώσει την κάρτα του την 10η κάθε μήνα. Αν δεν το κάνει την 10η, αλλά προσέλθει στον ΟΑΕΔ την 11η ή την 12η του μήνα, ακυρώνεται η κάρτα ανεργίας, βγαίνει καινούργια και ο χρόνος ανεργίας μετράει πάλι από την αρχή. Αν λοιπόν ο άνθρωπος του παραδείγματος μας είναι γυναίκα που γέννησε από 10 έως 15 του μήνα προφανώς ατύχησε και βγαίνει από την λίστα των μακροχρόνια ανέργων. Το ίδιο αν αρρώστησε, αν έτυχε κάτι δυσάρεστο σε κάποιον συγγενή ή φίλο, αν έλλειψε σε ταξίδι κλπ.. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις παύει να είναι μακροχρόνια άνεργος. Είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι τουλάχιστον στους 190.000 συνανθρώπους μας δεν έτυχε κάτι από τα παραπάνω την προηγούμενη χρονιά. Είναι μια παρηγοριά και αυτή….
Βέβαια ο αντίλογος λέει ότι μπορεί ο άνθρωπος του παραδείγματος μας να εργάστηκε για 2 μέρες από τις 10 έως τις 12 του μήνα, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να ληφθεί υπ’όψην σοβαρά ένα τέτοιο επιχείρημα, χώρια ότι θα μπορούσε να ελεγχθεί.Όπως επίσης θα μπορούσαν να δεχτούν ένα δικαιολογητικό από Νοσοκομείο ή κάποιον άλλο φορέα που να δικαιολογεί την απουσία τους από τα γκισέ του ΟΑΕΔ την συγκεκριμένη ημέρα, αλλά ο ΟΑΕΔ εδώ είναι αμείλικτος. Κανένα ελαφρυντικό, καμία δικαιολογία. Αν υπήρχαν αυτά ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων θα δινόταν από την στατιστική υπηρεσία σίγουρα μεγαλύτερος. Κάτι που δεν συμφέρει….

Η ψαραγορά της Αλεξανδρούπολης

Πριν λίγες μέρες το δημοτικό συμβούλιο Αλεξανδρούπολης πήρε την απόφαση να κατεδαφίσει το κτίριο που φιλοξενούσε την ψαραγορά της Αλεξανδρούπολης. Ένα κτίριο παραλιακό όπου συγκεντρώνονταν σχεδόν το σύνολο των ιχθυοπωλείον της πόλης και που αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους Αλεξανδρουπολίτες επί δεκαετίες. Κατά την γνώμη τη δική μου αλλά και της αντιπολίτευσης στον Δήμο το κτίριο αυτό είτε δεν έπρεπε να κατεδαφιστεί είτε θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα νέο΄που θα στεγάσει όλα τα ιχθυοπωλεία της πόλης μας. Εκείνο όμως που μου έκανε τη χείριστη εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο Δήμος γνωρίζει τι πρέπει να κάνει μέχρι και την κατεδάφιση αλλά από εκεί και πέρα δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Το χειρότερο απ'όλα δε είναι ότι θα αναθέσει σε ιδιωτική εταιρία την οικονομοτεχνική μελέτη για να πει σε όλους μας τι θα γίνει με το οικόπεδο και πως πρέπει να αξιοποιηθεί. Δεν μπορεί ο Δήμος και οι υπηρεσίες του να αποφασίσουν για την τύχη του χώρου; Πρέπει ο ιδιώτης να μας το πει; Θα πληρώσουμε σε περίοδο σκληρής λιτότητας μια εταιρία για οικονομοτεχνική μελέτη για έναν χώρο για τον οποίο γνώμη θα έπρεπε να έχουν οι Αλεξανδρουπολίτες μέσω των αιρετών εκπροσώπων τους. Έλεος...

100.000.000 συνταγογραφήσεις τον χρόνο!!!!

Το νούμερο είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Κάθε χρόνο γιατροί όλων των ταμείων συνταγογραφούν 100.000.000 συνταγές κάτι που κοστίζει 17,5 δισ. ευρώ τον χρόνο στο ελληνικό δημόσιο για αμοιβές ιατρών και φάρμακα(όπως αποκάλυψε το "ΒΗΜΑ" σε χθεσινό πρωτοσέλιδό του). Μια μείωση του ποσού αυτού κατά 10% θα σήμαινε εξοικονόμηση 1,75 δισ. ευρώ ποσό διόλου ευκαταφρόνητο
Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτή η μείωση; Θα πάψουμε να αρρωσταίνουμε; Προφανώς όχι.
Ας σκεφτούμε όμως κάποια πραγματάκια. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν χρόνια προβλήματα υγείας και χρειάζονται σε καθημερινή βάση τα φάρμακά τους. Πόσοι όμως από εμάς για μια απλή συνταγογράφηση καταφεύγουμε σε δημόσια Νοσοκομεία, ή τις αρμόδιες υπηρεσίες που διαθέτουν γιατρό μόνο και μόνο για τον σκοπό αυτό. Πολλοί σίγουρα δεν θα γνωρίζουν ότι υπάρχει γιατρός του δημοσίου που ασχολείται μόνο με αυτό (στην Αλεξανδρούπολη βρίσκεται στο παλιό Νοσοκομείο, στον χώρο των εξωτερικών ιατρείων). Έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι τουλάχιστον πηγαίνουν εύκολα στον ιδιώτη γιατρό κόβει ένα ή δυο χαρτάκια μόνο για συνταγογράφηση και χρεώνουν ελαφρά τη καρδία το δημόσιο με 20 ευρώ. Αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία και συνείδηση για την σωστή διαχείριση του δημόσιου χρήματος από όλους μας σίγουρα θα εξοικονομούσαμε μόνο από αυτή μας την κίνηση ένα ποσό δεκάδων αν όχι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης το φάρμακο στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ακριβό και πολλές φορές συνταγογραφούνται ακριβά φάρμακα γιατί οι φαρμακοβιομηχανίες τα προωθούν στους γιατρούς με το αζημίωτο (π.χ παροχές διαμονής σε συνέδρια). Επίσης πολλές δαπανηρές εξετάσεις γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα κυρίως λόγω της απαξίωσης και της ελλιπούς λειτουργίας του δημόσιου Νοσοκομείου. Αν αλλάξουμε κουλτούρα βάζοντας και εμείς με τις πράξεις μας ένα λιθαράκι στην εξοικονόμηση χρημάτων που τα ταμεία ξοδεύουν για παροχές υγείας, αν τώρα δοθούν επιτέλους κονδύλια για την πραγματική αναβάθμιση του ΕΣΥ με την πρόσληψη ειδικών γιατρών και την αγορά σύγχρονων μηχανημάτων και αν λειτουργήσουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα κόψουν πολλές συνταγογραφήσεις που δεν χρειάζονται (υπάρχουν και αυτές και σε μερικές περιπτώσεις είναι πάρα πολλές), τότες σίγουρα σε λίγα χρόνια το ποσό των 17,5 δις θα μειωθεί δραστικά. Στην χώρα αυτή υπάρχει πλούτος αλλά χάνεται δεξιά και αριστερά...

Ενισχυτική διδασκαλία-Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη. Το Παραθυράκι για την μονιμοποίηση

Χθες η νέα υπουργός παιδείας κ. Διαμαντοπούλου εξήγγειλε πως το πρόγραμμα πρόσθετης διδακτικής στήριξης (στα Λύκεια) και ενισχυτικής διδασκαλίας στα Γυμνάσια θα λειτουργήσει και ότι θα τεθούν αξιοκρατικά κριτήρια για την επιλογή των καθηγητών που θα διδάσκουν σε αυτά. Επιτέλους!!!!
Η ενισχυτική διδασκαλία σαν θεσμός ξεκίνησε δειλά-δειλά στις αρχές της δεκαετίας του 90 και άρχισε να μπαίνει δυναμικά στα σχολεία στα τέλη της ίδιας δεκαετίας με την μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη. Και τότε υπήρχε κριτήριο αξιοκρατικής επιλογής των υποψηφίων εκπαιδευτικών. Ο διευθυντής του κάθε σχολείου είχε μια λίστα με τους υποψηφίους ανά ειδικότητα καθηγητή και θεωρητικά έπρεπε να τους καλεί με βάση τον χρόνο λήψης πτυχίου. Στην πράξη όμως δεν υπήρχε εφαρμογή και αυτό γιατί οι πίνακες δεν ανακοινώνονταν αφενός και αφετέρου η διαχείριση δεν γινόταν από την κεντρική υπηρεσία, όπως είναι αυτή του πίνακα αναπληρωτών και ωρομισθίων. Έτσι καθώς περνούσαν τα χρόνια και επί ΠΑΣΟΚ οι καθηγητές έκαναν στην αρχή της χρονιάς τις καθιερωμένες επισκέψεις από τα γραφεία των διευθυντών των σχολείων και των προϊσταμένων των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Και το ρουσφέτι καλά κρατούσε και ο Έλληνας είναι να μην βρει παράθυρο και έτσι χρόνο με τον χρόνο οι αδιαφανείς προσλήψεις γινόταν ακόμη περισσότερες, ελλείψει και ενός νομοθετικού πλαισίου που να προβλέπει τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθούνται στις περιπτώσεις αυτές.
Να τονίσουμε εδώ ότι το σημαντικό της πρόσθετης διδακτικής στήριξης δεν ήταν τόσο τα χρήματα όσο η προϋπηρεσία που έπαιρνε κάποιος που συμμετείχε στο πρόγραμμα. Ενδεικτικά να πούμε ότι αν κάποιος καθηγητής έπαιρνε δίδασκε για 11 ώρες την εβδομάδα στο πρόγραμμα (τον μέγιστο αριθμό ωρών δηλαδή θα έπαιρνε αναλογικά για την σχολική χρονιά περίπου 4 μόρια. 24 μόρια με την ισχύουσα νομοθεσία και η βαθμολόγηση του καθηγητή πάνω από την βάση στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, ή 30 μόρια και καμία επιτυχή συμμετοχή σε εξετάσεις του ΑΣΕΠ είναι το κλειδί για να μονιμοποιηθεί κάποιος καθηγητής. Σε 7 χρόνια λοιπόν και χωρίς να έχει ασχοληθεί καθόλου κάποιος με εξετάσεις ΑΣΕΠ θα διοριζόταν και αυτό είναι ένα ακραίο σενάριο. Στις περισσότερες περιπτώσεις και 3 χρόνια βοήθειας (ή 12 μόρια) ήταν αρκετά ώστε ο καθηγητής να μπει σε μια καλή σειρά και να έχει πολλές πιθανότητες να προσληφθεί αξιοκρατικά πλέον από τους πανελλαδικούς πίνακες αναπληρωτών και ωρομισθίων και έτσι να μπορέσει σιγα-σιγά να πιάσει το όριο των 24 η 30 μορίων. Τα φαινόμενα που περιέγραψα παραπάνω δεν ήταν σπάνια και είχαν παρατηρηθεί σε όλη την Ελλάδα.
Έπρεπε να μπει ένα φρένο και ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα μπει. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι καθηγητές που θα συμμετέχουν στα προγράμματα είναι ωρομίσθιοι. Γιατί λοιπόν να μην προσλαμβάνονται από τον πίνακα των ωρομισθίων καθηγητών που ισχύει για κάθε περιφέρεια και είναι αξιοκρατικός; Μια εγκύκλιος 5 γραμμών αρκεί να φέρει την αξιοκρατία στο θέμα αυτό (μακάρι να γίνει πράξη) και να σταματήσει τα τρωκτικά που στην προκειμένη περίπτωση ήταν και πράσινα και μπλε...

Ένας πτέραρχος στην πολιτική...

…όπου ο πτέραρχος του αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο στο σημερινό άρθρο είναι ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος (απλή συνονημία με τον Άρη).
Εχθές λοιπόν ο άνθρωπος αυτός δημοσιοποίησε την επιστολή παραίτησής του, που είχε υποβάλλει στον τότε πρωθυπουργό τον Ιούνιο του 2007. Η δημοσιοποίηση της επιστολής αυτής γέννησε ερωτηματικά. Λες και ήρθε να δώσει μια ακόμη γροθιά στο σύστημα της ΝΔ; Μήπως ήταν οι καλές σχέσεις που έχει με τον Μητσοτάκη, οπότε ενόψει συνεδρίου είπε να κάνει την εμφάνισή του βοηθώντας εμμέσως την Ντόρα; Ακούστηκε ακόμα ότι η επιστολή δεν είναι καν του ιδίου, δεν εστάλη τότε στον Πρωθυπουργό, και ότι δεν εκφράζει τον ίδιο. Μπορεί και να συμβαίνει αυτό, αλλά θα το είχε διαψεύσει νομίζω. Η δική μου άποψη είναι διαφορετική, έχοντας και κάποια επαφή με κύκλους που πρόσκεινται σε αυτόν. Αυτά που φέρεται ότι έγραψε τα πίστευε. Ας δούμε όμως κάποια από αυτά που γράφει στον κ. Καραμανλή:
«…..διέφυγε οριστικά η μεγάλη και μοναδική ευκαιρία της πλήρους κάθαρσης, ώστε να απελευθερωθούν επιτέλους οι υγιείς και παραγωγικές μας δυνάμεις, από τα δεσμά ενός από πολλού χρόνου φθαρμένου και εν πολλοίς διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας. Ποιοι και γιατί συμβιβάστηκαν, ποιοι και γιατί υποχώρησαν, ποιοι και γιατί ενέδωσαν και με ποια ανταλλάγματα, το μέλλον θα το δείξει. Έτσι λοιπόν, δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμα και σήμερα, η πλειοψηφία των άξιων, των ικανών και των έντιμων πολιτών και πολιτικών, εξακολουθεί να καταδυναστεύεται από την μειοψηφία των κάθε λογής επιτηδείων, οι οποίοι, ελισσόμενοι και συναλλασσόμενοι καταλλήλως στους διαδρόμους αυτού του συστήματος εξουσίας, καταφέρνουν και πάλι να παρακάμπτουν ατιμωρητί τούς αδύναμους θεσμικούς του φραγμούς και τις χαλαρές άμυνές του.»
Κατηγορεί λοιπόν το διεφθαρμένο σύστημα, αυτό που 4 χρόνια μετά οδήγησε στην πιο οδυνηρή ήττα της ΝΔ. Τα είπε τότε στον Πρωθυπουργό χτυπώντας το καμπανάκι και η κουβέντα έμεινε εκεί μεταξύ τους. Θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει τότε την επιστολή και να βγάλει και την προσωπική του πικρία. Όμως αυτήν την εξέφρασε στον πρωθυπουργό μόνο. Δεν βγήκε σε κανάλια, σε συγκεντρώσεις στην εκλογική του περιφέρεια (όπως έκαναν οι κ Τσιτουρίδης και Παυλίδης που απ’ότι φάνηκε μόνο το αξίωμα τους ενδιέφερε). Έφυγε αθόρυβα. Έφυγε ενώ θα μπορούσε να παραμείνει βουλευτής Αχαΐας. Εξάλλου εκλεγόταν πάντα άνετα. Έφυγε χωρίς να βάλει λεφτά στην τσέπη και ως στρατιωτικός και πειθαρχημένος άνθρωπος ανέλαβε τις ευθύνες του, είπε αυτά που όφειλε να πει, εκεί που όφειλε να τα πει και πήγε σπίτι του. Και αφού επαληθεύτηκαν οι φόβοι και οι εκτιμήσεις του μετά την συντριπτική ήττα της ΝΔ βγήκε και καλά έκανε και δημοσιοποίησε την επιστολή του. Φέρθηκε αντρίκια και υπεύθυνα τότε και τώρα που ακόμη δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι έφταιξε εκεί στην Ρηγίλλης, δημοσιοποιώντας την επιστολή του τους ξαναλέει τι έφταιξε. Η διαφθορά κύριοι, τα τρωκτικά που λέγαμε. Μπορεί να έχω άδικο και να συμβαίνει κάτι από αυτά που κυκλοφορούν γύρω από την επιστολή, αλλά κύριοι…ο άνθρωπος είναι στρατιωτικός πρωτίστως και έπειτα πολιτικός. Έναν πόντο στον Πτέραρχο κ. Σπηλιωτόπουλο από εμάς….

Ποντικοί της κάλπης

Την επομένη των εκλογών υπήρχε μια είδηση που δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστη. Σε εκλογικό τμήμα της Θεσσαλονίκης έγιναν αντιληπτοί από την Δικαστική Αντιπρόσωπο οι εκλογικοί αντιπρόσωποι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ενώ έβαζαν σταυρούς σε συγκεκριμένους υποψηφίους στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους. Μπράβο στην γυναίκα καταρχήν. Κατά δεύτερον είχαμε ακούσει στο παρελθόν αντίστοιχες περιπτώσεις, αλλά να συνεργάζονται εκπρόσωποι κομμάτων στο συγκεκριμένο θέμα προκαλεί εντύπωση τουλάχιστον. Πήραν και από 3 χρονάκια από το αυτόφωρο και χαίρεται!!.
Πρέπει να μας προβληματίσει όμως το γεγονός ότι 2 επεισόδια (το άλλο με τον υιό του κ. Καρύδη του ΠΑΣΟΚ) βγήκαν στην δημοσιότητα. Κάποια άλλα όμως δεν βγήκαν, όπως και σίγουρα πολύ περισσότερα δεν έγιναν αντιληπτά. Πολλοί εκλογικοί αντιπρόσωποι περιμένουν μια στιγμή αδράνειας του δικαστικού αντιπροσώπου για να βάλλουν κανένα σταυρουδάκι στους υποψήφιους της αρεσκείας τους.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως ενώ γίνεται καταμέτρηση από το πρωτοδικείο στην επανακαταμέτρηση το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Άκουσα για την περιοχή μας σε τοπικό σταθμό ότι η διαφορά της Κ. Τσιαούση και του κ. Ζαπάρτα ήταν 42 σταυροί και στην επανακαταμέτρηση βρέθηκε στους 21 σταυρούς η διαφορά. Ο κ. Ζαπάρτας μπορεί να προσφύγει στον Άρειο Πάγο. Πως μπορεί εκεί να αλλάξει η διαφορά; Ίσως κάποια ψηφοδέλτια ακυρώνονται γιατί αν το πρόβλημα είναι στην αριθμητική....

Συνήγορος του Πολίτη

Ακούσαμε σήμερα στις ειδήσεις ότι ο νέος πρωθυπουργός κάλεσε τον Συνήγορο του Πολίτη στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο για να ενημερώσει τους Υπουργούς για τα προβλήματα των πολιτών που τους οδηγούν σε επικοινωνία με τον Συνήγορο. Τα συνήθη προβλήματα έχουν να κάνουν με νόμους αναχρονιστικούς, συνήθως παλιούς και στους οποίους δεν υπάρχει μέριμνα για την αντιμετώπιση καταστάσεων που προκύπτουν στην πορεία. Έτσι ο Συνήγορος δίνει μια ερμηνεία για τον Νόμο. Σε πολλές περιπτώσεις που διοικητικοί υπάλληλοι δίνουν μια ερμηνεία σε έναν νόμο ο Συνήγορος του πολίτη παίζει διαμεσολαβητικό ρόλο ώστε να αποκατασταθεί η όποια αδικία υπάρχει. Αλληλογραφεί με τα αρμόδια υπουργία ή φορείς και μιλάει με τις νομικές υπηρεσίες τους.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου ο Συνήγορος του Πολίτη δεν μπορεί να παρέμβει. Άλλες είναι προφανείς (π.χ διαφορές μεταξύ ιδιωτών, ζητήματα εθνικής ασφάλειας, υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον δικαστηρίων), άλλες όμως όχι. Ο Συνήγορος του πολίτη δεν μπορεί να παρέμβει σε περίπτωση που κάποιος πολίτης θεωρήσει ότι θίγεται από το ΑΣΕΠ που είναι ανεξάρτητη αρχή. Μάλιστα το ΑΣΕΠ δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε από τον επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών όπου υπάγεται. Εκκρεμούν χιλιάδες προσφυγές πολιτών στα Διοικητικά Δικαστήρια εναντίον του ΑΣΕΠ και ούτε ο Συνήγορος ούτε κανένας άλλος μπορούν να κάνουν κάτι γι' αυτό παρά μόνο το τμήμα κοινοβουλευτικού ελέγχου της βουλής. Για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και για την λειτουργία του ΑΣΕΠ έχουμε να πούμε πολλά στο μέλλον....

Πολιτικό Φακέλωμα

Αληθεύει ότι πολιτικά γραφεία καταχωρούν τα στοιχεία των επισκεπτών τους; Οι μεν πολιτικοί γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τους πιστούς ψηφοφόρους, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία τους για να τους καλούν σε ομιλίες ή να τους στέλνουν ευχητήριες κάρτες (ω τι παρακμή!!) οι δε ψηφοφόροι με την παρουσία τους στο αρχείο μπορούν να ζητήσουν το κατιτίς τους. Το μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη γιατί με τα μάτια μου δεν είδα κάτι μιας και αποφεύγω τα πολιτικά γραφεία, αλλά μου ακούγεται λογικό. Σε μια εποχή που υποτίθεται ότι η θεσμική δύναμη των πολιτικών έχει μειωθεί (λόγω ΑΣΕΠ κυρίως), το ρουσφέτι και στο μυαλό μας αλλά και στην πράξη ζει και βασιλεύει. Το καλλιεργούν οι πολιτικοί για να νιώθουν σημαντικοί, αλλά και πολίτες. Όμως αυτό πρέπει να σταματήσει. Αξιοκρατία και διαφάνεια είπαμε...Σωστά;

Τρωκτικά...

Και τι δεν ακούσαμε. Νωρίς το απόγευμα έφταιγαν τα ΜΜΕ (κατά τον κ. Καράογλου της ΝΔ). Έπειτα άκουσα ότι δεν κατάφεραν να μας πείσουν για την δύσκολη συγκυρία και για τις δύσκολες μέρες που μας έρχονται και άρα ο λαός πείστηκε από τα ευχάριστα λόγια του κ.Παπανδρέου, αλλά σύντομα θα καταλάβουμε το λάθος μας.
Χαίρω πολύ κ.Παπαθανασίου ότι οι μέρες που μας περιμένουν είναι δύσκολες. Άλλα όπως είπα και πριν λίγες μέρες ελπίδα ζητά ο πολίτης, ο ένας του δίνει παράταση ζωής και ο άλλος τίποτα. Και καθώς οι ώρες περνούσαν και πάνω κάτω αυτά που έλεγαν και πριν τις εκλογές οι κύριοι της ΝΔ επαναλαμβανόταν να και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος έριξε στην οικονομική κρίση την ήττα, γιατί αυτή λέει τον ανάγκασε να πάρει επώδυνα μέτρα, να πει την πικρή αλήθεια. Και ακολουθούν όλοι οι δελφίνοι κατηφείς αλλά έτοιμοι να κατασπαράξουν. Αλλά στον τομέα αυτό το πάθημα του Βενιζέλου έγινε μάθημα. Και κάτι παραπάνω. Όχι μόνο δεν ανακοίνωσαν πρόθεση για διαδοχή, αλλά εξύμνησαν και το μεγαλείο (;)του ηγέτη (ο κ. Σαμαράς χρησιμοποίησε τους χαρακτηρισμούς εμβέλεια, μεγαλείο,εκτόπισμα για την πολιτική οντότητα του κ. Καραμανλή), που πήρε την απόφαση να παραιτηθεί. Μα υπήρχε περίπτωση να μην παραιτηθεί μετά από μια τέτοια ήττα;. Ο άνθρωπος έκανε το αυτονόητο.
Το μεγαλείο του ηγέτη όμως είναι να κάνει την αυτοκριτική του. Να μην ψάχνει αλλού τις αιτίες και να κοιτάξει τα του οίκου του.
Καταρχήν δεν μπορεί να φταίει η οικονομική κρίση, αλλά η λανθασμένη διαχείριση της. Θυμίζω ότι μόλις πριν λίγες μέρες η Μέρκελ στην Γερμανία (δεξιά και αυτή) κέρδισε άνετα. Τι μαγικό έκανε; Έδωσε μερικές δεκάδες δις στις τράπεζες; Όχι. Στήριξε την βαριά βιομηχανία αποτρέποντας απολύσεις, ελαστικοποιώντας το ωράριο όχι όμως εμφανέστατα εις βάρος τον εργαζομένων και μόλις είδε φως στο τούνελ επέστρεψε στην πρότερη κατάσταση.
Κύριοι της ΝΔ (αλλά και του ΠΑΣΟΚ) το πρόβλημα ήταν (και θα είναι) τα τρωκτικά της πολιτικής. Αυτοί που μόλις δούνε εξουσία μασάνε ακατάπαυστα. Η ΝΔ όχι μόνο δεν μπόρεσε να τα περιορίσει αλλά, αυτά φτάσανε μέχρι το Μαξίμου. Αν λοιπόν κ.Καραμανλή αντί να λέτε γενικώς και αορίστως ότι στείλατε υποθέσεις στην δικαιοσύνη δημιουργούσατε μια πτέρυγα τρωκτικών στον Κορυδαλλό και κλείνατε μέσα τους Ρουσόπουλους, τους Παυλίδιδες και τους κουμπάρους, και αν την περίοδο της κρίσης στηρίζατε τον λαό ώστε να μην υπάρχουν απολύσεις και πάγωμα μισθών, και περιορίζατε την μάσα όλων αυτών των τρωκτικών, μπορεί και σήμερα να ήσασταν νικητής. Ο λαός υπέφερε, έσφιγγε και άλλο το ζωνάρι και έβλεπε παράλληλα τα τρωκτικά να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Γι’αυτό υποστείκατε την συντριβή και για κανέναν άλλο λόγο.
Και για να είμαι σαφής υπάρχουν και πράσινα τρωκτικά. Και μην πάμε μακριά. «Πράσινοι» δήμοι υπάρχουν και κάποιοι πράσινοι ποντικοί καλοπερνούσαν και επί ΝΔ. Αν φτάσουν στο Μαξίμου, νύχτα θα φύγει και ο νυν, να μου το θυμηθείτε. Το μεγάλο στοίχημα είναι όλους αυτούς που είναι έτοιμοι να φάνε (που ράβουν κουστούμια διαφορετικά) να καταλάβει ο νέος κάτοικος του Μαξίμου ότι πρέπει να τους καθαρίσει άμεσα και σκληρά. Ο λαός τιμωρεί την κοροϊδία. Αυτό έπραξε εχθές, αυτό θα πράξει και αύριο αν τον ξαναπροκαλέσουν…

Η προεκλογική περίοδος τελείωσε....

Παρασκευή βράδυ και παρακολουθώ τις τηλεμαχίες της τελευταίας στιγμής. Η ομιλία του πρωθυπουργού στην Αθήνα είχε τελειώσει και ως είθισται μετά από αυτήν ( και τις τηλεμαχίες) τελειώνει και η προεκλογική περίοδος. Κοιμάμαι λοιπόν ανακουφισμένος περιμένοντας η επόμενη ημέρα να είναι άδεια από συνθήματα και εκλογικό υλικό. Μάταια όμως. Στις 10 το πρωί μου έρχεται ένα μήνυμα που δεν ήταν πρόταση ούτε για πρωινό καφεδάκι, ούτε για βραδινό κρασάκι. Ήταν μήνυμα από υποψήφιο. Οι δε εφημερίδες όλο και κάποια ολοσέλιδη καταχώρηση έκρυβαν μέσα τους. Αλλά στην χώρα της παράτασης όλα αυτά είναι φυσιολογικά...

Όλοι μας θυμήθηκαν για ακόμη μια φορά....

Για μια ακόμη φορά σε προεκλογική περίοδο ένιωσα σημαντικός. Φυλλάδια έφταναν στο σπίτι μου παρουσιάζοντας το προφίλ των υποψηφίων, με τα απαραίτητα σταυρωμένα ψηφοδέλτια μέσα (τι πράγμα και αυτό..). Τυπικές χειραψίες έδιναν και έπαιρναν (αρκεί να καθόσουν για έναν καφέ στο κέντρο της πόλης). Στο σταθερό τηλέφωνο με ενημέρωναν για την δράση υποψηφίων. Ο κ. Τάδε μιλάει στο Χ ξενοδοχείο, ο κ. Δείνα έχει συνάντηση με τους "φίλους του" στο Ψ μαγαζί και όλοι βέβαια εύχονταν να είμαι εκεί, μαζί τους. Στο κινητό τηλέφωνο έφταναν αντίστοιχα μηνύματα και μάλιστα από διάφορες περιοχές της χώρας.
Σαν πολίτης νιώθεις σημαντικός και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί έχεις την δύναμη για μια ημέρα. Μπορείς να στείλεις κάποιον στη βουλή και κάποιον...στο σπίτι του. Αυτήν την ευκαιρία δεν πρέπει να την αφήνουμε να πηγαίνει χαμένη, διότι μετά τις εκλογές...μην είδατε τον Παναή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Αυτό ο πολίτης το έχει πάρει χαμπάρι. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν βλέπεις πλέον ενθουσιώδεις ανθρώπους. Οι περισσότεροι διαλέγουν κυβέρνηση και βουλευτή με βαριά καρδιά, το μη χείρον βέλτιστο που λένε. Ξέρουν ότι μετά από εκείνη την ημέρα θα είναι πάλι ασήμαντοι για τους μεγάλους. Τι ζητά ο πολίτης; Ειλικρίνεια, όχι ψέμα. Να σου τηλεφωνήσει για να σε ενημερώσει για την δράση του και μετά τις εκλογές, να ζητήσει την γνώμη σου, να σου πει μια ζεστή καλημέρα. Και άντε εγώ είμαι ένας αστός, ένας νέος άνθρωπος που μπορώ να ενημερωθώ και να διεκδικήσω ίσως (πολλές βλέψεις έχω τρομάρα μου). Ο παππούς όμως στο Τρίγωνο; Στο Ορμένιο, στην Αισύμη, στο Δέρειο; Που περνάτε από το καφενεδάκι του και του λέτε πόσο σημαντικός είναι και του τάζετε τα χίλια μύρια τι ζητάει από εσάς; Να ξαναπεράσετε μετά τις εκλογές και να τον ρωτήσετε πως πάει. Στο μικρό καφενεδάκι του χωριού, χωρίς παρατρεχάμενους Και εγώ και ο παππούς καλή του ώρα θα σας ξαναψηφίσουμε με τα χίλια. Αυτό είναι συνέπεια. Και όχι να σας βλέπουμε κάθε εκλογική αναμέτρηση άντε και σε κανένα μεγάλο πανηγύρι πρώτο τραπέζι πίστα. Εύχομαι κάποιοι από εσάς κύριοι υποψήφιοι να το λάβετε το μήνυμα. Συνέπεια Κυρίες και Κύριοι. Σεμνά και ταπεινά στην υπηρεσία του Πολίτη. Γιατί ξέρετε όσο εύκολα ανεβαίνεις στην κορυφή, τόσα σιωπηλά σε τρώει το μαύρο το σκοτάδι...

Προεκλογικές Δαπάνες-Εκλογικό επίδομα και δωρεάν εισιτήρια

Όσα ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο από οικονομικής άποψης αποτελούν παρανυχίδα μπροστά στις άλλες σπατάλες που γίνονται για τις εκλογές.
Κατ'αρχήν το εκλογικό επίδομα...Δίνεται σε όλους τους υπαλλήλους των σωμάτων ασφαλείας (συνοριοφύλακες, πυροσβέστες αστυνομικούς και εσχάτως σε λιμενικούς), σε πολλούς υπαλλήλους των Νομαρχιών, σε υπαλλήλους του Υπουργείου εσωτερικών και άλλων φορέων του (π.χ. Γ.Γ Ισότητας..ορίστε;). Κυμαίνεται από 950 ευρώ, έως 2.600 ευρώ. Τόσα πήρε ο οδηγός π.χ του Υφυπουργού εσωτερικών στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Να δοθεί μαι υπερωριακή αποζημίωση σε αυτούς που αποδεδειγμένα εργάστηκαν για να γίνουν ομαλά οι εκλογές..ναι το καταλαβαίνω. Αλλά σε όλους ανεξαιρέτως; Σε αυτά είπαμε είμαστε χουβαρντάδες. Πόσο κοστίζει το εκλογικό επίδομα; 140 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε επίδομα θέρμανσης στους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας και περισσεύει κάτι τις. Τα κόμματα επίσης παρέχουν δωρεάν εισιτήρια για τους ετεροδημότες σε ΚΤΕΛ, ΟΣΕ και καράβια και μετ' επιστροφής αεροπορικά εισιτήρια με ένα συμβολικό αντίτιμο. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μαζεύονται ακόμη. Θα μπορούσε το κράτος να βοηθήσει (και το κάνει), παρέχοντας εισιτήρια σε μειωμένες τιμές σε όλα τα μέσα συγκοινωνίας Αλλά ο Έλληνας χαζός δεν είναι. Θα πάει τζάμπα ακόμη και αν είναι να ταξιδέψει με τα εισιτήρια του κομματικού αντιπάλου του. Μια σούμα μας κάνει κάπου 200 εκατομμύρια ευρώ τα μισά εκ των οποίων άνετα θα μπορούσε το κράτος να γλιτώσει και να τα δώσει όπως είπα παραπάνω σε ομάδες που πραγματικά έχουν ανάγκη. Ας λέει λοιπόν ο καθένας ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, αλλά ποιος θα τα διαχειριστεί και πως;
Ποίος πολιτικός έχει το θάρρος να πει κομμένο το εκλογικό επίδομα στο 90% που το παίρνουν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, μειωμένες οι δαπάνες στα κόμματα κατά το ήμισυ Ποιος; Θα ξεσηκωθεί η ΑΔΕΔΥ, τα συνδικάτα, το θέμα θα παίξει πολύ στα ΜΜΕ, οπότε όχι μόνο δεν θα υπάρξει περιστολή των δαπανών, αλλά και αύξηση τους στις επόμενες εκλογές...