Στον απόηχο της παρέλασης και της επετείου της 28ης Οκτωβρίου τίθεται το ερώτημα: Είναι ο πατριωτισμός των Ελλήνων μεγάλος; Οι περισσότεροι απαντούν αρνητικά, βλέποντας την νέα γενιά να μην δίνει καμία σημασία, όχι μόνο στα γεγονότα που συνέβησαν κάποιες δεκαετίες πριν και τα έζησαν οι παππούδες μας, αλλά και για θέματα που μας απασχολούν ως έθνος.
Εδώ κατά τη γνώμη μου υπάρχει μία σύγχυση. Ταυτίζουμε τον πατριωτισμό με το εθνικό μας φρόνημα με τα πιστεύω μας στην πατρίδα ως οντότητα, με την βούληση μας να μην παίζει κανείς τούρκος ή Σκοπιανός με την εθνική μας ακεραιότητα. Πολλές φορές μάλιστα ο πατριωτισμός όπως τον έχουν πολλοί στο μυαλό τους παραπέμπει σε ακροδεξιές απόψεις. Όσοι μάλιστα δεν ασπάζονται τις παραπάνω ιδέες κατηγορούνται για έλλειψη πατριωτισμού.
Σαφώς και όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν έναν πατριώτη. Τα σύνορά μας είναι αδιαπραγμάτευτα, αξίζει τιμή σε όλους τους ήρωες, μα σε όλους. Και σε αυτούς που πολέμησαν στην Πίνδο, στους αρματολούς και κλέφτες, αλλά και σε όλους όσους πολέμησαν με τον τρόπο τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Τιμή σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις είτε λέγεται ΕΑΜ,είτε ΕΔΕΣ. Τιμή σε όσους αντιστάθηκαν στην Χούντα, στα παιδιά του πολυτεχνείου. Για την Ελλάδα αγωνίστηκαν όλοι.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τον «πατριωτισμό» που λέει όχι στους ξένους, όταν εμείς ως έλληνες έχουμε ζήσει σαν μετανάστες σε όλες τις γωνιές της γης. Δεν μπορώ να καταλάβω τον «πατριωτισμό» όταν κάποιος υπερασπίζεται με ζήλο οτιδήποτε ελληνικό ακόμη και αν αυτό είναι άσχημο.
Πιστεύω ότι ο πατριωτισμός έχει και μία άλλη διάσταση. Σημαίνει επιπλέον σεβασμό του κράτους, των συνανθρώπων μας, του περιβάλλοντος. Είμαι πατριώτης αν βάζω σημαία στο μπαλκόνι μου, αλλά παράλληλα κλέβω το κράτος και τους συνανθρώπους μου και καταπατώ τους νόμους όταν μπορώ να το κάνω (και δεν αναφέρομαι σε νόμους αστυνόμευσης) ; Όταν ρυπαίνω την πόλη μου, κοιτάζω αδιάφορά τις πυρκαγιές κατηγορώντας το κράτος και μένω απαθής σε άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα; Όταν είμαι ένας αδιάφορος πολίτης που αφήνω τα πράγματα στην μοίρα τους, τι σόι πατριώτης είμαι αν απλά βάλω μια σημαία στο μπαλκόνι μου, συμμετέχω στην παρέλαση και υπερασπίζομαι την πατρίδα μου σε εθνικά θέματα και αξίες που έχουν να κάνουν με την εδαφική μας ακεραιότητα;
Απαντώ και εγώ στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή αρνητικά. Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί όχι μόνο για τα εθνικά μας θέματα και την ιστορία μας, αλλά και για την ποιότητα της ζωής μας. Και το τελευταίο είναι το σημαντικότερο γιατί καθορίζει το μέλλον μας…
Εδώ κατά τη γνώμη μου υπάρχει μία σύγχυση. Ταυτίζουμε τον πατριωτισμό με το εθνικό μας φρόνημα με τα πιστεύω μας στην πατρίδα ως οντότητα, με την βούληση μας να μην παίζει κανείς τούρκος ή Σκοπιανός με την εθνική μας ακεραιότητα. Πολλές φορές μάλιστα ο πατριωτισμός όπως τον έχουν πολλοί στο μυαλό τους παραπέμπει σε ακροδεξιές απόψεις. Όσοι μάλιστα δεν ασπάζονται τις παραπάνω ιδέες κατηγορούνται για έλλειψη πατριωτισμού.
Σαφώς και όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν έναν πατριώτη. Τα σύνορά μας είναι αδιαπραγμάτευτα, αξίζει τιμή σε όλους τους ήρωες, μα σε όλους. Και σε αυτούς που πολέμησαν στην Πίνδο, στους αρματολούς και κλέφτες, αλλά και σε όλους όσους πολέμησαν με τον τρόπο τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Τιμή σε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις είτε λέγεται ΕΑΜ,είτε ΕΔΕΣ. Τιμή σε όσους αντιστάθηκαν στην Χούντα, στα παιδιά του πολυτεχνείου. Για την Ελλάδα αγωνίστηκαν όλοι.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τον «πατριωτισμό» που λέει όχι στους ξένους, όταν εμείς ως έλληνες έχουμε ζήσει σαν μετανάστες σε όλες τις γωνιές της γης. Δεν μπορώ να καταλάβω τον «πατριωτισμό» όταν κάποιος υπερασπίζεται με ζήλο οτιδήποτε ελληνικό ακόμη και αν αυτό είναι άσχημο.
Πιστεύω ότι ο πατριωτισμός έχει και μία άλλη διάσταση. Σημαίνει επιπλέον σεβασμό του κράτους, των συνανθρώπων μας, του περιβάλλοντος. Είμαι πατριώτης αν βάζω σημαία στο μπαλκόνι μου, αλλά παράλληλα κλέβω το κράτος και τους συνανθρώπους μου και καταπατώ τους νόμους όταν μπορώ να το κάνω (και δεν αναφέρομαι σε νόμους αστυνόμευσης) ; Όταν ρυπαίνω την πόλη μου, κοιτάζω αδιάφορά τις πυρκαγιές κατηγορώντας το κράτος και μένω απαθής σε άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα; Όταν είμαι ένας αδιάφορος πολίτης που αφήνω τα πράγματα στην μοίρα τους, τι σόι πατριώτης είμαι αν απλά βάλω μια σημαία στο μπαλκόνι μου, συμμετέχω στην παρέλαση και υπερασπίζομαι την πατρίδα μου σε εθνικά θέματα και αξίες που έχουν να κάνουν με την εδαφική μας ακεραιότητα;
Απαντώ και εγώ στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή αρνητικά. Είμαστε ένας λαός που αδιαφορεί όχι μόνο για τα εθνικά μας θέματα και την ιστορία μας, αλλά και για την ποιότητα της ζωής μας. Και το τελευταίο είναι το σημαντικότερο γιατί καθορίζει το μέλλον μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου