Tα spreads τραβάν την ανηφόρα...

Spread…Σαν όρος μπήκε στην καθημερινότητα όλων μας αμέσως μετά την ανακοίνωση ότι το έλλειμμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φανταζόμασταν. Τότε ήταν κάπου στις 150 μονάδες και ανέβαινε. Οι 200 μονάδες φάνταζαν πάρα πολλές. Σήμερα ξεπεράσαμε τις 400 μονάδες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν εξαρχής το δανειακό το δανειακό πρόγραμμα για το 2010 απαιτούσε δανεισμό περί τα 45 δις ευρώ, οι επιπλέον τόκοι που σήμερα βρίσκονται μπροστά μας και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα δούμε ακόμη χειρότερες τιμές spread, αγγίζουν το 1δις ευρώ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπικών παιχνιδιών ή απλά προεξόφληση της χρεοκοπίας μας, αυτό που ξέρω είναι ότι με αυτό το 1δις επιπλέον έλλειμμα που μας ήρθε από το πουθενά, είναι ικανό να τινάξει με το καλημέρα το πρόγραμμα σταθερότητας. Το οποίο πρόγραμμα όπως ακόμη και οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες γράφουν καθυστερεί σημαντικά να υλοποιηθεί. Υπάρχει μια αισιοδοξία παρόλα αυτά στην κυβέρνηση που δεν δικαιολογείται. Λέτε να ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς; Όπως και να έχει οι αγορές βλέποντας μας αισιόδοξους όπως πάντα αλλά όχι και με διάθεση να πάρουμε άμεσα μέτρα συνεχίζουν να στέλνουν δυσοίωνα μηνύματα και πολύ φοβάμαι ότι ιστορικά υψηλά των spread θα δούμε πολλά ακόμη στο μέλλον.
Και μετά; Θα συνεχίζουμε να δανειζόμαστε με ολοένα δυσμενείς όρους και μάλλον θα είμαστε έρμαια στις ορέξεις των συνοδοιπόρων μας στο ευρώ, οι οποίοι ή θα μας βοηθήσουν για να μην χαθούν και αυτοί ή θα μας σουτάρουν το από το ευρώ και θα ψάξουμε την λύση στο ΔΝΤ, οπότε η ζωή μας θα γίνει κόλαση διότι θα καταλάβουμε όλοι πλέον τι σημαίνει σκληρή λιτότητα.
Πως φτάσαμε όμως σε αυτό το χάλι; Διάβασα στο ΒΗΜΑ ότι τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν οι δημόσιες δαπάνες κατά περίπου 8 μονάδες του ΑΕΠ, ποσό που αντιστοιχεί στα 23 από τα 30δις που μας λείπουν από το να πέσει το έλλειμμα στο 3% που επιβάλλει το πρόγραμμα σταθερότητας. Αν δεν υπήρχε η αλόγιστη σπατάλη του δημοσίου χρήματος δεν θα γνωρίζαμε τι σημαίνει spread γιατί απλούστατα θα ήμασταν μια ανάσα από το όριο του 3%. Δεν θα κινδύνευαν οι μισθοί μας, δεν θα ήμασταν έρμαια των απανταχού κερδοσκόπων, δεν θα ανησυχούσαμε για την σκληρή λιτότητα που θα ζήσουμε για τα επόμενα χρόνια (μακάρι να είναι μόνο 3), δεν θα παγώναμε τα όνειρά μας. Δυστυχώς όμως φτάσαμε να είμαστε τόσο στριμωγμένοι που παρακολουθούμε ανήμποροί να κάνουμε κάτι, τα spreads να τραβάν την ανηφόρα….

Aγροτικές κινητοποιήσεις

Για ακόμη μια χρονιά, την ίδια περίοδο όπως πάντα οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους. Βγήκαν για να διεκδικήσουν την υλοποίηση των αιτημάτων τους που άλλα είναι δίκαια και άλλα όχι.
Η πρώτη ένσταση έχει να κάνει με τον τρόπο διεκδίκησης που έχει να κάνει με το κλείσιμο των δρόμων, που σαν τρόπος πίεσης μπορεί να έχει αποτελέσματα αλλά πλήττει και άλλες επαγγελματικές ομάδες του μεροκάματου. Η άλλη ένσταση έχει να κάνει με τον χρόνο των κινητοποιήσεων. Και εξηγούμαι. Όταν κάποιος απεργεί, χάνει το μεροκάματο του, αγωνίζεται με ρίσκο και με κόστος. Την νεκρή περίοδο του χειμώνα οι περισσότεροι τουλάχιστον αγρότες δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Προτιμώ την εικόνα που γαλακτοπαραγωγοί χύνουν νταμιτζάνες με γάλα στην είσοδο μιας νομαρχίας. Σπαταλούν την παραγωγή τους δείχνοντας πόσο ευτελές είναι το προϊόν τους.
Επίσης δεν μ’αρέσει η κουβέντα που γίνεται με τις επιδοτήσεις. Γιατί θα έπρεπε ένας επαγγελματικός κλάδος να παίρνει επιδοτήσεις; Η απάντηση είναι γιατί η παραγωγή των αγροτών τιμολογείται τόσο χαμηλά που γι’αυτούς η επιδότηση είναι μια ουσιαστική βοή θεια επιβίωσης. Σε πολλές περιπτώσεις γίνονται κομπίνες με τις επιδοτήσεις. Έχω ακούσει για άσπαρτα στρέμματα που δηλώνονται ότι έχουν σπαρθεί με σιτάρι με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης που μπορεί να είναι ερασιτέχνης γεωργός να κερδίζει άκοπα κάποια χρήματα. Καλά κάνει λοιπόν ο πρωθυπουργός και λέει όχι σε κρατικές επιδοτήσεις.
Θα μπορούσε όμως έμμεσα να προσφέρει απλόχερα πολλά στους αγρότες και να σταματήσουν για πάντα οι τις κινητοποιήσεις τους. Πως; Πολύ απλά να σταματήσει την αισχρή κερδοσκοπία των μεσαζόντων. Δεν μπορεί το λάχανο να φεύγει με 10 λεπτά να από τον παραγωγό και να καταλήξει με 1 ευρώ στο καλάθι της νοικοκυράς. Ούτε το λάδι να φεύγει με 2 ευρώ το λίτρο από τον παραγωγό για να φτάσει 5,5 ευρώ στο σουπερ μάρκετ. Διασφάλισε 2,5 με 2,7 για τον ελαιοπαραγωγό και διασφάλισε επίσης ότι δεν θα φτάσει στο σούπερ μάρκετ με πάνω από 4,7. Να κερδίσει ο παραγωγός, να κερδίσει ο καταναλωτής και να μειωθούν τα υπερκέρδη των μεσαζόντων και των σουπερ μάρκετ. Αυτή είναι η απαίτηση όλη της κοινωνίας.Να ενισχυθεί εμμέσως ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας και να ανασάνουμε όλοι έστω και λίγο από την ακρίβεια που πλήττει την αγορά.
Ένα άλλο που πρέπει να κάνει το κράτος είναι να διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο και να δώσει τις απαραίτητες επιστημονικές πληροφορίες, ώστε μακροπρόθεσμα οι αγρότες να καταφέρουν και πάλι να φτιάξουν βιώσιμους συνεταιρισμούς. Να καρπώνονται τον κόπο τους οι ίδιοι και οι ίδιοι να ελέγχουν την όλη διαδικασία από την παραγωγή μέχρι την κατάληξη των προϊόντων στον μανάβη ή στο σούπερ μάρκετ. Όπου δημιουργήθηκαν τέτοιοι συνεταιρισμοί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα συνήθως είναι παραπάνω από ελπιδοφόρα, στην δε Ευρώπη η σωστή λειτουργία μεγάλων συνεταιρισμών είναι αρκετή για να μην κατατάσσει τους αγρότες στις κατώτερες οικονομικές τάξεις.
Πρέπει επίσης να προτείνει με εμπεριστατωμένες μελέτες στους αγρότες εναλλακτικές μορφές καλλιέργειας. Διάβαζα για μια ομάδα αγροτών στην Μαγνησία που αποφάσισαν να καλλιεργήσουν τουλίπες. Θησαυρίζουν!
Κάποιο αγρότες έχουν τις γνώσεις, κάποιοι άλλοι έχουν τα χρήματα και μπορούν να υλοποιούνται ιδέες σε μικρές ομάδες με κερδοφόρα αποτελέσματα. Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους όμως; Θα πρέπει το κράτος να προβεί σε μέτρα που πραγματικά άλλα άμεσα και άλλα μεσοπρόθεσμα να αυξήσουν το αγροτικό εισόδημα. Και κάτι τέτοιο είναι ευκαιρία να γίνει τώρα σε αυτήν την περίοδο της αναταραχής….

Πάταξη της φοροδιαφυγής

Ένας από τους μεγάλους στόχους της κυβέρνησης προκειμένου να υλοποιήσει το πρόγραμμα σταθερότητας είναι να εισπράξει περισσότερα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο το ποσό που δεν εισπράττεται από το κράτος είναι της τάξης των 30 δις.ευρώ!! Δηλαδή το έλλειμμα θα έπεφτε κάτω του 3% όχι σε τρία αλλά μόλις σε ένα έτος και το χρέος μας θα είχε αποσβεστεί σε μια δεκαετία.
Οικονομολόγος δεν είμαι αλλά λένε οι σχετικοί με το αντικείμενο ότι σε περίοδο κρίσης δεν κυνηγάς τους φοροφυγάδες, κάτι ασύλληπτο για τον μέσο εργαζόμενο που βλέπει να είναι στην κορυφή των κατηγοριών που πληρώνει φόρο και από την άλλη προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βγάλει τον μήνα με το εισόδημά του που επαναλαμβάνω τον καθιστά ένα από τους πλούσιους Έλληνες. Από την άλλη οι «φτωχοί» γιατροί του Κολωνακίου με ετήσιο εισόδημα ακόμη και κάτω από 1000 ευρώ κάνουν πλουσιοπάροχες διακοπές, ζουν στα βόρεια προάστια σε σπίτι με πισίνα και οικιακή βοηθό, οδηγούν αμάξι 2000 κυβικών και γενικά ζουν πολύ διαφορετικά απ’ότι ο «πλούσιος» μισθωτός. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Τα εξοχικά σε κάθε περιοχή αυξάνονται θεαματικά και δεν μιλάμε για το σπίτι του παππού στο χωριό. Οι Mercedes και τα πολυτελή αυτοκίνητα γενικώς που κυκλοφορούν έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, δείγμα ευμάρειας. Και φυσικά αυτά τα αυτοκίνητα και τα εξοχικά στην πλειοψηφία τους δεν ανήκουν στους μισθωτούς που σηκώνουν κατά βάση τα φορολογικά βάρη. Ανάμεσα μας κυκλοφορούν πολλοί που η ζωή τους είναι αντιστρόφως ανάλογη των επίσημα δηλωθέντων εισοδημάτων τους. Αν πληρώσουν το μισό απ’ότι θα έπρεπε θα γίνουν ακόμη φτωχότεροι; Νομίζω πως όχι, απλά θα περικόψουν μερικώς τα λούσα της άνετης ζωής τους.
Πως θα καταφέρεις κράτος να κάνεις όλους αυτούς τους «φτωχούς» να πληρώσουν όσα επιβάλλει ο τρόπος ζωής τους; Θα επαναπαυτείς στον πατριωτισμό τους; Ελπίζεις ότι θα καταλάβουν ότι το να δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα θα είναι μακροπρόθεσμα προς όφελος όλων; Δυστυχώς ο Έλληνας δεν καταλαβαίνει από αυτά. Θέλει βούρδουλα. Θέλει δηλαδή κάποιον να τον ελέγξει και να τον τιμωρήσει. Μόνο έτσι μπορεί να συμμορφωθεί.
Τα πράγματα είναι απλά. Να ελεγχθούν τα περιουσιακά στοιχεία όλων. Είναι εύκολο. Όλοι φακελωμένοι είμαστε. Με το πάτημα ενός κουμπιού σε λίγα δευτερόλεπτα έχεις τα πλήρη στοιχεία στα χέρια σου για κάθε έναν από εμάς. Σίγουρα θα βρεις μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που αγόρασαν πρόσφατα εξοχικό και μεγάλο αυτοκίνητο τα τελευταία χρόνια που δηλώνει ατομικό εισόδημα κάτω από 10000 ευρώ. Αυτοί είναι υποψήφιοι φοροφυγάδες. Πρώτα προειδοποίησε τους. Ξέρετε κύριοι σαν τσακώσαμε, συμμορφωθείτε γιατί θα σας γίνουμε στενός κορσές. Αν δεν συμμορφωθούν να ξέρουν ότι κάποια στιγμή κλιμάκιο της εφορίας θα γίνει σκιά τους και με το που θα τους τσακώσει να μην κόβουν απόδειξη θα τους επιβληθεί πρόστιμό. Για κάθε επόμενη παράβαση το πρόστιμο θα πολλαπλασιάζεται. Τα έσοδα με τον τρόπο αυτό θα αυξηθούν κατακόρυφα. Αρκεί το σχέδιο αυτό να υλοποιηθεί. Να υπάρξει έλεγχος και τιμωρία….

Ενεργειακά κατάλληλα κτίρια

Μέσα στο χάος της οικονομίας έπαιξε ως πρώτο θέμα σε αρκετές εφημερίδες. Θα θεσπιστεί με νέο νομοσχέδιο ο έλεγχος ενεργειακής καταλληλότητας νέων κτιρίων, αλλά και κτιρίων που προορίζονται για πώληση ή ενοικίαση. Το δε κόστος της πιστοποίησης θα είναι 1 με 1,5 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, που σημαίνει ότι για σπίτι 100 τετραγωνικών μέτρων το κόστος θα κυμαίνεται από 100 έως 150 ευρώ.
Το μέτρο έχει δύο στόχους. Ο ένας είναι εισπρακτικός. Με τον τρόπο αυτό θα εισρέουν στα ταμεία του Δημοσίου κάποια εκατομμύρια ευρώ (όχι πολλά όμως). Ο δεύτερος στόχος είναι να περιοριστεί η σπατάλη σε ενέργεια που καταναλώνεται για την θέρμανση και την ψύξη των κτιρίων.
Αναφορικά με τις νέες οικοδομές και κυρίως αυτές που τα διαμερίσματα τους προορίζονται για πώληση, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι εργολάβοι κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μειώσουν το κόστος της οικοδομής και να αυξήσουν με τον τρόπο αυτό το περιθώριο κέρδους τους. Έλλειψη μόνωσης στην ταράτσα πέραν του τυπικού μπλε φελιζόλ, φτηνοί λέβητες των οποίων η ενεργειακή απόδοση πέφτει κάτω από 90% σε πολύ λίγα χρόνια, φτηνά σώματα καλοριφέρ, ελάχιστη μόνωση εξωτερικών τοίχων με ένα συνήθως λεπτό άσπρο φελιζόλ είναι οι συνηθέστεροι τρόποι που χρησιμοποιούν οι εργολάβοι προκειμένου να μειώσουν στο ελάχιστο τα έξοδα θέρμανσης και μόνωσης μιας οικοδομής. Το αποτέλεσμα είναι οι ένοικοι να πληρώνουν για θέρμανση και ψύξη έως και 20% περισσότερα χρήματα σε σχέση με αυτά που θα τους αναλογούσαν αν η μόνωση των κτιρίων ήταν η πρέπουσα και αν τα υλικά για την θέρμανση τους ήταν πιο αποδοτικά. Η μη χρήση των κατάλληλων υλικών από του εργολάβους επιβάλλεται προκειμένου το κόστος κατασκευής να είναι χαμηλό και κατ’επέκταση το «προϊόν» που διαθέτουν να είναι ελκυστικότερο οικονομικά για τους υποψήφιους αγοραστές. Με τον ενεργειακό έλεγχο των κτιρίων οι εργολάβοι θα αναγκαστούν να αυξήσουν το κόστος κατασκευής το οποίο φυσικά θα μεταβιβαστεί στους αγοραστές, κάτι που ίσως αποτελέσει ένα ακόμη πλήγμα στην αγορά ακινήτων. Αν κάποιος τα βάλει κάτω, μια αύξηση της τάξης του 5% που μπορεί να υπάρξει για την αγορά ενός διαμερίσματος ισοσκελίζεται μέσα σε λίγα χρόνια, οπότε αν όχι κερδισμένος, τουλάχιστον δεν θα βγαίνει χαμένος κάποιος που θα αγοράζει ένα «πράσινο» σπίτι. Ποιός όμως σκέφτεται έναν μακροπρόθεσμο ισολογισμό;
Με το νέο μέτρο οι νέες οικοδομές τουλάχιστον θα καλύπτουν κάποια τυπικά στάνταρ ενεργειακής καταλληλότητας. Όπως για να πάρει κάποιος πιστοποιητικό από το ΚΤΕΟ για το αυτοκίνητό του πρέπει να κάνει κάποια ελάχιστα service στο αυτοκίνητό του, έτσι θα συμβαίνει και με τις οικοδομές. Για να πάρει το πιστοποιητικό ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να έχει δαπανήσει κάποια χρήματα για την ενεργειακή καταλληλότητα του σπιτιού του.
Αυτό που όμως δεν μας είπαν είναι, τι κυρώσεις θα υπάρξουν γι’αυτούς που δεν διαθέτουν τα ελάχιστα προβλεπόμενα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά. Γιατί για τις νέες κατασκευές είπαμε τι θα συμβαίνει. Θα υπάρχει μια αύξηση του κόστους της τάξης του 5% περίπου. Για τους ιδιοκτήτες ακινήτων όμως που τα προορίζουν για ενοικίαση ή για πώληση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι η αντικατάσταση ενός ρυπογόνου λέβητα, η κάλυψη των εξωτερικών τοίχων ή της ταράτσας με μονωτικά υλικά συνιστούν ένα κόστος που για πολλούς ιδιοκτήτες θα είναι δυσβάσταχτο. Επιπρόσθετα δεν θα είναι καθόλου εύκολο να διορθώσει ένας μόνο ιδιοκτήτης που ενδιαφέρεται να πουλήσει π.χ ένα διαμέρισμά του, προβληματικά στοιχεία που αφορούν ολόκληρη την πολυκατοικία. Θα υπάρξουν άραγε κίνητρα ώστε ιδιοκτήτες παλαιών οικημάτων να προχωρήσουν σε πράσινες παρεμβάσεις;
Τα ερωτήματα είναι πολλά. Το σίγουρο είναι ότι με κάποιους τρόπους πρέπει επιτέλους τα σπίτια μας να γίνουν οικολογικότερα και να συμβάλλουμε όσο γίνεται λιγότερο στην περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!!!

Καθημερινά ακούμε για την οικονομία. Θα χρεοκοπήσουμε; Θα επανέλθει το έλλειμμα στο 3%. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας ή θα συνδράμουν και οι εταίροι μας στην Ευρώπη ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Τι μέτρα θα παρθούν για την δημοσιονομική εξυγίανση και πόσο επώδυνα θα είναι; Καθημερινά προσπαθούν τα ΜΜΕ να δώσουν απάντηση στα θέματα αυτά. Και να μην είσαι ειδικός κάποια μυρωδιά παίρνεις και κάτι καταλαβαίνεις.
Πέρα από τα παραπάνω γίνεται όμως και προσπάθεια τόνωσης της εθνικής μας υπερηφάνειας. Ποιοι είναι οι «ευρωπαίοι» που θα μας βγάλουν άχρηστους και θα μας πουν τι θα κάνουμε; Το είπε και ο πρωθυπουργός. Κινδυνεύει η εθνική μας ακεραιότητα, υπό την έννοια ότι άλλοι θα μας καθορίζουν σε λίγο την εγχώρια πολιτική (είδατε που το ΚΚΕ μας το έλεγε αλλά έτσι όπως τα λέει που να μας πείσει). Άρχισαν λοιπόν η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ φυσικά να καλλιεργούν ανάλογο κλίμα. Πρέπει όλοι να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Πως; Να σταματήσουμε την φοροδιαφυγή και την διασπάθιση δημοσίου χρήματος; Να ζητάμε αποδείξεις; Να καταγγέλλουμε αυτούς που δεν δίνουν (σύντομα θα υπάρξει και τετραψήφιος τηλεφωνικός αριθμός για το θέμα αυτό). Όλα αυτά….για την Ελλάδα ρε γαμώτο!!!
Θα μας πείσουν ότι πρέπει να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση; Ότι πρέπει να κοιτάμε το κοινό καλό συνεισφέροντας τα νόμιμα και ότι αυτό θα είναι μεσοπρόθεσμα καλό για την οικονομία της χώρας και για όλους μας κατ’επέκταση; Ότι όλα αυτά είναι εθνική υπόθεση; Οι αντιδράσεις από διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες δεν με κάνουν αισιόδοξο. Εξάλλου εθνική υπόθεση για πολλούς είναι ένα αθλητικό γεγονός και για άλλους οτιδήποτε έχει να κάνει με την σημαία μας, με την διαφύλαξη της ιστορία μας ή με την διαφύλαξη της εδαφικής μας κυριαρχίας. Καλά όλα αυτά, αλλά και η εθνική μας οικονομία είναι εθνική υπόθεση. Σωστά;

Αναλογικότητα στις συντάξεις

Πριν μέρες ο Υπουργός Εργασίας ο κ.Λοβέρδος μίλησε για συντάξεις που πρέπει να παρουσιάζουν μεγαλύτερη αναλογικότητα. Για να δούμε τι εννοούσε και που πάει το πράγμα ας δούμε τι ισχύει τώρα.
Το βσικό ποσό σύνταξης στο ΙΚΑ αγγίζει τα 600 ευρώ. Αν κάποιος συνταξιοδοτηθεί με τα ελάχιστα ένσημα και σε σχετικά μικρή ηλικία, όπως ισχύει για τις μητέρες με ανήλικα τέκνα θα πάρει αυτό το ποσό περίπου. Το ποσό φτάνει στα 750 ευρώ για εργαζόμενο με 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και 5000 ημερομίσθια, που αντιστοιχούν σε 17 έτη πλήρους απασχόληση. Ένας άλλος εργαζόμενος με τις ίδιες αποδοχές και 3000 ένσημα περισσότερα δηλαδή 10 χρόνια παραπάνω εργασίας θα πάρει 850 ευρώ. Η ψαλίδα μεταξύ των συντάξεων των δύο παραδειγμάτων είναι πραγματικά μικρή. Είναι προφανές ότι αν κάποιος έχει να επιλέξει μεταξύ απώλειας 100 ευρώ μηνιαίως και 10 χρόνων εργασίας επιλέγει το πρώτο εφόσον θεμελιώσει βέβαια δικαίωμα σύνταξης. Αν όμως το ποσό της σύνταξης ήταν άναλογο με τα έτη ασφάλισης, ο εργαζόμενος της δεύτερης περίπτωσης θα έπαιρνε 60% περισσότερα χρήματα από τον πρώτο, δηλαδή αν ο πρώτος συνέχιζε να παίρνει 750 ευρώ, ο δεύτερος θα έφτανε στα 1200!!
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Θα υπάρξει προσπάθεια για μία ενδιάμεση κατάσταση, για ένα σημαντικό όφελος για κάποιον που φτάνει εργαζόμενος τα 65 του χρόνια. Για τα παραδείγματα που αναφέραμε ίσως να υπάρχει μια διαφορά στα ποσά της τάξης του 30%, ώστε να υπάρχει κίνητρο για όσο το δυνατόν περισσότερες ημέρες ασφάλισης.
Το σημαντικότερο κίνητρο προς την κατεύθυνση αυτή όμως πιστεύω θα είναι άλλο. Βλέπω να υπάρχει μια δραματική μείωση στα ποσά τόσο των κατώτερων, όσο και των πρόωρων συντάξεων. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει μια έμμεση αύξηση των ορίων ηλικίας. Διότι αν η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ πάει στα 400 ευρώ από 600 περίπου που είναι σήμερα, καταλαβαίνει κανείς ότι οι πάντες θα ψάχνουν τρόπους να την βελτιώσουν. Ο καθένας θα εξαντλεί τα χρονικά περιθώρια για να λάβει μια αξιοπρεπή σύνταξη.
Βλέπω εν κατακλήδει να έρχεται μια σημαντική μείωση σε ποσά πρόωρων συντάξεων και συντάξεων μειωμένων ημερομισθίων, διατήρηση ή και βελτίωση συντάξεων που λαμβάνονται στα 65. Με τον τρόπο αυτό δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας(αυτό θα μας πουν), ούτε θίγονται οι ασφαλισμένοι που είτε εξαντλουν την 35ετία, είτε φτάνουν στο όριο των 65 ετών.

Σπάταλοι Δήμοι

Μόλις πριν λίγες μέρες το πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων ήταν η δολοφονία του Δημάρχου Παγγαίου. Αιτία ήταν ένα έλλειμμα της τάξης των 700.000 ευρώ στα ταμία του Δήμου. Δεν θα ασχοληθώ ρίχνοντας ευθύνες στον μακαρίτη ή στους δολοφόνους για την δημιουργία του ελλείμματος. Το θέμα είναι ότι δημιουργήθηκε μια σεβαστή τρύπα στα ταμία ενός μικρού Δήμου, που αποκαλύφθηκε ύστερα από εργασία ορκωτών λογιστών. Παρόμοια υπόθεση υπήρξε και στον Δήμο Ορεστιάδας με ένοχο έναν υπάλληλο. Φαντάζομαι ότι οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι οι μόνες.
Πολύ περισσότερες όμως είναι οι περιπτώσεις όπου δήμοι δαπανούν τεράστια ποσά για έργα και μελέτες, ποσά που φαντάζουν εξωπραγματικά πολλές φορές. Ένας πολύ μικρός δήμος στην Πελοπόννησο ξόδεψε το ποσό των 450.000 ευρώ για μια μελέτη που είχε σαν στόχο την καταγραφή των πηγών του δήμου και την διαχείριση τους. Ο δήμος Αλεξανδρούπολης για την ανάπλαση των κεντρικών δρόμων (πριν την κατασκευή των ποδηλατοδρόμων) ξόδεψε 3 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που φαντάζει αρκετά μεγάλο, ακόμα και βάση των πολυδάπανων υλικών που χρησιμοποιήθηκαν. Άλλα 1,7 εκατομμύρια στοιχίζει η ανάπλαση της οδού Εθνικής Αντίστασης μέχρι το νέο κολυμβητήριο (τα ποσά τα παραθέτω με επιφύλαξη για τον Δήμο Αλεξανδρούπολης αλλά νομίζω ότι θυμάμαι καλά).Να αναφέρω εδώ ότι για την κατασκευή των πεζοδρομίων στον Δήμο Αλεξανδρούπολης χρησιμοποιείται μια από τις ακριβότερες πλάκες πεζοδρομίου της αγοράς, ενώ και τα κράσπεδα είναι μαρμάρινα και βεβαίως κοστίζουν πολύ περισσότερο από τα τσιμεντένια. Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης λοιπόν οι Δήμοι σπαταλούν υπέρογκα ποσά για έργα χλιδής. Κάποια από τα ποσά αυτά εκταμιεύονται από κωδικούς υπουργείων, κάποια άλλα προέρχονται από δάνεια αυξάνοντας τα χρέη των Δήμων και κάποια είναι κοινοτικά κονδύλια. Απ’όπου και αν προέρχονται δεν παύουν κατά ένα μέρος τους να αποτελούν πεταμένα χρήματα υπό την έννοια, ότι θα μπορούσαν για τα ίδια έργα να δαπανηθούν πολύ λιγότερα χρήματα, με προμήθεια φθηνότερων υλικών και με την επίτευξη τιμών συμφερουσών για τους Δήμους. Είναι αδιανόητο ένας Δήμος για ένα πολύ μεγάλο έργο να αγοράζει υλικά ακριβότερα από ότι αγοράζει ένας τυχαίος εργολάβος με πολύ μικρότερο κύκλο εργασιών. Και μέσα σε όλη την αλόγιστη σπατάλη (για να επανέρθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε), ένα μέρος του προϋπολογισμού διαφόρων έργων πηγαίνει σε κάποιες τσέπες. Σε άλλες περιπτώσεις αποδεικνύεται, ενώ σε άλλες παρότι βοά ο τόπος δεν υπάρχει η παραμικρή κίνηση αποκάλυψης. Βεβαίως την κίνηση αυτή δεν θα την κάνω εγώ, ούτε κάποιος πολίτης ρομπέν των δασών, αλλά κάποιος που έχει την ευχέρεια να ελέγξει την τοπική αυτοδιοίκηση μέσω των γνώσεων που έχει. Αυτοί πρωτίστως είναι οι βουλευτές των εκάστοτε περιφερειών. Διότι δεν είναι δυνατόν να μην άκουσε κάποιος Καβαλιώτης βουλευτής για κακοδιαχείριση στο Δήμο Παγγαίου. Δεν είναι δυνατόν να παρατηρούμε καθημερινά φαινόμενα υπερτιμολόγησης έργων ή έργα χλιδής και οι βουλευτές να μην έχουν παρατηρήσει τίποτε. Ακούσατε ποτέ κανέναν βουλευτή να κοντράρεται ή να καταγγέλλει έναν δήμαρχο για σπατάλη; Υποτίθεται ότι ψάχνουμε τρόπους να περιορίσουμε τις δαπάνες. Εγώ κύριοι δεν έχω την δύναμη να το κάνω. Είμαι ένας απλός πολίτης. Εσείς όμως κ.Δήμαρχοι, βουλευτές και βεβαίως κ.Υφυπουργέ αξιότιμε κ.Ντόλιο και μπορείτε και οφείλετε να το κάνετε…

Η παράκαμψη των Τεμπών

Είχα προγραμματίσει εδώ και καιρό το ταξίδι. Η πτώση των βράχων στην κοιλάδα των Τεμπών θα το έκανε δυσκολότερο από κάθε άλλη φορά. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι 3 έως και 5, ανάλογα με τον προορισμό. Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει καθυστέρηση που πάλι ποικίλει ανάλογα με τον προορισμό. Όταν μιλάμε για ένα ταξίδι Θεσσαλονίκης-Λάρισας (ή Λαμίας ή Αθηνών) η ελάχιστη καθυστέρηση είναι περίπου 40 λεπτά μέσω της διαδρομής που ακολουθεί τα παράλια του Νομού Λάρισας.
Είναι πραγματικά πολύ άσχημο για την χώρα μας, ένα ατύχημα σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της εθνικής οδού να προκαλεί τόσο μεγάλη ταλαιπωρία στο επιβατικό κοινό. Οι καθυστερήσεις κάποιες ημέρες έφταναν και τις 2 ώρες για την διαδρομή που προανέφερα. Ενώ κινείσαι σε έναν δρόμο πραγματικά πολύ καλό αναγκάζεσαι να μπεις σε παρακάμψεις και να διανύσεις κάποια χιλιόμετρα σε δρόμους στενούς που δεν μπορούν να σηκώσουν τον πολύ μεγάλο όγκο των οχημάτων που κινούνται στην περίοδο των εορτών.
Ας επιστρέψω στο ταξίδι. Η ταλαιπωρία και η καθυστέρηση ήταν αναμενόμενη. Έπεισα τον εαυτό μου ότι είναι και μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω και μέρη που δεν θα επισκεπτόμουν υπό κανονικές συνθήκες, ταξίδεψα και σε μέρα που η κίνηση ήταν χαμηλή σχετικά, οπότε η ταλαιπωρία μετριάστηκε.
Υπήρξαν όμως δύο πράγματα που μου έκαναν άσχημη εντύπωση. Το ένα είχε να κάνει με τις τιμές τις βενζίνης στα πρατήρια που συνάντησα στην παράκαμψη αυτή. Ήταν 3-5 λεπτά ακριβότερες απ’ότι στην Λάρισα ή στην Κατερίνη. Φυσικά ήταν πολύ χαμηλότερες από αυτές στην Εθνική οδό, όπου η κερδοσκοπία πηγαίνει σύννεφο εδώ και χρόνια. Οι 10 περίπου πρατηριούχοι της παράκαμψη αυτής βρήκαν την ευκαιρία ν τσιμπήσουν λιγάκι τις τιμές των καυσίμων μιας και αφενός ήταν τα πρώτα πρατήρια μετά από αρκετά χιλιόμετρα και αφετέρου εξυπηρετούσαν ασυνήθιστά για την εποχή υψηλό αριθμό αυτοκινήτων. Φυσικά κανείς δεν ελέγχει ακόμη την όποια κερδοσκοπία στα καύσιμα. Όπως είπα στην εθνική οδό εδώ και χρόνια τα καπέλα είναι 10 και 15 λεπτά, μια απόκλιση της τάξης των 3-5 λεπτών αποτελεί παρωνυχίδα.
Το δεύτερο στοιχείο που δεν είδα με καλό μάτι είχε να κάνει με τις πινακίδες που μας πληροφορούσαν ανά 500 μέτρα σε ποιο χιλιόμετρο της διαδρομής βρισκόμαστε. Ποια ήταν η αναγκαιότητα για τόσο συχνή πληροφόρηση δεν μπόρεσα να καταλάβω. Γιατί έπρεπε να υπάρχουν 160 ταμπελάκια με τον αριθμό των χιλιομέτρων; 40 (ανά δύο χιλιόμετρα) δεν έφταναν; Προφανώς κάποιοι έφαγαν από τα ταμπελάκια αυτά. Πόσα δεν μπορώ να ξέρω, πολλά δεν ήταν σίγουρα, αλλά σίγουρα επρόκειτο για μια ακόμη αχρείαστη δαπάνη. Μου θύμισε το πρώτο μου ταξίδι στις Σέρρες όπου ανά χιλιόμετρο υπήρχε μια μεγάλη ταμπέλα που με πληροφορούσε πόσο ακόμη απέχω από την πόλη. Το φαγοπότι συνεχίζεται και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, εφόσον υπάρχουν, συνεχίζουν να αδρανούν….

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Μέσα από το ιστολόγιο σας ευχόμαστε το 2010 να είναι μία χρονιά γεμάτη με χαρές και περισσότερες ευτυχισμένες στιγμές. Να είναι μια χρονιά εποικοδομητική στην οποία να υλοποιηθούν στόχοι, να μπουν καινούργιοι και να κυριαρχήσει η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας. Να βελτιωθούμε σαν άτομα και να προσπαθήσουμε περισσότερο να βελτιώσουμε τις συνθήκες που ζούμε. Χρόνια πολλά και καλά για όλο τον κόσμο!!