Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ένα πρώτο σχόλιο για την ομιλία του πρωθυπουργού

Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας ανακοίνωσε κάποια μέτρα, άλλα γενικά και άλλα πιο συγκεκριμένα, που αποτελούν το σχέδιο εξόδου από την κρίση, σχέδιο για την ανάταση ελληνικής οικονομίας. Κάποια από αυτά ακούγονται μεν ωραία, αλλά η πράξη θα δείξει αν είναι χειροπιαστά, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής, η μείωση των δαπανών στα υπουργία και στα ασφαλιστικά ταμεία κατά 10%, η απλούστευση της φορολογικής νομοθεσίας. Κάποια άλλα σίγουρα θα μειώσουν το κόστος στο κράτος, όπως η περικοπή των (υψηλών) μισθών διοικητών και μελών ΔΣ ΔΕΚΟ και οργανισμών, κατάργηση μπόνους υψηλόβαθμων στελεχών που σε πολλές περιπτώσεις ήταν προκλητικά, όπως τα μπόνους σε στελέχη του ζημιογόνου ΟΣΕ. Εδώ ακούστηκε το πρώτο για εμένα χάϊδεμα του πρωθυπουργού. Επειδή λέει δεν μπορούν να απαγορευτούν τα μπόνους στα στελέχη των ιδιωτικών τραπεζών, αυτά θα φορολογηθούν με τον εξωφρενικό συντελεστή 90%. Καλή η υψηλή φορολόγηση των μπόνους, αλλά όχι τόσο μεγάλη. Το χειρότερο όμως στοιχείο στην εξαγγελία αυτή ήταν η έλλειψη αναφοράς σε αυτούς που δίνουν τα μπόνους. Στις τράπεζες. Χτυπάς δηλαδή τα στελέχη των τραπεζών που είναι οι αποδέκτες ενός μικρού μέρους των τεράστιων κερδών των τραπεζών, αλλά δεν προβλέπεις μέτρα για αυτούς που πραγματικά καρπώνονται τα τεράστια κέρδη αυτών των οργανισμών. Μπορεί να υπάρξει κάποια ανακοίνωση στο μέλλον, αλλά εχθές δεν ακούσαμε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή.
Ένα άλλο στοιχείο που δεν είναι και καινούργιο είναι το πάγωμα των μισθών για αποδοχές άνω των 2000 ευρώ. Όχι για βασικό μισθό, αλλά για αποδοχές 2000 ευρώ. Τι από τα δύο θα ισχύσει θα το δούμε, αλλά εδώ υπάρχει μία ακόμα ένσταση. Είναι οικονομικό ρετιρέ η τετραμελής οικογένεια ενός μονόμισθου δημοσίου υπαλλήλου με μηνιαίες αποδοχές 2050 ευρώ και δεν είναι η τετραμελής οικογένεια δύο δημοσίων υπαλλήλων με μηνιαίο μισθό 1900 ευρώ έκαστος; Με άλλα λόγια μήπως θα πρέπει να κοιτάξει η κυβέρνηση με κάποιον τρόπο το πορτοφόλι της οικογένειας και όχι του κάθε δημοσίου υπαλλήλου ξεχωριστά; Προσωπικά ψηφίζω το πρώτο.
Ένα τελευταίο σχόλιο επί του παρόντος έχει να κάνει με το πάγωμα των προσλήψεων, για το 2010 και την τήρηση μιας αναλογίας 1/5 μεταξύ των νεοδιοριζόμενων και των υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται μετά το 2011. Καταρχήν να πω ότι είμαι κατά των γενικεύσεων. Ναι ο δημόσιος τομέας έχει πολλούς δημοσίους υπαλλήλους, αλλά υπάρχουν τομείς πέραν της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας που χρειάζονται επειγόντως προσωπικό, όπως τα ΕΛΤΑ (για τα οποία θα ασχοληθούμε εκτενώς σύντομα). Όπως υπάρχουν και υπηρεσίες στην υγεία, στην παιδεία και στην ασφάλεια που είναι στελεχωμένες με πλεονάζων προσωπικό. Υπάρχουν κέντρα υγείας με ένα ασθενοφόρο και δέκα οδηγούς, σχολεία με καθηγητές ειδικοτήτων που κάθονται, αστυνομικά τμήματα, πυροσβεστικοί και λιμενικά σταθμοί ειδικά στην περιφέρεια με προκλητικά πλεονάζων προσωπικό. Το μυστικό εδώ είναι να υπάρξει καταγραφή μιας προς μια των θέσεων που είναι καλυμμένες στον δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ. Όπου υπάρξει πλεονάζων προσωπικό να υπάρξει μετάταξη του και άμεση κάλυψη άλλων κενών οργανικών θέσεων που είναι ανάγκη να καλυφθούν. Να υπάρξει επιτέλους σωστή διαχείριση του προσωπικού και να δοθεί ένα τέλος στα ρουσφετάκια κομματαρχών που επί δεκαετίες έκαναν παράνομες «μετατάξεις». Σωστά;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου